Ábyrgðarleysi Björns Bjarnasonar

Björn Bjarnason ber ábyrgð á því að dómskerfið á Íslandi nýtur ekki trausts eftir langvarandi klíkuráðningar. Réttarríkið er skaddað af hans völdum. Björn telur rétt eins og Bjarni frændi hans að flokkurinn sem hefur gert Ísland að úrhraki meðal þjóða eigi nú að fá tækifæri til þess að láta reyna á stjórnvisku sína á ný. 

Í tíð sjálfstæðisflokks var þróuð menning sem líkist að mörgu leiti fasisma og má jafnframt kalla ný-fasima. Hugmyndafræði stjórnmálamannanna studdi samþjöppun viðskipta og stjórnmála sem varð að alvalda skrímsli sem réðist gegn þjóðinni og gerði 30% hennar að öreygum. 

Viðskiptaráð fékk sterk ítök í löggjafavaldi Íslands. Þingmenn hafa í raun verið valdalausir nema þeir sem hafa verið leppar byggingariðnaðar, fjármálakerfis og LÍÚ. Bönkunum var sleppt lausum með slappri löggjöf og ónýtu eftirliti. Dómsvaldið og löggæslan notaði fjármuni sína í að eltast við smákrimma og konur sem stálu sápu í Hagkaup. Efnahagsbrotadeild var skorin niður en sérsveitin sem átti að halda múgnum í skefjum var styrkt.

Ættingjar og venslafólk manna á borð við Björn Bjarnason fengu ofurlaunastörf í fjármálakerfinu, stjórnmálamenn fengu sérstaka fyrirgreiðslu í bönkunum og flokkur Björns Bjarnasonar þáði mútugreiðslur af þeim sem hann vill nú kenna um að hafa sett þjóðarbúið á hausinn. 

Satt að segja þá held ég að Björn Bjarnason sé að gera lítið úr því sóðalega ástandi sem ríkti á Íslandi þegar hann heldur því fram að:

Fram að hruni var þeirri stefnu almennt fylgt um heim allan, að stjórnmálamenn ættu að hafa sem minnst bein afskipti af starfi fjármálafyrirtækja. Þeir hálaunamenn og bónusgreifar, sem þar störfuðu, ættu sjálfir að kunna fótum sínum forráð.

Að lögð sé áhersla á að útmála einhvern einn stjórnmálaflokk sem sökudólg vegna hrunsis (Sic), er séríslenskt fyrirbæri. Hvarvetna er hins vegar spurt, hver sé ábyrgð þeirra, sem stýrðu bönkum, fjármálafyrirtækjum og stórfyrirtækjum.

 

Á Íslandi var staðan sú að Sjálfstæðisflokkurinn gaf vinum sínum, fjárglæframönnunum, bankanna. Varla hefur Björn Bjarnason gleymt því að Kjartan Gunnarsson var framkvæmdastjórni sjálfsstæðisflokksins og sat jafnframt í stjórn Landsbankans sem leiddi Icesave ófögnuðinn yfir þjóðina í umboði Árna Matthiesen og Baldurs Guðlaugssonar.

 

Björn segir einnig: 

Eðlilegt er, að ritstjórar dagblaða í eigu þeirra,  sem féllu af hæstum stalli við hrunið, hafi við það lent í vandræðum með að varðveita eigin trúverðugleika og  blaða sinna. Einfalda vörnin var að breyta fjármálavafstrinu öllu í pólitískt vandamál og beina spjótunum að stjórnmálamönnunum.  

Þessi áróður dugði um nokkurt skeið. Hann bítur hins vegar ekki lengur. Við öllum blasir, að fjármálagjörningar í nafni bankanna voru margir víðs fjarri raunveruleikanum. Bankastjórar höfðu ekki einu sinni fyrir því að krefjast veðtygginga .

Frétt í DV fyrir nokkru:

Birni Bjarnasyni dómsmálaráðherra sárnar mjög við DV vegna þess að vakin var á því athygli að hann hefur á heimasíðu sinni aldrei veist að fjölmiðlum Björgólfs Guðmundssonar eða Björgólfs Thors líkt og gerist með Baugsmiðla sem ráðherranum hefur orðið tíðrætt um í tengslum við meinta spillingu auðmanna. Í umfjöllun á dv.is var nefnt að ráðherrann hefði aldrei haft uppi gagnrýni á IceSavebréf Landsbankans sem nú eru við það að koma þjóðinni á kaldan klaka. Athygli er vakin á því að tengdasonur Björns, Heiðar Már Guðjónsson er einn nánasti samstarfsmaður Björgólfs Thors. 

Hvers vegna hafa Engeyardrengirnir ekki gert grein fyrir tengslum sínum við viðskiptalífið?

Hvað er Áning fjárfestingar og hverjir eiga félagið og hvernig tengist það öðrum félögum?

Hvað með eignatengsl við önnur félög s.s. N1, BNT, Vafning o.fl.?

Nú er þess krafist grímulaust að fjölmiðlar verndi útrásarvíkinga.

Ef lánabækur allra bankanna líta út með svipuðu móti og hjá Kaupþingi hafa lán til eignarhaldsfélaga verið yfir 4.000 milljarða. Stærsta bomban er líklegast í Landsbankanum og myndi afhjúpa útrásarvíkinga sem hafa ekki verið mikið í umræðunni.

 Enginn hefur lagt sig eins mikið fram um að sópa skítnum undir teppið að mínu mati og Björn. Hann réði feður bankaræningjanna til þess að rannsaka hvort grunur lægi fyrir um brot.

Ein afleyðing af kleptokratísku stjórnarfari í tíð sjálfsstæðisflokks er að erfitt er að finna hátt setta embættismenn sem ekki tengjast inn í glæpamafíuna á einn eða annan hátt. 

Dóms og lögregluvald á Íslandi er í raun bara skrípaleikur eftir setu sjálfstæðismanna í tuttugu ár. Valdastofnanir sem verja útrásarvíkinganna eru sköpunarverk sjálfstæðisflokksins.

 

Athugasemdir

[Finnur Bárðarson, 31.3.2010 kl. 16:18]

Vonandi eru þessi vinnubrögð liðin tíð og hverfa með gömlum mönnum. En ég er bara ekki svo viss.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 31.3.2010 kl. 16:45]

En eru gamlir menn og konur við völd. Þessu fólki virðist fyrirmunað að hugsa um þjóðarhag og eltist einatt við skottið á sjálfu sér.