Tryggja innstæðueigendur en hvað með skattgreiðendur?

Í mars 2008 var innstæðutryggingasjóður Breta 108 milljónir punda en innstæður í bönkum þar í landi voru 1.150 milljarðar punda.

Þessi staða er víðast hvar uppi og í raun þá duga engir tryggingasjóðir til þess að tryggja fall banka í stórum stíl. Þess vegna er gripið til þess að láta skattgreiðendur fjármagna innistæður þeirra efnameiri þegar siðblindir bankaeigendur eru búnir að ræna fjármunum bankanna. 

Það er sjúk afstaða að æðsta dyggð stjórnmálamanna, embættismanna og annarra valdhafa sé að láta fólk halda að allt sé í lagi til þess að forðast "rush". Endalausar lántökur til þess að viðhalda ásýnd velmegunar duga skammt. Þessar spilaborgir munu hrynja einn góðan veðurdag. 

Skattgreiðendur þurfa að fara að bindast samtökum um að skattheimta einskorðist við nauðsynlega innviði samfélagsins eins og stjórnarskráin gerir ráð fyrir. 

Bretar og Hollendingar sagðir óttast dómstólaleiðina

Athugasemdir

[sr (IP-tala skráð) 4.4.2011 kl. 23:30]

Viðbjóðslegasti verknaður hrunsins var framinn af stjórnvöldum þegar þau settu á neyðarlög fyrir 2% þjóðarinnar á kostnað hinna 98% sem áttu ekki innistæður umfram tryggingar. Í raun var landið gert gjaldþrota með þessum ólögum.

2% elítan fékk allt sitt greitt í topp og pöpullinn borgar fyrir það næstu 40 árin. Borgar hærri skatta, borgar stökkbreyttar skuldir. Borgar meira fyrir mikið skerta opinbera þjónustu. Borgar meira fyrir annars flokks heilsugæslu. Borgar meira fyrir annars flokks skóla og borgar meira fyrir stórlega skert tryggingakerfi. Borgar meira fyrir ónýtan lífeyri.

Jafnræðinu var snarlega hent út um gluggann, á meðan innistæðueigendur umfram innistæðutrygginar fengu allt sitt fengu skuldarar og skattgreiðendur stökkbreytingu. Erlendis bera stjórnvöld sig svo aumlega og bera fyrir sig algerum forsendubrest sem réttlæti neyðarlögin. Sömu stjórnvöld snúa sér svo við og tilkynna íslenskum skuldurum og skattgreiðendum að hér hafi nú bara alls enginn forsendubrestur átt sér stað. Þið skuluð borga.

Næstu 40 árin verður dagskipunin að borga meira fyrir minna. Í 40 ár eða svo, fyrir 2% elítuna.

Og nú skal pöpullinn greiða viðbjóðinn erlendis líka á meðan 2% elítan hlær alla leið í bankann. Sömu ólög gerðu Hollendinga og Breta brjálaða því eins og eðlilegt er vilja þeir fá sömu fyrirgreiðslu.

Að samþykkja Icesave er að borga fyrir viðbjóð 2% elítunnar. Samþykkja skerðinguna næstu 40 árin eða svo. Það er að samþykkja neyðarlegasta viðbjóðin í hruninu og er þó af nógu að taka.

Að samþykkja Icesave er viðbjóðslegur verknaður og aðeins neyðarlögin frá haustinu 2008 eru viðbjóðslegri. Hafnið Icesave og hafnið viðbjóði 2% elítunnar!

[Eggert Guðmundsson, 5.4.2011 kl. 01:30]

SKV ÞESSU GAT BRESKI TRYGGINGASJÓÐURINN EKKERT GERT, EINS OG KOM Á DAGINN. SEM BETUR FER FÓRU EKKI 90% BANKANNA Í ÞROT Í BRETLANDI. ÞÁ HEFÐI BRESKA LJÓNIÐ ÖSKRAÐ MIKIÐ Í DAUÐATEYGUNUM

[Björn (IP-tala skráð) 5.4.2011 kl. 19:17]

sr minn ég held að þú sért hrapalega að misskilja eða blanda saman ótengdum hlutum hér. Neyðarlögin tryggðu bara innistæðueigendum forgang fram yfir aðra (mest erlenda) kröfuhafa.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 5.4.2011 kl. 20:20]

Björn þetta er ekki rétt hjá þér. Ríkið sprautaði hundruð milljarða inn í bankanna sem þýðir að íslenskir skattgreiðendur hafa fjármagnað innistæður umfram tryggingar.

[Björn (IP-tala skráð) 5.4.2011 kl. 21:17]

Rétt Jakobína en það hefur ekkert með forgangsröðunina að gera sem er megininntak neyðarlagana.

Í raun þá eru tryggingarsjóðir óþarfir og nóg að lög kveði á um innistæðuforgang. Ég er viss um að lánveitendur bankana hefðu hegðar sér öðruvísi ef þeir vissu að þeir yrðu aftast í röðinni.

[Jóhannes Jónsson (IP-tala skráð) 6.4.2011 kl. 12:04]

Lýðræðið er enn í þróunn og í dag býr almenningur um alllan heim, jafnvel í lýðræððisríkjum, við lítil völd, einnig varðandi við hvað hann gerir við sitt eigið fé. Helsta dauðaorsökin í fátækustu löndum heims er þjóðarskuldir, að almenningur sé dæmdur til að greiða fyrir mistök stjórnvalda og viðskiptamanna, jafnvel bara hrein kúgun. Afríkumenn hrynja niður úr alnæmi og geta ekki ræktað land, fyrst og fremst afþví þegar búið er að borga fyrrum nýlenduherrunum skuldir sínar, er enginn afgangur til að byggja sjúkrahús eða rækta upp landið, sem vel væri hægt. Þannig að rót vandans eru skuldirnar og sú mikla ánauð sem hún leggur á þjóðirnar. Þetta gildir um fleiri ríki víðar um heim og saga Haítís lýsir því best, það var blómlegt land um tíma. Í dag er verið að berjast fyrir að þessar þjóðir þurfi ekki að borga. Það gengur hægt, en ótal menn um allan heim hafa tekið höndum saman, trúarleiðtogar, viðskiptafrömuðir og framsýnir sjórnmálamenn, og þessir menn munu aldrei gefast upp. Ef Ísland fær undanþágu frá skuldum í krafti smæðar sinnar, fá þessir menn og þessar þjóðir hjálp í þessu máli, það skapar þá lagalegt fordæmi á alþjóðavísu.