Ríkisstjórnin fallin

Ingibjörg Sólrún býður fram Jóhönnu í stól forsætisráðherrans. Nokkuð víst að við enda vikunnar muni verað hér ríkisstjórn samfylkingar og vinstri græna.

Árni Matt telur að ekki hafi orðið verkstjórnarmistök og kennir veikindum Ingibjargar Sólrúnar um glundroða síðustu mánaða.

Gamlir pólitíkusar setjast nú á valdastóla, að megninu til þeir sömu og verið hafa verið við stjórnvölinn og klúðrað hafa málefnum þjóðarinnar

Atvinnupólitíkusar sem selt hafa hugsjónir sínar fyrir völd

Við viljum untanþingsstjórn

Athugasemdir

[Hólmdís Hjartardóttir, 26.1.2009 kl. 13:55]

En krafan er utanþingsstjórn

[Sigrún Jónsdóttir, 26.1.2009 kl. 14:01]

Ég stend enn við kröfu mína um utanþingsstjórn.....en Jóhanna sem forsætisráðherra er næstbesti kosturinn fram að kosningum.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 26.1.2009 kl. 14:04]

Jóhanna hefur aldrei komið málefnum sínum áfram. Einstæðir foreldrar hafa verið í sama skítnum allan hennar stjórnmálaferil.

Hún talar fallega en hefur tekið valdið fram yfir hugsjónirnar. Ég hefði treyst Þórunni Sveinbjarnar betur. Hún hefur altjent verið sjálfri sér samkvæm.

[Helga (IP-tala skráð) 26.1.2009 kl. 14:23]

Ég skil ekki þessa ofurtrú á hæfni Jóhönnu. Ég held að Jóhanna vilji vel, en það er ekki nóg. Jóhanna hefur setið á þingi á þriðja áratug. Stjórnmálamanni sem tekst ekki að koma málum sínum í gegn á 8 ára mun ekki takast það. Hvað þá þremur áratugum!

Fráfarandi ríkisstjórn með Jóhönnu sem félagsmálaráðherra, lagði til að fólk gæti fryst afborganir af húsnæðislánum í nokkra mánuði. Heiðarlegt fólk með fullu viti hefði hlustað á tillögur Jóns Daníelssonar og Gylfa Zoega. Heiðarlegt fólk með fullu viti hefði lagt upp með að frystingin stæði yfir í 2 ár. Það að frysta afborganir í nokkra mánuði sýnir nægilega vel að viðkomandi ráðherra skilur ekki vandann, horfist ekki í augu við lífið. Á mannamáli: Viðkomandi ræður ekki við verkefni sín og á að fara frá en ekki taka við enn valdameira starfi.

Utanþingsstjórn, utanþingsstjórn, utanþingsstjórn!

[Ómar Geirsson, 26.1.2009 kl. 14:48]

Blessuð Jakobína.

Mikið vildi ég að lífið væri svo einfalt að hægt væri að skipa hér stjórn hæfustu einstaklinga.  En hverjum viljum við svo illt?

Í það fyrsta þá er ekki nein samstaða um hvað þarf að gera í efnahgasmálum.  Helstu hagsmunahópar og alflestir hagfræðingar vilja IFM.  Þegar afleiðingar þeirra stefnu kemur í ljós, háir vextir, nauðungarsamningarnir við ICEsave, 30 % niðuskurður í ríkisrekstri á næsta ári os.frv. þá segja menn eitthvað út og suður.  T.d vilja bæði atvinnurekendur og ASÍ  IFM en þeir vilja á sama tíma lækka vexti.  Margur hagfræðingurinn segir að við ráðum ekki við núverandi skuldbindingar og vilja því IFM og ESB og Evru.  En við fáum ekki EVru um aldir og æfi ef við samþykkjum ICEsave.  Svona má lengi telja upp mótsagnirnar sem við blasa í málflutningi "ráðandi" hópa þjóðfélagsins, og hvernig á að vera hægt að ná saman hópi hæfra einstaklinga, sem geta komið sér saman um heildstæðar bráðalausnir??

