Staðinn að verki með höndina í kökudallinum

Sjálfstæðisstefnan hefur beðið afhroð. Hönnuðir hennar hlaupa nú um með tóm tæki og reyna að slökkva eldanna en nágrannar standa álengdar og sprauta bensíni á bálin til þess að bjarminn megi lýsa upp þeirra bakgarð. 

Almennir borgarar standa agndofa og horfa á eyðilegginguna sem fylgir í kjölfarið.

Íslendingar hafa undanfarna áratugi lagt sífellt meiri áherslu á að afla sér menntunar.  Ungu fólki hefur þó verið gert sífellt erfiðara fyrir að mennta sig. Skólagjöld hafa farið hækkandi. Námsmenn hafa þurft að borga sérstakan aukaskatt af námsbókum sem þeir panta erlendis frá, s.k. tollmeðferðargjald sem Íslandspóstur hefur innheimt af vörum sem ekki verður sé að séu tollskyldar. Lagastoð fyrir þessari innheimtu hefur ekki verið skýrð. Lín er kafli út af fyrir sig. Námsmenn sem hafa farið í nám erlendis hafa þurft að taka s.k. markaðskjaralán (kúlulán) til þess að greiða skólagjöld. Þetta eru lán sem bankarnir hafa veitt og hefur höfuðstóll þeirra tvöfaldast á fimm árum vegna verðtryggingar og vaxta. Námsmönnum hefur einnig verið gert að lifa á yfirdráttarlánum allan námstímann. Kostnaður fyrir námsmenn sem hefur skilað sér í vasa auðmanna.

En íslendingar eru harðir af sér og þeir hafa ekki látið deigan síga, haldið áfram að mennta sig og safnað skuldum. Unga fólkið treysti því að hannað hefði verið fyrir það kerfi sem gengi upp. Hvað tekur nú við hjá ungu fólki sem er að hefja lífið með sína skuldabagga.

Nú er námsfólk í útlöndum að horfast í augu við það að lánsloforð eru að fuðra upp. Þetta fólk hefur lagt í miklar fjárfestingar, það hefur lagt mikla vinnu í nám og fært fórnir fyrir menntun sína. Getur þetta fólk lokið námi núna?

Hönnuðir hins íslenska „góðæris" hafa teflt framtíð almennra borgar í hættu. Það má virða þeim til vorkunnar að sennilega hafa þeir látið stjórnast af heimsku og sefjun. Dómgreind virðist ekki hafa verið til staðar hjá þessum einstaklingum heldur hafa þeir stuðst við kerfi hugsunar (utanbókarlærdóm) við hönnun og útfærslu hugmynda. Hlýðni við hugmyndafræði sem vísaði til óæðri hvata mannsin, s.s. græðgi og sjálfsmiðun leiddi menn í siðblindu.

FRAMUNDAN ER STRÍÐ Á MILLI DÓMGREINDAR OG HLÝÐNI.

„Elítan" vinnur nú að því hörðum höndum að slá skjaldborg um sjálfa sig og sína hugmyndafræði.

Frasarnir í fjölmiðlum valda fólki ógleði. Dæmi:

Það má ekki leita að sökudólgum.

Það er óhollt að vera reiður.

Þeir sem tala en tilheyra ekki „elítunni" eru kverúlantar, á lágu plani eða ekki upplýstir um mál.

Nú á að leggja traust sitt á valdamenn o.s.frv.

Sem sagt þöggunartilburðir eru í algleymi þessa daga þegar menn ættu að vera uppteknir af því að skammast sín, biðjast fyrirgefningar og axla ábyrgð. Annað dæmi er að menn segi að sagan muni skoða þetta. Hverjir fá „auktoritet" eða vald til þeirra söguskoðunar? Verða þeir skipaðir í nefnd af núverandi menntamálaráðherra? Hvernig verða atburðir túlkaðir?

Það má einnig benda á að það dregur úr skilvirkni rannsókna þegar frá dregur. En sumt þarf ekki að rannsaka. Ábyrgð einstaklinga er einfaldlega eins augljós og þegar krakkinn er staðinn að verki með höndina í kökudallinum.

Við almenning vil ég segja að það er mikilvægt að skilja eigin tilfinningar. Ef við erum reið þá eigum við að nýta reiði okkar sem orku til þess að breyta lífi okkar til hins betra. Tökum þátt í umræðunni. Treystum ekki þeim sem haf brugðist. Lærum af reynslunni.

Setjum mannúð, gott siðferði og skilning í fyrirrúm.