Framtíðarsamfélagið

Þeir sem þekkja mig vel vita að ég er rólyndismanneskja, sef vel, er ekki langrækin, þykir gott að setjast með bók eða dunda mér í garðinum. Ég hef mikinn áhuga á samfélagsmálum og því sem varðar mannleg samskipti og manneskjuna sem félagsveru.

Menntamál eru mér hugleikin og meira segja svo hugleikinn að ég valdi skóla sem vettvang fyrir rannsókn sem ég er að gera.

Ég hef aldrei talað hér á blogginu sem fræðimaður og ætla heldur ekki að gera það nú en ég vil gera menntamál að umfjöllun hér.

Ég skrifaði pistil um það leiti sem verið var að ráðast í gerð Kárahnjúkavirkjunar og draumórar um alþjóðafjármálamiðstöð voru í fæðingu meðal stjórnmálamanna.

Í þessum pistli gerði ég margbreytileikann og mannlífið að umfjöllunarefni. Ég varaði við einhæfu atvinnulífi sem myndi krefjast einhæfrar menntunar. Það hefur sýnt sig að allt kerfið í þjóðfélaginu hefur brugðist. Atvinnulíf er einsleitt, menntun er einsleit og hugarfar oft í föstum rásum.

Einhæfni felur í sér áhættu því einhæfni lyftir upp mikilvægi einnar eða fárra greina og því hrynur allt ef þessi grein eða fáar greinar bregðast.

Margbreytileikinn býður hinsvegar upp á sveigjanleika. Ef ein eða fáar greinar bregðast þá eru aðrar sem geta tekið við. Þá er þekkingin í samfélaginu líka fjölbreytt og möguleikarnir verða óteljandi.

Það samfélag sem hefur verið þróað á Íslandi undanfarna tvo áratugi er ekki sveigjanlegt heldur stirt og einhæft. Vegna þessarar gerðar samfélagsins þoldi það ekki atferli fárra einstaklinga.

Nú þurfum við að læra á þessum mistökum fortíðarinnar og byggja upp sveigjalegt samfélag. Samfélag sem er jarðvegur grósku, mannúðar og sveigjanleika.

Dökkar horfur, segir ráðherra

Athugasemdir

[Guðrún Jónína Eiríksdóttir, 23.2.2009 kl. 00:32]

Ég er sammála, það eina sem við getum lært af er það sem við vitum, æ þetta kemur hálf vitlaust út úr mér. En það sem ég meina er að við lærum mikið af reynslunni. Kvitt og knús.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 23.2.2009 kl. 01:13]

Núna er áliðnaðurinn á hraðri niðurleið, hvað ætli það eigi eftir að kosta okkur?  Hér hefur verið fjárfest allt of mikið í áliðnaði.  Ætli rafmagnsverðið lækki í sama hlutfalli og álverðið?  Það væri fróðlegt að vita það. 

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 23.2.2009 kl. 01:36]

Já yfirvöld tóku fáránlega áhættu og gerðu að auki vonda samninga og við sitjum upp með óþverrann.

[Offari, 23.2.2009 kl. 02:22]

Ég hef trú á því að Íslenski áliðnaðurinn nái sér upp úr þessari lægð. Lágt gengi og raforkuverð hjálpar áliðnaðnum að halda sér á floti hér. Hinsvegar má búast við eigendaskiptum og það er ekkert víst að það verði góðir eigendur sem við taka.