Ekki skrítið þótt hann bori í nefið

Sennilega er rökhugsun mannsins enn á við fimm ára. Málflutningur Bos ber þess vott að hann skortir stoð við sín sjónarmið. Hollendingurinn segir að "ríki geti ekki hlaupist á brott frá skuldbindingum sínum þrátt fyrir að það sé fjarmálafyrirtæki í einkaeigu sem hafi valdið skuldbindingum".

Það er nefnilega svo að skuldbindingar einkafyrirtækja eru ekki skuldbindingar ríkisins og ef einhver hleypur frá slíkum skuldbindingum þá eru það einkafyrirtækin eða Björgólfarnir í þessu tilfelli. 

Sjá

Save the people of Iceland

Komment frá Portugal

Alain Pedro, Portugal
The Banks have been robbing us blind for years... I can only hope the rest of the world will wake up too. People of Iceland be brave and firm in your quest for freedom, maybe with your example other nations will stand against this enslaving monetary system. Greetings from Portugal

Bos: Ekki hægt að hlaupast á brott

Endar fáránleikinn einhverstaðar?

Eignarhaldsfélaginu Fasteign sem leigir sveitarfélaginu Álftanesi sundlaugina fyrir hundruð milljóna á ári.

 

Meðal annarra eigna sem voru lagðar inn í Sjóvá var 6,2 milljarða skuldabréf á Askar Capital sem hefur þegar gengið í gegnum nauðasamninga (og Tryggvi Þór Herbertson stjórnaði en hann hjálpaði Miskin að falsa góðærisskýrslu sem Miskin fékk 20 milljónir fyrir að skrifa.)

Sveitarfélagið Álftarnes er víst komið á hausinn en hvernig stendur á því að ríkið á eignarhaldsfélagið Fasteign?

Veð í sundlaug stofnfé Sjóvár

Hverju verður bjargað

 John Reimann segir

Since this was written, it has become clearer that aid to Haitian people is only a secondary by-product of the US troops’ presence there. As al-Jazeera reported: “People could see helicopters flying overhead, US military vehicles in the city and aeroplanes arriving at the airport with supplies, so it was difficult to understand why little aid appeared to be reaching the people, she said.” An entire mobile medical hospital of Doctors Without Borders was refused landing rights by US troops at Port Au Prince airport.

The rescue effort is really all about rescuing Haitian capitalism, ensuring that private property rights and political stability are maintained.

 

Koma heim á fimmtudag

Íslenska smákóngaveldið

Erfiðlega gengur að koma lögum sem miða að því að bæta samfélagið í gegn um þingið eða jafnvel að vekja athygli á þeim. Hreyfingin hefur lagt fram merkilegt frumvarp sem hefur fengið litla umfjöllun:

Í janúar 1908 var bæjarfulltrúum í Reykjavík fjölgað í 15.  Hundrað og einu ári síðar eru kjörnir fulltrúar í borgarstjórn Reykjavíkur enn 15 að tölu þótt fjöldi íbúa hafi fimmtánfaldast á heilli öld.  Frá 1908 hefur landsframleiðsla á hvern íbúa einnig fimmtánfaldast og því má fullyrða að efnahagsleg umsvif í Reykjavík hafi a.m.k. 225-faldast á einni öld.  Frambjóðandi til borgarstjórnar í Reykjavík nú til dags þarf að fá um 7% atkvæða til að ná kjöri og eru engin fordæmi um jafnfáa kjörna fulltrúa og jafnháan lýðræðisþröskuld í ámóta fjölmennu sveitarfélagi í nágrannalöndum okkar.  Samkvæmt lögum annars staðar á Norðurlöndum, í Evrópu og víðar ættu borgarfulltrúar í Reykjavík því að vera 43–61 hið minnsta.

Hér er um að ræða lýðræðisskerðingu sem stríðir gegn anda Evrópusáttmálans, mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna sem og Ríó-sáttmálans um Staðardagskrá 21 sem er heildaráætlun ríkja Sameinuðu þjóðanna um sjálfbæra þróun samfélaga fram á 21. öldina í samráði við íbúana á hverjum stað og með þátttöku atvinnulífs og félagasamtaka.  Þessi skerðing er alvarlegt mannréttindabrot.  Hún er andstæð viðhorfum og venjum annars staðar á Norðurlöndum, í Evrópu og víðar þar sem lýðræði er í hávegum haft, þar sem meginmarkmiðið er ekki að torvelda heldur auðvelda þátttöku borgaranna í ákvarðanatöku um eigin mál og mótun samfélagsins til framtíðar.

