Vanhæfni stjórnsýslunnar í sífelldri afhjúpun

Misnotkun, sjálftaka og brot á stjórnsýslu- og jafnréttislögum hefur verið viðvarandi í stjórnsýslunni. Skrifstofustjóri Alþingis hefur þó talið það forgangsatrið að ákæra ungt fólk fyrir að bregðast við sukkinu og sóðaskapnum sem hefur verið viðvarandi á Alþingi. Vanhæfni og sjálftaka sem keyrði þjóðarbúið í þrot.

Hinir klíkuráðnu sendiherrar eru sérstakur kafli í íslenskri stjórnsýslu en þeir einstaklingar sem skipaðir hafa verið til þess að gæta hagsmuna þjóðarinnar á alþjóðavettvangi hafa sýnt einstaka vanhæfni. 

Stjórnmálamenn nota nefndarsetur sem bitlinga til fólks sem er duglegt að smala og litlu virðist skipta hvort þetta fólk skili af sér einhverri vinnu.

Frétt á Vísi er athyglisverð en þar segir:

Alþingi samþykkti í mars 2007 að heimila ríkisstjórn að semja við sambandið um tilskipunina (um framsal afbrotamanna frá Bretlandi). Björn Bjarnason gegndi þá stöðu dómsmálaráðherra. Aðspurður hvers vegna ekki hefði enn verið samið um málið segir hann það vera að snúa málum á haus. „Dómsmálaráðuneytið hafði lokið vinnu sinni. Formsatriði eftir hjá utanríkisráðuneytinu. Spurðu diplómatana um hvað þeir gerðu."

Ráðherrann er auðvitað ábyrgðarlaus eins og ráðherrum er títt. Það virðist vera mikil óreiða á því í stjórnarráðinu hverjir fylgi málum eftir og hverjir geri hvað. 

Bryndís Helgadóttir, settur skrifstofustjóri dómsmálaráðuneytisins, segir hins vegar að vinna hafi staðið yfir í dómsmálaráðuneytinu frá samþykkt Alþingis. Hún segir málið flókið og hafi ekki tekið óeðlilega langan tíma. Norðmenn hafi ekki heldur lokið vinnu sinni varðandi innleiðinguna.
Hún segir aðalatriðið vera einfaldara og styttra ferli. Þá felist í tilskipuninni að löndin framselji eigin ríkisborgara. Alþingi hafi gert athugasemdir við það á sínum tíma. Um áramótin tók gildi nýr framsalssamningur milli Norðurlandanna.

 

Telur tillögu um nímenninga ekki þingtæka

Athugasemdir

[Einar Þór Strand, 14.5.2010 kl. 12:08]

Langar bara að benda þér á að þarna réðust menn á fólk komið undir sjötugt og öryrkja, og spyr þig finnst þér það í lagi?

[Sigurður Geirsson (IP-tala skráð) 14.5.2010 kl. 15:07]

Málið snýst bara alls ekkert um það hvort  menn hafi verið að mótmæla eða ekki eða hvort mótmælin hafi átt rétt á sér eða ekki.

Þeir sem þarna eru ákærðir eru ákærðir fyrir að ráðast með líkamlegu ofbeldi gegn almennum starfsmönnum Alþingis. Og í einhverjum tilfellum svo alvarlegu ofbeldi að spurning er hvort viðkomandi muni nokkru sinni ná sér aftur.

Hvort einhver spilling hafi verið hjá þingmönnum, getuleysi eða sinnuleysi sem þetta fólk fann sig knúið til að mótmæla, þá fór það yfir strikið þegar það fór að beita líkamlegu ofbeldi gagnvart alsaklausu fólki til að koma mótmælum sínum á framfæri. Ef ekki verður tekið á þessu fólki með sama hætti og öðrum ofbeldismönnum þá er þetta þjóðfélag á leið í algera upplausn og búið að gefa skotleyfi á hvað og hvern sem er, bara ef tilgangurinn sé nægjanlega göfugur að mati geranda.

[Sigurjón, 14.5.2010 kl. 16:56]

Sæl verið þið.

Ég er sammála bæði Einari og Sigurði.  Ofbeldi á ALDREI rétt á sér.  Hreint ekki!

Kv. Sigurjón

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 15.5.2010 kl. 12:26]

Ég held að sögur af ofbeldi séu orðum auknar hvað varðar níumenninganna. Hið raunverulega ofbeldi hefur átt sér stað í þingsölum undanfarin ár og áratugi.

[Sigurjón, 15.5.2010 kl. 15:34]

Uh, nei.  Það eru bæði vitni og áverkavottorð sem sýna fram á ofbeldið.  Hvort allir níu tóku þátt í því skal ósagt, en alla vega e-r af þeim.