Annað sem þarf að hafa í huga er, að ef við fáum samt samhentan hóp, hvaða vald hefur hann á bak við sig að framkvæma stefnu sína.  Enginn hagsmunahópur mun styðja hann.  Mulningsvélar stjórnmálaflokkanna mun hjakka á honum dag og nótt.  Og þjóðin er sundurþykk og getur ekki komið sér saman um eitt eða neitt í augnablikinu.  Andófið er ekki nógu fjölmennt til að styðja utanþingsstjórn, ef til átaka kæmi um "viðtekin sannindi" eins og nauðsyn verðtryggingarinnar.  

Þú minnist á hið nauðsynlega verkefni að undirbúa "Nýtt lýðveldi".  Gott og vel.  Í hið fyrsta er fólk ekki sammála um hvað í því felst og sú umræða þarfnast frekari gerjunar ef hún á að verða að raunveruleika.  Og í öðru lagi þá þarf bráðaaðgerðir strax því fólk sættir sig ekki við það hrun sem leiðir af núverandi efnahagsstefnu IFM, sem fráfarandi stjórn gumaði sig af.  Ef IFM fær að eyða landinu út sumarið, þá verður borgarastyrjöld og mikil skömm væri að við töluðum á meðan um breytta stjórnskipan, hversu ágæt sú umræða er að öðru leyti.

Og það alversta er, að á meðan yrðu núverandi stjórnarflokkar stikkfrí og hlæjandi á hliðarlínunni.  Þess albúnir að taka aftur við þegar þjóðin gefst upp á andófinu.  Og samþykkir þá alla afarkosti, þar á meðal Ícesaveuppgjöfina.  Viljum við endurreisa völd fjórflokkanna þá biðjum við um utanþingsstjórn.  Viljum við að þeir axli ábyrgð þá krefjumst við þess að þeir myndi þjóðstjórn fram að kosningum.  Gerist margt slæmt á þeim tíma, þá er það á þeirra ábyrgð, það verður þeirra skítur.  Eina vona þeirra um fylgi í næstu kosningum er nefnilega að fara að gera eitthvað að viti.  Ef ekki þá mun þjóðin refsa þeim harðlega í næstu kosningum og Andstaðan fá það bakland sem þarf til breytinga.

Með öðrum orðum þá er ég sammála í hjarta en !!!!!!!!!

Kveðja að austan. 

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 26.1.2009 kl. 16:28]

Já einmitt, munu sökkva okkur áfram í skítinn

[Ómar Geirsson, 26.1.2009 kl. 17:36]

Líklegast er það niðurstaðan en þá eru þeir í ábyrgð sem ábyrgðina bera.  Betra en að fórna góðu fólki undir mulningsvél íhaldsins.  Dæmið um Hörð ætti að vera fólki áminning um mátt þessarra skítadreifara og mannorðsþjófa.  Hann sagði eitthvað sem mátti með miklum vilja leggja á verri veginn og hann fékk yfir sig samstillt átak íhaldsbloggheimsins, fréttastofu sjónvarpsins og skítadreifara Morgunblaðsins.  Hvernig heldurðu að það verði þegar eitthvað, sem sannalega er umdeilt, er gert.  Tæplega helmingur þjóðarinnar hugsar til hægri og þetta fólk er fljótt að koma aftur heim í náðarfaðm Sjálfstæðisflokksins.  Ég get ekki hugsað þá hugsun til enda að fólk eins og Pétur Blöndal hafi eitthvað með landsmálin að gera í framtíðinni.  Ég hef ekkert persónulega á móti Sjálfstæðisfólki en þeirra tími á hvíld er kominn. 

En þetta er eins og oft áður hjá okkur, ágreiningur um útfærslur.  Samanber það að frá fyrsta degi vildi ég Davíð burt, en ég gat ekki hugsað mér að það gerðist án þess að ríkissjórnin viki fyrst.  Treysti þeim ekki til að skipa hæfan mann.  Mátti kanski misskilja mig þannig að ég vildi hann kjurt.  Hinar raunverulegu breytingar sem við erum sammála um, krefjast meirihlutastuðnings þjóðarinnar.  Í mínum huga er óráð að reyna þær áður en þjóðin hefur gefið til þess samþykkis fyrst. 

Einnig tel ég það forgangsmál að verjast ICEsave-skuldbindingunum.  Flestir þeir sem nefndir eru í utanþingsstjórn, eru ESB-sinnar og þar með "borgunarmenn".  Og þar með óvinir barna minna.  Sem er kanski hin dýpri ástæða þess að ég vil ekki stjórn Þorvaldar Gylfasonar.  En það er önnur saga.

Kveðja að austan.