Sannleikann og heilindin fram yfir æruna

Ég vek athygli á þessum orðum ágæts manns sem sagði um þöggun....þar væntanlega aðrir þættir sem koma til líka. mannlegir þættir eins og hræðsla við viðbrögð, hagsmunatengls, o.s.frv. sem eru að einhverju leiti afleiðing af andrúmslofti þar sem ráðist er með miklum þunga gengn allri gagnrýni og menn jafnvel sviptir ærunni fyrir að segja sína skoðun.

Ég varð fyrir því óláni við stofnun samfylkingarinnar að ég var innlimuð í hana vegna þess að ég hafði verið félagi í Kvennalistanum.

Í kvennalistanum var þröng valdaklíka sem byggði múr um völd sín með samræðustjórnmálum. Í þessu felst að stað lýðræðis tala konur sig að niðurstöðum. Þöggun og andlegt ofbeldi var ríkjandi og konur sem settu sig upp á móti establishmentinu voru gjarnan sakaðar um að vera með vondan málflutning. "svona málflutningur tíðkast ekki hér" eða eitthvað í þeim dúr. Ekki mátti tala um mistök því þá var verið að rífa niður (mistök eru ekki til þess að draga lærdóm af heldur til þess að gleyma þannig að hægt sé að endurtaka þau).

Kvennalistinn var að lokum seldur fyrir völd örfárra kvenna sem sumar hverjar hafa síðan orðið uppvísar af því að þiggja höfðinglegar gjafir frá þeim sem rænt hafa þjóðina. Ágætar konur sem gerðu þjóðinni gott með framlagi sínu á þingi fyrir kvennalistann yfirgáfu stjórnmálin með rýtinga í bakinu eftir stöllur þeirra sem fóru yfir til samfylkingarinnar.

Því miður hafa þessar konur (samfylkingarkonur) sem falar eru auðvaldinu náð að hafa mikil áhrif og stuðlað að hruni þjóðarbúsins.

Það er einnig sorglegt að horfa upp á hvernig þær hafa náð að menga menningu samfylkingarinnar með þöggun og andlegu ofbeldi. Uppnefningar hafa verið þessum konum tamar og ein af aðferðum þeirra til þess að þagga niður í þeim sem fara með "vondan málflutning" eða vekja athygli á mistökum þeirra sem helst mega ekki komast í umræðuna.

Tveimur mínútum eftir bankahrun steig samfylkingarkona fram og talaði um lýðskrumara. Viðvörun til þeirra sem hugsanlega færu að tala um "mistök."

Ég hef aðallega fengið tvær uppnefningar frá samfylkingunni en þær eru "bitur" og "fórnarlamb." Engum hefur úr þessum ranni þó dottið í hug að væna mig um mútuþægni, þjófnað eða annað sem mætti færa sönnur á. Ekki þar fyrir að hegðun af því tagi virðist vera ásættanleg á þessum vígstöðvum.

Ég bendi á þetta í þeim tilgangi að vekja athygli á þessari aðferðafræði sem er einföld þöggunaraðferð.

Þessar stimplanir eru hannaðir til þöggunar en afhjúpa í raun útþynnta verkfærakistu þessara kvenna í pólitískri umræðu.

Ég vil kvetja fólk til að taka sannleikan og heilindi sín fram yfir æruna sem getur orðið skammlíf í baráttunni fyrir réttlæti.

Leynimakkið sem fyrirbæri

Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, kynnti drög að þingsályktunartillögu um Evrópusambandsaðild fyrir formönnum stjórnarandstöðuflokkanna á fundi sem lauk síðdegis. Trúnaður ríkir um endanlegan texta tillögunnar. Þetta kom fram í kvöldfréttum RÚV.

Það eru auðvitað óþægilegt ef einhver fer að skipta sér af á meðan málið er á viðkvæmu stigi. Leynimakk er eitt helsta verkfæri ráðamanna í uppbyggingu múranna sem verja völd þeirra.

Ekki má sauðsvartur almúgurinn trufla valdhafanna þegar þeir eru að ráðskast með hann.

Trúnaður ríkir um þingsályktunartillögu

Er verið að fela jöklabréfaeigendur?

Umræða og áleitnar spurningar um jöklabréfaeigendur hafa verið að koma upp á yfirborðið undanfarnar vikur.

