Aumingjaölmusan byrjuð

Hver vill mæta á mistöð sem heitir Miðstöð fyrir fólk í erfiðleikum. Nú á að fara að byggja úrlausnir á því að niðurlægja fólk.

Komið til mín þið sem eigið í erfiðleikum.

Fólk vill ekki forsjárhyggju og ölmusu, fólk vill fá tækifæri til þess að bjarga sér.

Skammist þið ykkar.

Bjargirnar eru teknar af fólki, atvinnulífið í rúst og fólki boðið upp á ölmusu.

Hvað með pólitíska vildarvini og ættingja? Fær það sínar ölmusur áfram með því að mæta á skrifstofur sínar?

Miðstöð fyrir fólk í erfiðleikum

Athugasemdir

[Katrín Snæhólm Baldursdóttir, 2.2.2009 kl. 11:01]

En hrikalegt nafn á miðstöð..alveg sammála þér að þetta er hrein niðurlæging.

"Farðu í röðina þarna úti í horni fyrir fólk í erfiðleikum... " en þarna hinu megin er röðin fyrir fólk sem er ekki í neinum erfiðleikum. Röðin fyrir þá sem eru að sækja sér bitlinga og klíkuaurana sína. Nei fyrirgefðu þeir bíða ekki í röðum opinberlega. Bara í felum.

[Hólmfríður Bjarnadóttir, 2.2.2009 kl. 11:06]

Legg til að þú finnir fákvætt og gott nafn á húsið. Svo heitir þetta að hjálpast að, ekki ölmusu..eitthvað..............

[Gunnar Jóhannsson (IP-tala skráð) 2.2.2009 kl. 11:31]

Miðstöð fyrir fólk sem annars myndi spjara sig í tímabundnum erfiðleikum vegna óviðráðanlegra aðstæðna í landinu.

Óþarfa PR er óþarfi. Fólkið er í erfiðleikum. 

Eitt af helstu vandamálum íslands hingað til er að viðurkenna ekki vandann og reyna að kalla hann e-ð annað en hann er.

Til að byrja að takast á vandanum er best að átta sig á honum og ljúga ekki að sjálfum sér. 

[Örn Arnarson, 2.2.2009 kl. 11:54]

Ertu að grínast?  Þetta er gríðarlega þarft framtak og það er Rauði krossinn, ekki ríkið, ekki auðmenn, ekki útrásarvíkingarnir sem eru að setja þetta á fót.  Það eru engar annarlegar hvatir að baki hér.  Og síðan hvenær er það aumingjaölmusa að rétta hjálparhönd?  Var það aumingjaölmusa að hjálpa fólki á Suðurlandi sem missti allt sitt í skjálftanum í fyrra?

Skammast þú þín!!

[Ragnar Eiríksson, 2.2.2009 kl. 13:33]

Þurfalingaskrifstofan?    Ómagahúsið?    Aumingjahjálpin?   

Annars á ekki að skipta máli hvað þetta heitir,   maður þarf að hafa þann kjark sem þarf til að biðja um aðstoð og viðurkenna vanmátt sinn.      Það versta er að þegar upp er staðið er oft enga hjálp að fá!

[Kristján Logason, 2.2.2009 kl. 14:27]

Svona er nú komið fyrir oss. Þetta er því miður staðreynd lífsins. Ölmusa eða ekki þá þurfa menn á þessu að halda.

Megi margir skammast sín fyrir ástandi 

[Helga (IP-tala skráð) 2.2.2009 kl. 14:30]

Ég held að þessi sé að hugsa á sömu nótum og þú, Jakobína.

Heiti miðstöðvarinnar er ekki það sem málið snýst um heldur tilvist miðstöðvarinnar. Rauði krossinn er ekki frjáls félagasamtök heldur er hann m.a. á framfæri hins opinbera, ríki og borgar. Ríki og borg eiga að leggja þunga áherslu á að fólk hafi vinnu en ekki að búa til fólk sem eyðir deginum í miðstöðvum atvinnulausra: Slíkt heitir á mannamáli mannauðssóun.

Það angar af uppgjöf að setja peninga í ókeypis kaffihorn fyrir atvinnulausa þar sem þeir geta komið saman og deilt þjáningum sínum með öðrum atvinnulausum.

Íslenska þjóðin þarf atvinnu ekki ölmusu. Það er uppgjöf af beina vinnufæru fólki í hópa svo fólkið geti komið saman til að ræða um eymd sína: íslenska þjóðin hefur ekki efni á því að peningum og mannauði sé sóað á þann hátt.

Íslendingar eru meðal duglegustu og starfsömustu þjóða heims. Það tekur skamman tíma að drepa niður sjálfsbjargarviðleitni fólks. Það skiptir öllu máli að fólk fái vinnu svo það geti áfram verið duglegt og vinnusamt: Að fólk geti unnið sér inn pening og keypt sitt eigið kaffi.

Það er fallegt að vera góður við minnimáttar, en það er ljótt að búa til undirmálsfólk úr duglegu og vinnusömu fólki sem vill og getur unnið fyrir brauði sín og kaffi.

