Evran ekki lausn

Til þess að endurlífga krónunna þarf að styrkja efnahagskerfið og efla hagvöxt. Forsenda fyrir þessu er að leggja af verðtrygginguna sem hamlar vexti og drepur niður vaxtasprota í hagkerfinu.

Michael Hudson segir að hvergi í heiminum þekkist að frjámálastofnanir fái gjafir (free lunch) á borð við þær sem verðtryggingin á íslandi er þeim.

Ég endurtek

Hvergi í heiminum þekkist svona verðtrygging

Verðtryggingin er viðvarandi eignaupptaka frá almenningi sem hefur þurft að fjármagna lúxuslíferni bankamanna og forstjóra lífeyrissjóðanna.

Árás á Ísland

...segir hagfræðingurinn Michael Hudson. Hann heldur því fram að lagt sé að íslenskum stjórnvöldum að selja ríkiseignir og auðlindir til þess að borga það sem hann kallar spilavítisskuldir hinnar spilltu íslensku bankastéttar.

Starfsemi bankanna á Íslandi var fjárglæfrastarfsemi. 

Lánadrottnar íslensku bankanna og innistæðueigendur voru samsekir í fjárglæfrastarfseminni og virkir þáttakendur.

Þeir tóku gróða í geisiháum vöxtum sem var greiðsla til þeirra fyrir þá áhættu sem þeir tóku. Það er því með öllu óeðlilegt í viðskiptalegu tilliti að nokkur annar beri þessa áhættu en þeir sem tóku hana á sig og fengu greitt fyrir.

Sú hugmynd að leggja eigi þetta tap á herðar íslenskra skattgreiðenda er fáránlegur viðsnúningur á reglum viðskiptafræðinnar, hefðarinnar og öllu því sem eðlilegt getur talist.

Í marga mánuði hefur heimskuáróður dunið yfir Íslendinga og reynt er að telja þeim trú um að þeir hafi verið aðilar að þessum viðskiptum sem þeir voru alls ekki.

Baugsmiðlarnir hafa ekki látið sitt eftir liggja í heilaþvottinum og Jóhannes í Bónus vill meina að bankamennirnir séu miklir velgjörðarmenn og að Eva Joly fari yfir strikið þegar hún lætur sér detta í hug að hér geti verið glæpastarfsemi.

Viðtal við Michael Hudson

Vonbrigði smáríkja í Evrópu: ESB

Innganga í ESB hefur reynst ríkjum í Evrópu vonbrigð að mati hagfræðingsins Michael Hudsons. Lönd í Mið- og Austurevrópu gengu í ESB í þeirri von að gangast undir verndarvæng Vesturevrópu og fá aðstoð við að innleiða markaðsbúskap og auka lífsgæði.

ESB hafði hins vegar annað í huga fyrir þessi ríki. Sterk ríki innan ESB sáu þessi ríki í Mið- og Austurevrópu einfaldlega sem markað fyrir landbúnaðar og iðnvörur sínar auk þess sem tækifæri fyrir banka sína til þess að stórgræða á því að fara í samstarf með kleptókrötum (sjálfsskömmtunar..) fyrrum Sovjet lýðveldisins sem ríktu yfir hagkerfum þessara landa.

ESB lét það óátalið að glæpamenn tóku völdin og studdi þá jafnvel þegar þeir seldu ránsfeng sinn á evrópskum mörkuðum. Einkavæðing og sala opinberra eigna varð hið viðtekna og evrópskir fjárfestar nutu góðs af en skildu landsmenn eftir í neyð.

Lán í erlendum gjaldmiðli til Mið- og Austurevrópu hefur skapað fasteignaloftbólu sem á sér vart sinn líka. Hrunið sem fylgir í kjölfarið er að tæta Evrópu í sundur.

Þegar hið opinbera tekur lán til þess að greiða skuldir einkafyrirtækja hefur það í för með sér skattpíningu fyrir heimamenn og eyðileggur markaði í heimalandinu.

Stærsta verkefni ríkisstjórnarinnar er að styrkja krónuna

Mótun stefnu sem miðar að því að styrkja íslensku krónunnar er stærsta viðfangsefni nýrrar ríkisstjórnar.