Seðlabanki Ísland safnaði skuldum upp á 700 milljarða við jöklabréfaeigendur sem nú halda þjóðarbúinu í gíslingu. Seðlabankinn gaf út ríkisskuldabréf handa jöklabréfaeigendum en fékk gjaldeyri á móti. Þegar bankarnir hrundu henti Davíð Oddson 520 milljörðum í Kaupþing, gjaldeyri sem átti að vera til mótvægis við jöklabréfin sem nú knýja á um að komast úr landi.

Spurt er hvort að jöklabréfaeigendur eru hinir sömu og rændu þjóðarbúið og hvort að ránsfengnum hafi m.a. verið komið fyrir í jöklabréfum.

Nú er spurt hvort að sala Kaupþings hafi áhrif á aðgang að upplýsingum?

Vilja kaupa Kaupþing í Lúx

Menningarkimi Samfylkingarinnar

Ég varð fyrir því óláni við stofnun samfylkingarinnar að ég var innlimuð í hana vegna þess að ég hafði verið félagi í Kvennalistanum.

Í kvennalistanum var þröng valdaklíka sem byggði múr um völd sín með samræðustjórnmálum. Í þessu felst að stað lýðræðis tala konur sig að niðurstöðum. Þöggun og andlegt ofbeldi var ríkjandi og konur sem settu sig upp á móti establishmentinu voru gjarnan sakaðar um að vera með vondan málflutning. "svona málflutningur tíðkast ekki hér" eða eitthvað í þeim dúr. Ekki mátti tala um mistök því þá var verið að rífa niður (mistök eru ekki til þess að draga lærdóm af heldur til þess að gleyma þannig að hægt sé að endurtaka þau).

Kvennalistinn var að lokum seldur fyrir völd örfárra kvenna sem sumar hverjar hafa síðan orðið uppvísar af því að þiggja höfðinglegar gjafir frá þeim sem rænt hafa þjóðina. Ágætar konur sem gerðu þjóðinni gott með framlagi sínu á þingi fyrir kvennalistann yfirgáfu stjórnmálin með rýtinga í bakinu eftir stöllur þeirra sem fóru yfir til samfylkingarinnar.

Því miður hafa þessar konur (samfylkingarkonur) sem falar eru auðvaldinu náð að hafa mikil áhrif og stuðlað að hruni þjóðarbúsins.

Það er einnig sorglegt að horfa upp á hvernig þær hafa náð að menga menningu samfylkingarinnar með þöggun og andlegu ofbeldi. Uppnefningar hafa verið þessum konum tamar og ein af aðferðum þeirra til þess að þagga niður í þeim sem fara með "vondan málflutning" eða vekja athygli á mistökum þeirra sem helst mega ekki komast í umræðuna.

Tveimur mínútum eftir bankahrun steig samfylkingarkona fram og talaði um lýðskrumara. Viðvörun til þeirra sem hugsanlega færu að tala um "mistök."

Ég hef aðallega fengið tvær uppnefningar frá samfylkingunni en þær eru "bitur" og "fórnarlamb." Þetta veldur mér engum áhyggjum en ég bendi á þetta í þeim tilgangi að vekja athygli á þessari aðferðafræði sem er einföld þöggunaraðferð.

Þessar stimplanir eru hannaðar til þess að draga úr trúverðugleika mínum en afhjúpa í raun útþynnta verkfærakistu þessara kvenna í pólitískri umræðu.

Ég vek einnig athygli á þessum orðum ágæts manns....þar væntanlega þættir aðrir sem koma til líka. mannlegir þættir eins og hræðsla við viðbrögð, hagsmunatengls, o.s.frv. sem eru að einhverju leiti afleiðing af andrúmslofti þar sem ráðist er með miklum þunga gengn allri gagnrýni og menn jafnvel sviptir ærunni fyrir að segja sína skoðun.

Ég vil kvetja fólk til að taka sannleikan og heilindi sín fram yfir æruna sem getur orðið skammlíf í baráttunni fyrir réttlæti.

Sérhagsmunir eða velferð almennings?

Ekki verður séð að almenn velmegun í samfélaginu hafi verið meginmarkmið með efnahagsstjórn valdhafanna á undanförnum áratugum. Þeir sem vilja réttlæta afleitt stjórnarfar á Íslandi spyrja gjarnan „já, en nutum við ekki góðærisins“? Við þá vil ég segja „það var ekkert góðæri á Íslandi.“

Raunveruleg efling verðmætasköpunar var ekki til staðar en það skildu valdhafarnir ekki og kölluðu ástandið þess vegna góðæri. Ásýnd velmegunar var sköpuð með skuldasöfnun. Valdhafarnir skildu ekki að raunveruleg auðlegð byggir á bættri eignastöðu en ekki skuldasöfnun. Enn eimir eftir af þessum hugsunarhætti hjá mörgum en þeir telja meiri skuldir styðji endurreisn Íslands.