Góðmennska hefur oft snúist upp í andhverfu sína og það er ástæða til að spyrja hvort það sé það sem er að gerast í íslensku samfélagi árið 2009.

[Ragnheiður Gestsdóttir (IP-tala skráð) 2.2.2009 kl. 14:57]

Auðvitað er lítil hjálp í því að gefa fólki bara kaffi, en það er væntanlega heldur ekki ætlunin. Ef hægt er að veita ráðgjöf varðandi úrræði í fjármálum, kynna hvaða endurmenntun stendur til boða, koma af stað samræðum þannig að fólk finni að það sé ekki eitt með vandamálin ... að virkja fólk bæði til sjálfshjálpar og að rétta öðrum hjálparhönd, þá er þetta svo sannarlega virðingarvert og þarft framtak. Það er svo mikil hætta á einangrun og depurð ef fólk missir vinnuna og í okkar vinnustýrða þjóðfélagi er meira að segja hætta á að fólk skammist sín ef það hefur ekki vinnu! Það getur hjálpað að finna að maður er hluti af hóp og að hver sem er getur lent í þessum aðstæðum. Svo verðum við að fara að skilgreina það svolítið rúmar hvað er að vera duglegur ... - Mikilvægt er að mínu mati að fólk verði ekki "merkt" atvinnulaust með einhverjum hætti. Það mætti gera ýmislegt eins og að hafa frítt fyrir alla á vissum tímum í sund og í strætó og hafa skólamatinn frían fyrir alla nemendur svo engum finnist þeir vera þurfalingar.

[Helga (IP-tala skráð) 2.2.2009 kl. 15:21]

Sæl, Ragnheiður! Það er hálfur tugur einstaklinga atvinnulaus þannig að fólk veit að það er ekki eitt um að vera atvinnulaust.

Margir þurfa ráðgjöf vegna skulda, eins og þú segir. En ráðgjöf er til lítils ef fólk hefur ekki vinnu til að borga skuldir sínar.

Að opna það sem ég kalla kaffihorn fyrir undirmálsfólk er vís leið til að búa til og viðhalda hóp sem þarf sjálfshjálp - og við því vara ég. Íslensk samfélag þarf síst á því að halda núna - íslenskt samfélag þarf vinnu fyrir duglegt og vinnusamt fólk - og samfélagið hefur verið svo heppið hingað til að meginhluti Íslendinga vill vinna fyrir framfærslu sinni.

Þú talar um að fólk megi ekki vera merkt sem atvinnulaust - atvinnuleysi merkir fólk, fram hjá því verður ekki horft, og því verður ekki breytt með neinu öðru en því að koma atvinnulífinu í gang.

Íslenskt samfélag er á hausnum og það er góð til að halda því á hausnum að útdeila miðum í strætó, sund og fleira. Hagkerfið þarf að komast í gang og það fer ekki í gang með því að útdeila strætó- og sundmiðum. Það fer í gang með því að fólk fái laun fyrir vinnu og noti síðan peningana til að kaupa vöru og þjónustu.

Ég tek undir með þér að það er brýnt að öll börn fái að borða í skólanum endurgjaldslaust (frí máltíð er ekki til - það borgar alltaf einhver). Enginn hvorki barn né fullorðinn á að fara svangur að sofa.

Hagsmunir samfélagsins og hinna atvinnulausa eru þeir sömu: Að fólk fái vinnu svo það geti borgað fyrir vöru og þjónustu og haldið þannig hagkerfinu gangandi.

[Margrét St Hafsteinsdóttir, 2.2.2009 kl. 16:29]

Tek algjörlega undir þín skrif.  Ölmusan er svo mörgum hjartfólgin.  Henni er viðhaldið af trúarbrögðunum, á meðan sitja kirkjur og söfnuðir á auðæfum.   Það er alið upp í okkur að ölmusa sé af hinu góða.   Mér finnst þetta bara niðurlægjandi.  Svo eiga þeir sem veita ölmusuna að fá prik hjá Guði sínum á himnum

[Arinbjörn Kúld, 2.2.2009 kl. 17:25]

Tek undir með ykkur öllum. Það er ömulegt að þessa miðstöð þurfi en hún er nauðsyn. Fátt er jafn niðurdrepandi en að vera einn, atvinnulaus og að vera missa allt. Því held ég að þetta sé þarft framtak þar sem fólk getur komið saman og deilt sorg sinni og unnið úr málum. Einsemd á þessum tímum er eitur og getur hæglega drepið.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 3.2.2009 kl. 01:01]

Allir niður á erfiðleikamiðstöð eða hvað?

