Pólitískt klíkuveldi

Haustið 2008 varð vitundarsprenging á Íslandi. Langvarandi þöggun og misvísandi skilaboð frá stjórnvöldum gerðu það að verkum að margir tóku vondar ákvarðanir í aðdraganda hrunsins og sýndu af sér hegðun sem byggði á því að fólk hélt að það byggði öðruvísi heim, heim sem var málaður upp af hrokafullum stjórnmálamönnum og hagsmunaaðilum sem höfðu ítök í fjölmiðlum.

Erlendir fræðimenn skrifuðu harðorðar greinar um klíkusamfélagið Ísland þar sem forréttindastéttin fitnaði á kostnað þeirra sem af trúgirni halda að heimurinn sé öðruvísi vegna þess að þeir hlusta á rétttrúnaðarboðskap þeirra sem vilja alltaf meira.

Nú þegar fimm ár eru frá hruni ganga stjórnmálamenn og forréttindahópar fram með ofbeldi gagnvart almenningi sem ekki fær að móta skoðanir út frá heilbrigðri fjölmiðlun. Forheimskandi áróður um að menntun sé í raun menntahroki og að reynsla sem í raun reynir ekki á vegna klíkutengsla jafngildi góðri menntun hefur verið í umræðunni.

Hver hefur heyrt að innmúraður Framsóknarmaður hafi verið rekinn vegna afglapa í starfi eða vegna þess að hann getur ekki nýtt sér reynslu á eðlilegan hátt og hver er þá prófsteinninn? Hversu margir Framsóknarmenn eru nú um mundir að lenda í hreinsunareldi Eyglóar Harðardóttur?

Í þessu landi forheimskunarinnar fagna femínistar ráðningu Gísla Marteins sem stjórnanda pólitísks umræðuþáttar á sunnudagsmorgnum. Ekki var verkefnið auglýst. Ekki fór fram umræða um það hvað skyldi haft að leiðarljósi við mótun þessarar þáttagerðar sem hefur mikil áhrif í pólitískri umræðu.

Í tíð Egils Helgasonar var hlutfall kvenkyns gesta jafnan um 25%. Karlarnir fengu gjarnan að kyrja og grípa fram í fyrir kvenkyns gestum án teljandi athugasemda. Alls konar karlar fengu aðgang að almenningi með visku sína en konur þurftu helst að vera annaðhvort þingkonur eða blaðakonur til að vera gjaldgengar.

Gísli Marteinn var þáttastjórnandi á RÚV í boði skattgreiðenda og reið á þeim hesti inn í pólitíkina eins og fjölmörg dæmi eru um að starfsmenn sjónvarpsstöðva hafi gert. Honum, eins og Þóru Arnórsdóttur, er skilað aftur inn á RÚV þegar draumar sem tengjast pólitísku lífi ganga ekki eftir.

Vandaðir erlendir fjölmiðlar, s.s. sem BBC, tiltaka í siðareglum að þáttastjórnendur og fréttafólk megi ekki taka þátt í pólitík. Það þykir ekki samræmast lýðræðishugmyndum að fólk sem hefur verið kynnt inn í stofu til almennings með kröfu um hlutleysi fljóti á þeirri bylgju inn í pólitík og hagsmunapot.

Ráðning þáttastjórnanda fyrir pólitískan umræðuþátt í opinberu sjónvarpi virðist hafa farið fram í bakherbergjum. Innmúraður Sjálfstæðismaður valinn í verkið. Og já, vitaskuld karl. Þrátt fyrir karllæga slagsíðu sem sögulega hefur fylgt þessum þætti er ekki rætt að hafa fyrirkomulagið eins og tíðkast t.d. annars staðar á Norðurlöndunum, að setja konu og karl yfir þáttinn.

Heimsmynd konunnar virðist ekki eiga mikið erindi í þessum opinbera fjölmiðli þótt ekki sé hikað við að rukka konur um nefskattinn. Blygðunarlaus misbeiting á valdi. Misbeiting af þessum toga í karlasamfélaginu kallar á kynjakvóta.

Það gengur gegn grundvallarhugmyndum um lýðræði að einstaklingar sem hafa komið sér á framfæri inni í stofu hjá fólki, á kostnað skattgreiðenda í gegnum fjölmiðil, ríði á þeirri öldu inn í pólitík. Það gengur gegn grundvallarhugmyndum um frjálsa skoðanamyndum að virkir þátttakendur í pólitísku flokkastarfi skuli hafa ítök í opinberum fjölmiðli og stýra pólitískri umræðu.

Í lögum um Ríkisútvarp segir m.a.: Að halda í heiðri lýðræðislegar grundvallarreglur og mannréttindi og frelsi til orðs og skoðana. Gæta skal fyllstu óhlutdrægni í frásögn, túlkun og dagskrárgerð.

Þéttofin klíkumenning RÚV og stjórnmála hlýtur að vekja spurningar um það til hvers verið er að setja svona lög. Sjálfstæðisflokkurinn hefur, frá kosningum í vor, verið óþreytandi við að senda RÚV og starfsmönnum RÚV skilaboð að þeim sé eins gott að fara mjúkum höndum um ríkisstjórn Framsóknar og Sjálfstæðismanna en þessi skilaboð hafa verið í anda drottningarinnar Davíðs Oddssonar.

Hótana- og kúgunarkúltúrinn er enn við lýði hjá þessum stjórnmálaflokkum sem svo eftirminnilega skuldsettu ríkissjóð um þúsund milljarða í skjóli forheimskandi umræðu.