Fúnar stoðir

Bankahrunið er afleiðing af vondum ákvörðunum, kerfi sem er galopið fyrir misnotkun og menningu þöggunar.

Við þurfum að líta tuttugu ár til baka og skoða hvernig ákvarðanir stjórnmálamanna og löggjöf hefur hrundið af stað atburðarrás sem endaði með hruni, ekki bara bankahruni heldur hruni stjórnmála, menningar og trausts. Niðurrifið var framið í skjóli leyndar og blekkinga.

Það er lítil eftirsjá eftir stjórnmálum sem kunna ekki fótum sínum forráð, menningu sem krefst þess að hvíslað sé í hornum og trausti á aðilum sem ekki hafa áunnið sér það með hæfni eða heilindum.

Hrunið hefur þó í för með sér að byggja þarf upp á rústum þess gamla. Skipta þarf út stjórnmálum sem glatað hafa gildi sínu vegna ótrúverðugleika. Endurhanna þarf kerfi sem byggir á fúnum stoðum.

Byggja þarf á heilsteyptri framtíðarsýn við mótun nýrrar stjórnarskrár. Sjálfbærni, atvinnufrelsi og gæfa komandi kynslóða þarf að vera leiðarljós við gerð nýrrar stjórnarskrár.

Stjórnvöld hafa fyrir og eftir hrun lagt þungann á að bjarga útbelgdu fjármálakerfi en fjármálakerfi skapa ekki verðmæti. Það gerir atvinnulífið hins vegar, framleiðslugreinar og þekkingarfyrirtæki. Ofuráhersla á björgun fjármálakerfis hefur skapað ójafnvægi sem ógnar afkomu núverandi og komandi kynslóða.

Mín framtíðarsýn er að byggja upp samfélag þar sem þjóðarhagur er tekinn fram yfir sérhagsmuni klíkustétta sem tryggt hafa sér einokun í aðgangi að náttúruauðlindum.

Mín framtíðarsýn er að byggja upp kerfi sem tryggir endurnýjun í stjórnmálum, sem gefur kjósendum kost á að velja einstaklinga sem þeir treysta í kosningum.

Mín framtíðarsýn er að skila náttúru landsins í góðu ásigkomulagi til afkomenda okkar.

Það er hægt að hafa veruleg áhrif á þá þætti sem ég hef talið upp hér með vandaðri stjórnarskrá. Grundvöllur framfara er þó félagsleg uppbygging í samfélagi. Menning sem umber gagnrýna umræðu og hvetur til skoðanaskipta. Því þannig lærum við sem félagsverur. Þannig verður til þekking sem við getum nýtt okkur í baráttunni um lífsbjargir og frelsi. Þekking sem er hreyfiafl framfara og lýðræðis.

 

Fjörugar umræður í Salnum

Aðkoma Alþjóðagjaldeyrissjóðsins

Argentína í kjölfar aðkomu Alþjóðagjaldeyrissjóðsins

 

6,4% atvinnuleysi í haust

Hverjir voru spurðir?

Sennilega ekki fólkið sem hefur verið að mæta á mótmæli á Austurvöll og er ætlað að bera tapið af áratuga óreiðu, afglöpum og óstjórn stjórnmálastéttarinnar. 

 

Lítið hefur verið í Mogganum fjallað um þátt seðlabankans í því að setja þjóðarbúið á hausinn.

 

Jóhannes Björn skrifar um þetta:

 

Næst gerast tveir hlutir sem rannsaka verður niður í kjölinn.

Stjórnendur Seðlabankans vissu vel að gjaldeyristryggð lán voru ólögleg, enda var Eiríkur Guðnason í nefnd sem samdi frumvarp að lögum nr. 38/2001, en samt voru þau leyfð.

Næst kom (að virðist) hroðalegasta bókhaldsvindl Íslandssögunnar. Seðlabankinn skilgreindi gjaldeyristryggð lán – lán veitt í íslenskum krónum sem voru endurgreidd í íslenskum krónum – sem gjaldeyriseign í bókhaldi bankanna!

Hvers vegna var þetta gert? Jú, samkvæmt 13 gr. Seðlabankalaga frá 2001 máttu gjaldeyrisskuldir bankanna ekki fara yfir 10% eigna þeirra í erlendri mynt. Sá sem átti eignir upp á milljón dollara mátti ekki skulda meira en 1,1 milljón dollara. Með því að reikna lán í íslenskum krónum sem voru endurgreidd í íslenskum krónum sem GJALDEYRI var bönkunum haldið á floti.

Þegar bankarnir rúlluðu í septemberlok 2008 mátti neikvæð gjaldeyriseign þeirra vera, lögum samkvæmt, um 100 milljarðar. Staðan var hins vegar neikvæð um 2800 milljarða! Þróun sem gat átt sér stað eingöngu vegna þess að íslenskar krónur voru bókfærðar sem gjaldeyrir. 

Spillingareinkunn Íslands lækkar