Birtingarmynd vangetu hins opinbera

Riki og sveitafélög eiga að hafa tækin og þekkinguna til þess að tryggja að skipulag sé í lagi varðandi

 þjónustu við þá sem þurfa á því að halda. 

Er ekki eitthvað ámótlegt við það þegar að sviðstjóri velferðarsvið kvartar í stað þess að vinna í málinu.

Vissulega eru biðraðir eftir mat smánarblettur á samfélagi sem hefur aðgang að meiri auðlindum en flestar þjóðir.

Ónýt stjórnmál, spilling og græðgi þeirra sem makað hafa krókinn hafa skapað biðraðir eftir mat.  

Úr fréttariti skattstjóra:

Þeir eignaminnstu eiga ekki mikið í fasteignum en skulda langt umfram eignir. Þeir sem eiga á milli 10-30 milljónir hafa sett nánast allt sitt fé í fasteignir (um 50% allra heimila). Þeir sem eiga undir 40 milljónum skulda mikið hlutfallslega. Þetta eru þeir hópar sem borga lungan af fjármagnstekjum þeirri eignameiri. Þetta er meirihluti borgaranna (yfir 80 þúsund heimili) og hryggjarstykkið í vinnuframlagi og verðmætasköpun samfélagsins. Þetta eru þeir sem verða verst fyrir barðinu á stökkbreyttum verðtryggðum lánum. Yfir 100 milljóna hópurinn er kannski um 3,5% samfélagsins. Þessi hópur fær mestan hluta þess virðisauka sem samfélagið skapar. Aðallega í gegn um háa vexti. Þessi gröf sýna okkur mjög vel hverjir eru skjólstæðingar hávaxtastefnu stjórnvalda.

Magnús Orri Schram segir um ástandið:

Það er algert glapræði að víkja frá þeirri efnahagsstefnu sem mörkuð hefur verið í samstarfi við AGS. Vissulega má endurskoða einstaka hugmyndir um niðurskurð í fjárlagafrumvarpi, en rammi þeirra þarf að halda. 

 

 http://framtidislands.is/

Deila á matargjafir

Athugasemdir

[Robert (IP-tala skráð) 5.11.2010 kl. 14:06]

Varðandi heimagerðs ráðstöfunarréttar sjávarauðlindar landsmanna, dettur manni helst í hug það sem einn forfaðir okkar sagði varðandi slíka hluti, og finnst mér það eiga við,  þær gjörðir. "Illa þykja  mér gefast heimskra manna ráð, og því verr sem fleiri koma saman"   Afleiðingar gjörða heimskingjanna ættu nú öllum að vera ljósar, þá er það einnig dagljóst að seinni upplappanir á útlit ráðstöfunarréttarins, fellur alveg að seinnihlutanum, sem segir "og því verr sem fleiri koma saman." En seinna heimskingjastóðið sem krukkaði í ráðstöfunarréttinn, gerði hann ómanneskjulegri og úr takt við allt sem kallast má siðferði.  Um það vitnar dómur frá mannréttindastofnun sameinuðu þjóðanna byggður á lögum sem heimskingjarnir gleymdu að þeir höfðu undirritað, þvert ofaná gjörninginn.   Árangurinn er síðan eftir ca. 20 ár, frá þvi þessi óhæfa var gerð, að kvótakerfið reyndist verða undirlagið að ómerkilegu  hruni og ræfildómi Íslands í dag.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 5.11.2010 kl. 21:33]

akkúrat