Forval á laugardag

Stjórnmálin eru okkar eign en ekki eign pólitíkusa.

 Borgin er okkur nálæg sem búum í Reykjavík. Við notum strætó, börning okkar og barnabörn ganga í grunnskólann eða verja deginum í leikskóla. Við notum vatn, orku og hita sem fyrirtæki borgarinnar skaffa. Göturnar, gangstéttarnar, lýsingin í skammdeginu, allt er þetta í boði borgarinnar sem við skattgreiðendur fjármögnum. 

Sumir þurfa meiri stuðning en aðrir og gæta þarf að því að deila til þeirra sem eru í raunverulegri þörf í félagslega kerfinu. Vinna þarf að því að skapa tækifæri fyrir aðra. Það skiptir gríðalegu máli að deila á skilvirkann og sanngjarnan máta þegar kreppir að. Það er ekki hlutverk borgarbúa að kosta lúxusferðir til fjarlægra landa fyrir borgarfulltrúa. 

Það skiptir máli að þeir sem fara með völdin í borginni fari vel með þessa sameign okkar.

Ég er stjórnsýslufræðingur með mikla þekkingu á málefnum borgarinnar. Ég tel það baráttumál í niðurskurði og kreppu að við verjum grunnstoðir fyrir niðurskurði. Fjármunum verður að verja með fyrirhyggju. Ég hef opnað stuðningsmannasíðu á facebook sem finna má hér

Athugasemdir

[Júlíus Björnsson, 4.2.2010 kl. 22:57]

R-listinn tengdi fasteignagjöld markaðverði fasteigna á sínum tíma. Núverandi Borgstjórnarhluti er greinlega ekki eins frjálshyggju sinnaður enda mun hann hafa hætt því. Meira látið þau hækka.

Trygggjöld taka heldur ekki mið að fasteignverð heldur eru bólgu tengd. 

Vissir þú Jakobína að fasteigna verð var orðið um 50% hærra en nýbyggingarkostnaður. IMF vissi það allan tímann.

Telur þú það hafi dregið úr býbyggingarþörf: 50%?

Er að lesa skýrslur IMF um Ísland.

1000 milljónir í nýbyggingar verða 1500 milljónir í eignum.  Tvöfalda lánshæfið.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 5.2.2010 kl. 00:08]

Fasteignarmatið var fært upp af ríkistjórn sjálfstæðismanna og framsóknarmanna. En það var ólögmæt skattahækkun.

Það var gerð árás á íslenskar fjölskyldur með því að manipulera fasteignamarkaðinn. Fólk skuldsetti sig upp í rjáfur en byggingarverktakar og braskarar græddu. 

Þetta var þjóðarglæpur. Kemur mér ekki á óvart að AGS hafi vitað af þessu. 

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 5.2.2010 kl. 00:09]

Já og ríkissjóður og borgarsjóður græddu líka vegna hækkaðra fasteignagjalda og útþurkkun vaxtabóta.

[Júlíus Björnsson, 5.2.2010 kl. 02:54]

Það er fullt að skýrslum hjá IMF sem eru aðgengilegar almenningi ég er lesa núna. Ríkisstjórnir geta beðið um leynd á skýrslum t.d. byrja skýrslurnar sem ég náði niður aftur til 1997.  Þeir koma allt af með anti tesu og valið er alltaf ríkisstjórnanna.

Þetta er dæmi um gagnrýni á Ísland 2005 af IMF.

Box 2. Government Mortgage Market Intervention: A European Perspective

Nordic Countries

Denmark: Mortgage credit is provided by specific private mortgage credit institutes, dating back

to the 18th century. Mortgage credit is provided on competitive conditions, financed through theissuance of mortgage bonds.

There are no subsidies of mortgage interest rates. Homeowners can

deduct interest expenditures, including mortgage interest expenses, from their pre-tax income.

Finland: The main task of ARA, the State Housing Fund of Finland, is to finance state-subsidized

rental housing production—about half of all rental dwellings in Finland are subsidized by the

state. There are no general interest subsidies for private homeownership (which is mainly

promoted through tax relief on mortgage interest payments, in line with the practice in most other

Western economies); however, interest subsidies can be granted based on social needs.

Norway: Husbanken, the State Housing Bank, mainly lends for new housing, but also plays a role

in providing social support targeted at low-income households, seniors, and individuals withdisabilities

. In 2002, 0.4 percent of GDP was allocated to grants and benefits, and 0.9 percent was

allocated to new lending. The Housing Bank has participated in the financing of approximately 50

percent of existing homes in Norway. Given its focus on social lending, at end-2002 Husbanken

only accounted for 14 percent of outstanding mortgages.

Sweden: The publicly owned SBAB was founded in 1984 to channel state housing loans;however, today there are no interest rate subsidies for single-family homes, and SBAB competes

with the private mortgage institutions, accounting for 11 percent of the Swedish mortgage market.

Interest rate subsidies are only available for multi-family houses, rental and condominiums, with

the subsidy amount corresponding to the tax relief on mortgage interest payments available for

homeowners.

Major Economies

France: There is public assistance through the mortgage system, mainly through a dedicatedsavings scheme—plan d’épargne-logement—which has been used for the purchase of 40 percent

of owner-occupied housing. There are also regulations on private sector mortgages, and there is a

regulated loan scheme—prét conventionné—for public sector institutions and lenders. Zerointerest

mortgages are offered to low-income households. Although the exact scope of France’s

public involvement in the mortgage market is difficult to assess, it seems well below that in

Iceland, in particular considering a homeownership rate of only 55 percent.

Germany: Subsidies to the housing sector, including for the promotion of social housing, have

declined significantly in recent years, decreasing by 21.4 percent between 2001 and 2004.

Looking ahead, these subsidies are expected to decline further over the medium term, through

2007.

________________

Sources: CBI (2004b); Federal Ministry of Finance of Germany; Vilhjálmsdóttir (2004); www.ara.fi;

www.boverket.se; www.husbanken.no; www.realkreditraadet.dk; and www.sbab.se.

The focus here is on the mortgage market. However, Iceland has one of the lowest levels of

government support for homebuyers through the tax and welfare system compared with other

advanced countries.

individuals with disabilities. Also countries that traditionally have had a significant state

presence in the mortgage market, such as France, have more limited involvement than is

currently the case in Iceland. Box 2 gives a short overview of the degree of state intervention

in the mortgage markets in some important comparator countries in Western Europe, the

neighboring Nordics and some of the key economies, Germany and France. In contrast to the

developments in these countries, the recent easing in the HFF’s lending conditions seems to

point in the opposite direction, with the HFF reaffirming its position in the mortgage market

in face of the increased competition from the commercial banks.

Þetta fannst mér hefði mátt ræða betur hér á landi.

Það er varað við græðgi Jóhönnu og þeirra sem hún nefnir við 17.júní í Seðlabankaheiminum frá 1998 stigvaxandi af IMF.

Bretar og Hollendinga á toppinum er ekki síður gráðugir að mínu mati.