Erfitt er um vik að móta vitræna stefnu með þessu markmiði meðan stjórnarráðið er í böndum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins en hugmyndir hans um björgun eru í raun að slátra krónunni.

Innganga í ESB væri í raun náðarhögg fyrir íslenskt efnahagslíf eins og sakir standa.

Málflutningur Evrópusinna um vaxtalækkanir og afnám verðtryggingar í kjölfar inngöngu er villandi í tveimur skilningi.

Ekkert samhengi er á milli vaxta og verðtryggingar og inngöngu í ESB

Verðtrygging og vaxtastig er ákvarðað af ríkisvaldinu á hverjum tíma. Með því að taka upp alvöru efnahagsstjórn er hægt að afnema verðtryggingu og finna vaxtastiginu eðlilegan farveg.

Samfélaginu hefur verið stjórnað í áratugi út frá viðmiðum í "business" en ekki þjóðhagslegri hagkvæmni.

Velmegun samfélagsins var fórnað til þess að business-menn gætu haft það gott.

Í stjórnmálum þarf að fara að sýna ábyrgð, hætta klíkuráðningum og huga að alvöru að því að Ísland er land fólksins en ekki business-mannana.

Engin viðskipti á millibankamarkaði

Jafnréttisparadís hæfileikasnauðra kvenna

Þegar ferill kærumála til kærunefndar er skoðaður kemur í ljós að konur eru alltaf að ímynda sér að það sé verið brjóta á þeim jafnréttislög.

Þegar skýrsla hagstofunnar er skoðuð kemur berlega í ljós að konur eru kolómögulegir stjórnendur enda bara 20% stjórnenda konur á Íslandi. Þetta sýnir að íslenskar konur eru afbrigðilegar samanborið við konur af öðrum þjóðernum enda sýna erlendar rannsóknir að konur eru almennt betri stjórnendur en karlar.

Á Íslandi er einungis fjórðungi stofnana veitt forstaða af  konum en kærur vegna slíkra stöðuveitinga tapast nánast undantekningarlaust. Í bönkunum voru 100% stjórnenda karlar og eru þeir ágætt dæmi um afbragðskarlstjórnendur.

Konur eru nánast hættar að kæra stöðuveitingar enda líta valdhafar á slíkar kærur sem beina móðgun við sig og kvendum sem viðhafa slíka tilburði gjarnan útrýmt af markaði.

Af hálfu Securitas hf. er því hafnað að uppsögnin hafi farið gegn lögum um jafna stöðu og jafnan rétt kvenna og karla. Uppsögnin hafi upphaflega eingöngu verið sögð rakin til skipulagsbreytinga í fyrirtækinu, en fyrir kærunefnd jafnréttismála vísaði Securitas hf. jafnframt til þess að ágreiningur kæranda við yfirmann og samstarfsörðugleikar á vinnustað hefðu verið ástæða uppsagnar kæranda.

Ég þekki karlmenn sem hafa hangið í starfi alla ævi þrátt fyrir ágreining við yfirmenn og þrátt fyrir að hafa ekki verið hvers manns hugljúfi á vinnustað. Það hefur þá verið litið á það sem eðlilegan rétt karlmannsins að halda starfi sínu og viðurværi þrátt fyrir að vera geðvondur á köflum.

Ekki brot á jafnrétti

Við gætum líka selt vatn ef að stjórnmálamenn væru ekki að gefa það

Opec ríkin hafa rænu á því að hald aftur af framboði á olíu til þess að hald uppi verðlagi.

Á Íslandi gefa stjórnmálamenn vatnið og drepa þannig niður verðlagið á því.

Verð á vatnslítra er hærri í Litlu Asíu en á olíulítra á Íslandi.

Spilltir eða/og heimskir stjórnmálamenn hafa hleyp útlendingum í auðlindir okkar gegn nánast engu endurgjaldi til skattborgaranna. Hvað þeir sjálfir hafa grætt á dílum skal ósagt látið.

Eru íslenskir stjórnmálamenn ekki bara heimóttarlegir sveitamenn sem láta plata sig?

Hlýnunin felur í sér tækifæri

Enn skal það vera stærst og best

Hvað skyldi glæsifleyið kosta mörg kennarastörf?

Glæsilegur Þór sjósettur