Krepputal

Undanfarin sextán ár hafa verið gerðar ýmsar breytingar á íslensku samfélagslíkani. Stjórnvöld hafa einkavætt ríkisstofnanir og gert það mjög óskynsamlega. Á hverjum tíma hafa þeir einstaklingar sem enn sitja við völd búið til, með áróðursmaskínum, „SANNLEIK” sem troðinn hefur verið í almenning. Í einkavæðingartilburðum var það t.d. gefinn út sem sannleikur að það þyrfti kjölfestufjárfesta fremur en dreifða eignaraðild. Fáum auðmönnum voru færðar gjafir úr sjóðum almennings en ómæld völd fylgdu þessu eignarhaldi sem furstarnir hafa síðan nýtt sér til þess að ræna þjóðina.  

Stjórnmálamenn nýttu sér stöðuna til þess að mata eigin krók. Sama gerðist þegar kvótakerfið var innleitt.

Stjórnmálamenn berjast hart gegn því að gera hreint fyrir sínum dyrum varandi eignatengsl og hlunnindi. Leynd hvílir yfir því hverjir styrkja stjórnmálaflokka.  Í góðærinu réðust stjórnmálamenn til atlögu gegn meðaltekjufólki og fjölskyldufólki með reiknikúnstum sem urðu til þess að þurrka út barnabætur og vaxtabætur, hækka fasteignagjöld, hækka eignaskatt og hækka þjónustugjöld í heilbrigðisþjónustu. Skilmálum námslána var breytt þannig að námsmenn þurfa viðvarandi að lifa á yfirdrætti. Þannig bjuggu stjórnvöld til kostnað sem hefur verið reittur af námsmönnum og lent í vasa auðmanna.  

Velferð almennra borgara hefur verið fórnað í því árferði sem ríkt hefur undanfarna áratugi. Lögð hefur verið rækt við innrætingu græðgi og húsbóndahollustu. Vonandi munu þær breytingar sem framundan eru fela í sér breytt hugarfar. Kannski mun einstaklingshyggja og foringjadýrkun láta í minni pokann fyrir heiðarleika og trausti á eigin dómgreind.