Sérhagsmunagæsla á kostnað velferðar

Stjórnvöld á Íslandi hafa kappkostað að bæta velmegun tiltekins hóps en ekki gætt að hagsmunum fjöldans. Þau hafa misnotað hagtæki á borð við krónuna og verðtrygginguna til þess að rétta af halla fjármagnseigenda og auðvalds á kostnað launþega og skuldara. Áhættan af slælegri efnahagsstjórn og náttúrulegum áföllum er færð af áhættusæknum fjárfestum og með valdboði á launþega sem oftar en ekki eru launþegar vegna þess að þeir eru ekki áhættusæknir.

Stjórnvöld hafa íþyngt láglauna- og millitekjufólki með hærri skattabyrðum en fjármagnseigendum og auðmönnum/konum. Flækjustig hagstjórnar er of hátt til þess að almenningur átti sig alltaf á þessu fyrirbæri en stjórnvöld hafa ekki gert þetta óvart. Þjónkun valdhafanna hefur verið við hina gjafmildu auk þess sem hagsmunaþræðir hafa legið á milli stjórnarráðs og viðskiptalífs. Krónan og verðtryggingin eru ennþá í fullu starfi fyrir valdhafanna og í þjónustu fjármagnseigenda.

Stjórnarfar á Íslandi og hefur gjarnan verið kennt við kleptocraty og oligarcy. Misnotkun á stjórnarráðinu og stofnunum ríkisins einkennir svona stjórnarfar og leiðir smám saman til fátæktar hins almenna borgara sem ekki hefur aðgang að nægtaborðum oligarkanna og kleptokratanna. Sviksemi valdhafanna við almenning á Íslandi á sér djúpar rætur og liggur meðal annars í lénsherraveldi sem hefur verið við lýði lengi.

Skipting gæðanna

Almenningur hefur ekki haft nægilega innsýn til þess að bregðast við síaukinni ásókn fámenns hóps í verðmætin sem skapast í landinu. Hagfræðilegri rentu af auðlindunum hefur verið sópað í vasa afmarkaðs hóps einstaklinga og erlendra auðhringa en almenningur skilin eftir stórskuldugur.
Einokun og sérstaða fárra hefur þrifist lengi á Íslandi. Dæmi um þetta er hvernig nýliðar í bændastétt hafa þurft að kaupa sig inn í  styrkjakerfi, einokun Íslenskra aðalverktaka á verkefnum fyrir varnarliðið, kvótaframsal, einkavinavæðing og leynimakk í samningagerð við orkusölu til stóriðju. Um fimmtíu ríkisfyrirtæki voru einkavædd síðastliðin tuttugu ár og hefur farið hljótt um flestar einkavæðingarnar. Á síðasta ári var heilbrigðiskerfið komið í brennidepil.

Áhersla á stóriðju dregur úr sköpunarkrafti

Verstu svik valdhafanna við almenning voru þó hvernig þeir eyðilögðu heilbrigt atvinnuumhverfi og fjölbreytni í atvinnusköpun í byggðum landsins. Margbreytni í atvinnusköpun hefur gildi í sjálfu sér og dregur úr áhættu. Ef atvinnulíf er einhæft má lítið út af bregða til þess að allt hrynji. Þrátt fyrir bitra reynslu virðast valdhafar ekki hafa skilið þetta ennþá en hugmyndir þeirra um endurreisn virðast fyrst og síðast felast í byggingu fleiri álvera. Því fleiri álver sem rísa á Íslandi því háðari verður þjóðarbúið alþjóðafyrirtækjum. 

Orkan og fjármagnið var sett í að byggja upp fábreytt atvinnulíf sem skilaði ofurgróða til fámenns hóps og erlendra fjárfesta. Fjármálakerfi, stóriðja og kvótabrask dró allan mátt úr öðru framtaki. Starfsemi sem skilar atvinnu og launum til einstaklinga og tekjum í ríkissjóð en litlum gróða í vasa lénsherranna eða erlendra auðhringja hefur ekki fengið að dafna. Dæmi eru um að frumkvöðlar hafi þurft að flýja land með hugmyndir sínar. Nýsköpun í atvinnulífi hefur verið drepin niður með okurverði aðfanga og einokun milliliða.