Nærri útilokað er fyrir einstaklinga og samtök utan hefðbundinna stjórnmálasamtaka að komast til áhrifa í sveitarstjórnum og ríkir því fákeppni í sveitarstjórnarmálum og fáveldi í stjórnunarháttum sveitarstjórna (oligarkí, einhvers staðar á milli einræðis og lýðræðis).  Greinilegt er að miðað við nágrannalöndin er mikill lýðræðishalli hér á landi hvað varðar þátttöku og möguleika almennings til áhrifa í sveitarstjórnum og slíkar fámennisstjórnir sem hér hafa tíðkast eru einsdæmi. Vissulega má gefa sér að þetta fyrirkomulag sé einfaldlega barn síns tíma en með gjörbreyttu og stórlega auknu hlutverki sveitarstjórna sem stjórnsýslustigs verður að gera þá kröfu að almenningur og smærri samtök fái að hafa meiri áhrif á framgang mála.

Flokkarnir hætti að rífast um Icesave

Höfnum skuldaánauð

ESB þingmaðurinn sem kom fram með Evu Joly í Silfrinu kallaði Icesave SKULDAÁNAUÐ.

Grein í MBL í gær:

Í frumskóginum verja dýrin afkvæmi sín og tryggja þeim lífsviðurværi. Það er í eðli þeirra. Mannskepnan hefur líka tilhneigingu til þess að verja afkvæmi sín en þegar siðmenntun hnignar og fátækt sverfur að verða afkvæmin oft illa úti.

Ég er ekki sérfræðingur í siðmennt en velti því fyrir mér hvað hugtakið feli í sér. Er það ekki fyrsta skylda hvers manns sem vill teljast siðaður að verja afkvæmi sín, verja velferð komandi kynslóðar og ganga ekki á rétt hennar?

Um þetta snýst kjarni Icesave. Icesave samningurinn felur í sér í raun að firra núverandi kynslóð vandræðum með því að koma þeim yfir á komandi kynslóðir. Þess vegna er frumvarpið um ríkisábyrgð á Icesave siðlaust. Ríkisvaldið hefur tekið þá stefnu að hræða almenning til þess að taka stöðu með þessu siðleysi. Ríkisvaldið vísar gjarnan til dulúðugrar dómsdagsspár ef skuldir bankamanna verða ekki gerðar að skuldum barna okkar. Með þessu er ríkisvaldið að reyna að höfða til óæðri hneigða mannsins sem spretta af hræðslu við hið óþekkta.

Ákafi sumra einstaklinga að leggja óviðráðlegan skuldaklafa á komandi kynslóðir er í ætt við hjátrú. Ef gengið er á þessa einstaklinga um ástæður þess að leggja skuli þessar byrðar á komandi kynslóðir er fátt um skynsamleg svör. Illa ígrunduð hræðsla og þjónkun við foringja brýst upp á yfirborðið. Sektarkennd yfir að hafa ekki lapið dauðann úr skel á góðæristímabilinu gerir einnig vart við sig. En ekkert af þessu réttlætir að gera komandi kynslóðir að skuldaþrælum Breta og Hollendinga.

Það er ofar eðlilegum skilningi hvers vegna ríkisstjórninni er svo mikilvægt að fallast á túlkun Breta og Hollendinga á Icesave vandanum. Hverjum þeim sem kynnt hefur sér atburðarrásina og staðreyndir málsins er ljóst að Bretar og Hollendingar hafa rangtúlkað málið til þess að tryggja eigin hagsmuni. Við slíkar aðstæður ætti það að vera hlutverk íslenskra valdamanna að verja þjóðin en þeir hafa brugðist hlutverki sínu og stillt sér í lið með Bretum og Hollendingum gegn íslensku þjóðinni.

Gríðarleg áróðursherferð hófst eftir hrun íslenska efnahagskerfisins sem miðaði að því að gera þjóðina auðmjúka og efla sektarkennd hennar. Sektarkenndin átti að tryggja að þjóðin beygði sig undir að selja framtíð afkomendanna fyrir velferð Gordons Brown.

Í áróðrinum var höfðað til stolts Íslendinga og að þeir þyrftu að afla sér trausts í alþjóðasamfélaginu. Staðreynd málsins er hins vegar sú að sá sem selur börnin sín aflar sér ekki trausts með þeim gjörningi nema þá traust þeirra sem aðhyllast slíka gjörninga og hafa hag af slíku. Hinir siðmenntuðu sem hafa aðra sýn á tilveruna. Þeir eru ekki tilbúnir til þess að gera hina saklausu að fórnarlömbum græðginnar og munu ekki sjá upphefð í því að Íslendingar beygi sig undir þennan ósóma.  

Stolt Íslendinga og stolt komandi kyslóða verður eingöngu tryggt með því að íslenska þjóðin hafni Icesave II í þjóðaratkvæðagreiðslu

 

 

Kosið 6. mars