Samþjöppun valds og fjármagns á Íslandi

Almenn velmegun í samfélaginu hefur svo sannarlega ekki verið markmið valdhafanna á undanförnum áratugum. Þeir sem vilja réttlæta afleitt stjórnarfar á Íslandi segja gjarnan „já, en nutum við ekki góðærisins." Við þá vil ég segja „það var aldrei neitt góðæri á Íslandi."

Raunveruleg verðmætasköpun var aldrei til staðar en það skildu valdhafarnir ekki og kölluðu ástandið þess vegna góðæri. Ímynd velmegunar var sköpuð með skuldasöfnun. Valdhafarnir skildu ekki að raunveruleg auðlegð byggir að bættri eignastöðu en ekki skuldasöfnun. Enn eimir eftir af þessum hugsunarhætti hjá mörgum en þeir telja meiri skuldir styðji á einhvern hátt endurreisn Íslands.

Stjórnvöld á Íslandi hafa ekki verið almenningi velviljuð. Þau hafa misnotað hagtæki á borð við krónuna og verðtrygginguna til þess að rétta af halla fjármagnseigenda og auðvalds á kostnað launþega og skuldara. Stjórnvöld hafa einnig íþyngt láglauna- og millitekjufólki með því að leggja á það hærri skatta en fjármagnseigendur og auðmenn/konur. Flækjustig hagstjórnar er of hátt til þess að almenningur átti sig alltaf á þessu fyrirbæri en stjórnvöld hafa ekki gert þetta óvart. Krónan og verðtryggingin eru ennþá í fullu starfi fyrir valdhafanna og í þjónustu fjármagnseigenda.

Stjórnarfar á Íslandi og hefur gjarnan verið kennt við kleptocraty og oligarcy. Misnotkun á stjórnarráðinu og stofnunum ríkisins einkennir svona stjórnarfar og leiðir smám saman til fátæktar hins almenna borgara sem ekki hefur aðgang að nægtaborðum oligarkanna og kleptokratanna. Sviksemi valdhafanna við almenning á Íslandi á sér djúpar rætur og liggur meðal annars í lénsherraveldi sem hefur verið við lýði lengi.

Almenningur hefur ekki haft nægilega innsýn til þess að bregðast við sífelldri ásókn fámenns hóps í öll verðmæti sem skapast í landinu. Hagfræðilegri rentu af auðlindunum hefur verið sópað í vasa fámenns hóps einstaklinga og erlendra auðhringa en almenningur skilin eftir stórskuldugur.

Einokun og sérstaða hefur þrifist á Íslandi. Dæmi um þetta er hvernig nýliðar í bændastétt hafa þurft að kaupa sig inn í  styrkjakerfi, einokun Íslenskra aðalverktaka á verkefnum fyrir varnarliðið, kvótaframsal, einkavinavæðing og leynimakk í samningagerð við orkusölu til stóriðju. Um fimmtíu ríkisfyrirtæki voru einkavædd síðastliðin tuttugu ár og hefur farið hljótt um flestar einkavæðingarnar. Á síðast ári var viðskiptaráð farið að kortleggja heilbrigðiskerfið.

Verstu svik valdhafanna við almenning voru þó hvernig þeir eyðilögðu heilbrigt atvinnuumhverfi og fjölbreytni í atvinnusköpun í byggðum landsins. Orkan og fjármagnið var sett í fábreytt atvinnulíf sem skilaði ofurgróða til fámenns hóps. Fjármálakerfi, stóriðja og kvótabrask dró allan mátt úr öðru framtaki. Starfsemi sem skilar atvinnu og launum til einstaklinga og tekjum í ríkissjóð en litlum gróða í vasa lénsherranna hefur ekki fengið að spíra. Frumkvöðlar hafa þurft að flýja land og nýsköpun í atvinnulífi hefur verið drepin niður með okurverði og einokun milliliða.

Nýtt Ísland nær ekki að rísa úr brunarústunum nema að hagsmunir lénsherranna og auðvaldsinnana verði undir og að almenningur og byggðir landsins njóti réttlætis. Snúa þarf af þeirri leið að leyna almenning hagsmunatengslum sem koma í veg fyrir heilbrigða ákvörðunartöku og samfélagslegan ávinning.

Birt í Smugunni í maí

ASÍ býr sig undir aðildarviðræður

Athugasemdir

[Ómar Geirsson, 25.9.2009 kl. 19:57]

Blessuð Jakobína.

Enn ein snildargreinin sem fer í minnisbankann.  

Í hinu smáa felst auðlegð þjóðanna.

Vonandi náum við til að endurskapa Ísland þannig að tími blóðsuganna verði aðeins minning ein.

Kveðja að austan.

[Arinbjörn Kúld, 27.9.2009 kl. 11:01]

Góð grein og segir allt sem segja þarf.

kv, ari