Nýtt Ísland nær ekki að rísa úr brunarústunum nema að hagsmunir lénsherra og auðvaldsinna verði undir í baráttunni sem nú geisar um gæðin en almenningur og byggðir landsins njóti réttlætis. Snúa þarf af þeirri leið að leyna almenning hagsmunatengslum sem koma í veg fyrir heilbrigða ákvörðunartöku og samfélagslegan ávinning.

Leynimakk, spilling eða þöggun, hvað er á ferðinni?

Ég hringdi í Seðlabankann og spurði sérfræðing hverjir væri útgefendur jöklabréfanna og var mér tjáð að það væru erlendir bankar og fjármálafyrirtæki. Hann sagði ennfremur að útgefendur væru eigendur. Átti nú frekar von á því að sérfræðingur í Seðlabankanum myndi ekki ljúga að mér og ætla að vona að sú hafi ekki verið raunin.

Svo mikið er víst að nokkur leynd hvílir yfir flækjuneti jöklabréfanna.

Mér tókst þó að fá það upp úr sérfræðingnum að "umsjónaraðili" (hvað er það?) jöklabréfanna baktryggðu sig með kaupum í ríkisskuldabréfum (skrítið orðalag). Það liggur því fyrir að ríkissjóður skuldar "umsjónaraðilum" sömu fjárhæð og útgefin hefur verið í jöklabréfum.

það má því segja að hinn skuldlausi ríkissjóður árið 2008 hafi skuldað 500 til 700 milljarða svona leynilega.

Friðrik Hansen vekur athygli á orðrómi um að jöklabréfaeigendurnir séu íslenskir og segir eftirfarandi:

Nú gengur sú saga fjöllunum hærra að eigendur Jöklabréfanna eru ekki einhverjir Austurískir tannlæknar heldur Íslendingar sem geymdu fé sitt í Íslensku bönkunum í Lúxemborg.

 Margir Íslendinga  náðu að senda óhemju fé úr landi inn á leynireikninga í Íslensku bönkunum í Lúxemborg. Íslensku bankarnir í Lúxemborg sáu um að ávaxta þetta fé og fengu m.a. bankana í löndunum í kring til að gefa út Jöklabréf í samstarfi við þá og Seðlabanka Íslands.

Þá eru sömu heimildir sem halda því fram að þessi Jöklabréfaútgáfa hafi í mörgum tilfellum verið að frumkvæði Seðlabanka Íslands. Bankinn hafi ekki viljað taka fé að láni erlendis sem honum bauðst á mjög hagstæðum kjörum því slík lán koma fram sem skuld hjá ríkinu. Ofurkapp hafi verið lagt í að sýna ríkissjóð skuldlausan og öllu til kostað þannig að svo mætti vera. Þess vegna hafi þessi rándýra leið verið farin til að útvega erlendan gjaldeyrir inn í landið. Fyrir 18 mánuðum voru útistandandi Jöklabréf fyrir meira en 700 milljarða. Raunveruleg skuldastaða ríkissjóðs var því í mínus upp á 700 milljarða. Jöklabréfin voru því notuð til að "falsa" raunverulega stöðu ríkissjóðs.

Þessi Jöklabréf hvíla nú eins og mara á samfélaginu. Gengið er skráð 50% of lágt vegna þeirra. Þar verður engin breyting á næstu 2 til 3 árin er spáð. Gríðarlega ströng gjaldeyrishöft eru í gildi vegna þessara Jöklabréfa. Þessi gjaldeyrishöft valda því að engir erlendir fjárfestar koma til landsins á meðan þessi höft eru í gildi.

Allar þessar hörmungar vegna Jöklabréfa sem eru að stærstum hluta ef ekki öllu leyti í eigu Íslendinga. Í mörgum tilfellum er þetta illa fengið fé, fé sem svindlað hefur verið út úr þessu samfélagi þar sem menn hafa hirt féð úr landi en skilið skuldirnar eftir. Skuldir sem með einum eða öðrum hætti lenda á almenningi að borga.

Í þessari stöðu er bara einn leikur. Neitum að borga þessi Jöklabréf. Borgum ekki krónu meir af þessum Jöklabréfum. Afskrifum þessi bréf og afléttum gjaldeyrishöftunum. Þá mun krónan ná jafnvægi á tveim til þrem mánuðum í stað tveggja til þriggja ára. Ef gengið lagast þá mun verðbólgan strax lækka og þá nun verðtryggingin á innlendu lánunum hætta að hækka.

Umsóknum vegna greiðsluerfiðleika fjölgar