[Birgitta Jónsdóttir, 3.2.2009 kl. 07:20]

Nafnið skiptir engu máli - heldur það viðmót sem fólk fær þarna inni.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 3.2.2009 kl. 14:14]

Nafnið skiptir mjög miklu máli og það skiptir líka máli að orðræðan sé þannig að hún vegi ekki að einstaklingum og byggi undir sjálfsvirðingu þeirra. Hún þarf að byggja undir sjálfsbjargarviðleitni og tilfinningu fólks um að það sé ekki á forræði annarra.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 3.2.2009 kl. 14:15]

Það þarf að byggja á krafti þjóðarinnar en ekki forsjárhyggju

[Örn Arnarson, 3.2.2009 kl. 21:50]

En hvar á allt þetta fólk að fá vinnu í dag?  Fyrirtækin eru farin eða á leiðinni á hausinn?  Á ríki og sveitafélög að ráða allt þetta fólk í vinnu?  Það er sagt hér í þræðinum að það eigi ekki að sóa peningum til að hjálpa fólki í erfiðleikum.  Það eigi frekar að gefa fólki vinnu.  En hvaða vinnu??  Er betra að atvinnulausir hangi heima, með enga ráðgjöf, enga aðstoð?  Það er vís leið til að margir lendi í snörunni.  Bókstaflega.

Mér finnst óhuggulegt að lesa sumt af því sem hér hefur verið sagt.  Ég vona hins vegar að það sé ekki illa meint, frekar vanhugsað.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 3.2.2009 kl. 22:13]

Það á að gefa fólki tækifæri til þess að skapa atvinnu. Örva framleiðslu til innlendrar neyslu og útflutnings.

[Ragnheiður Gestsdóttir (IP-tala skráð) 3.2.2009 kl. 22:37]

Fólk sem missir vinnuna fer vafalaust í gegnum ferli sem líkist sorgarferli - þá skiptir máli að einangra sig ekki, heldur hitta annað fólk. - Það verður vonandi þannig á næstu mánuðum að ný tækifæri opnast, nýir möguleikar. Hér áður fyrr gátum við til dæmis smíðað húsgögn á íslandi, saumað föt og meira að segja skó ... það getur sprottið upp svo margt nýtt, við eigum vel menntað fólk og hugmyndaríkt. En maður fer ekki strax af stað á fyrsta degi eftir atvinnumissi að byggja upp eitthvað nýtt, það tekur tíma og það þarf að hafa aðgang að upplýsingum. Kannski er hægt að mynda ný tengsl og fá nýjar hugmyndir á stað þar sem fólk í svipaðri stöðu hittist. Það þarf ekki að ríkja þar einhver eymd og volæði, frekar á að reyna að byggja upp andrúmsloft þar sem framtakssemi og hugmyndaauðgi blómstrar. Er það ekki að minnsta kosti möguleiki?

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 3.2.2009 kl. 22:47]

Ragnheiður ég er ekki að mæla á móti því sem þú ert að segja. Ég er að benda á orðræðuna sem ber keim af forræðishyggju. Ég efast stórlega um að Rauði Krossinn sé réttur vettvangur fyrir þetta. Það á að byggja þetta á sjálfstæðu framtaki þeirra sem standa frammi fyrir glímunni. Skapa þeim vettvang og ráða þangað fólk sem hefur vit á nýsköpun, listum, smærri atvinnurekstri, handiðnaði, framleiðslu o.s.frv.

[Ragnheiður Gestsdóttir (IP-tala skráð) 4.2.2009 kl. 00:46]

Skil hvað þú átt við - kannski væri allra best að bæjarfélögin létu í té húsnæði (nóg er nú af því ) og leyfðu svo bara hlutunum að gerast án þess að vera of mikið með puttana í því ... það yrðu kannski til meira eða minna sjálfsprottnar gróðrarstöðvar fyrir hugmyndir, kannski myndi það virka ... Ég er alla vega sammála þér um að " miðstöð fyrir fólk í erfiðleikum" eða eitthvað í þeim dúr er ekki hvetjandi yfirskrift fyrir slíka starfsemi! Og kannski er hætta á að þetta verði of miðstýrt hjá RKr þótt ég efist ekki um að það sé allt gert af góðum hug.

Helga - Varðandi það að hafa frítt í sund part úr degi eða opna íþróttaaðstöðu (eins og ég held að sé gert á Akureyri) þá get ég nú varla ímyndað mér að slíkt myndi draga dug og mátt úr fólki! Auðvitað þarf að skapa vinnu en það verður ekki hægt að koma öllum í vinnu strax eða halda öllum í vinnu alltaf. Má þá ekki hvetja fólk til að nota tímann vel, byggja sig upp, læra eitthvað nýtt, njóta samveru, hrinda nýjum hugmyndum í framkvæmd? Það á líka að vera hægt að halda sjálfsvirðingunni þótt maður missi vinnuna. Við höfum svo lengi miðað allt við vinnu og "dugnað" í okkar samfélagi, það eru til aðrir mælikvarðar til að miða sjálfan sig og aðra við.

[Örn Arnarson, 4.2.2009 kl. 09:13]

Hver á að sponsa svona einkaframtak Jakobína?  Rauði krossinn hefur einmitt það hlutverk að sinna svona vinnu.  Og af hverju er það forræðishyggja að hjálpa fólki?