Hallærislegur pistill

Málssvari útrásarliðsins þeysir fram á vettvanginn eins og riddari á hvítum hesti og ver það gegn gyðju réttlætisins.

Sigurður G. Guðjónsson kallar Evu Joly gyðju réttlætisins virðist því fylgja nokkuð háð. Í þessu birtist kannski hugsunarháttur útrásartímabilsins þar sem réttlæti var talið hallærislegt. Aðilar sem lögðu undir sig löggjafarvaldið, framkvæmdavaldið og dómsvaldið með skuggalegum aðferðum hæðast að réttlætinu.

Sigurður Guðjónsson ætti kannski að reyna að setja sig í spor þeirra sem þessar valdastofnanir sem voru misnotaðar áttu að vernda.

Sigurður Guðjónsson sér fyrir sér eitthvað sem hann kallar fréttahönnuði og spunameistara Evu Joly og segir þá starfa að einhverju leiti í skjóli hennar. Ekki kemur fram hjá Sigurði við hvað þessir meistarar og hönnuðir starfa í skjóli Joly en væntanlega hefur honum þótt smart að setja þetta svona fram.

Sigurður heldur því fram að lögfræðingar sem leyfa sér að andmæla vinnulagi sérstaks saksóknara séu afgreiddir af Joly sem vinnuþý afbrotamanna. Hvers vegna eru lögfræðingar að andmæla vinnulagi sérstaks saksóknara? Á hverra vegum eru þeir lögfræðingar? Neytendastofu, Amnesty International eða kannski manna sem vilja ekki sjá of mikla skilvirkni í starfsemi sérstaks saksóknara?

Sigurður Guðjónsson lætur sig ekki muna um að hóta dómsmálaráðherra í lok greinarinnar en þá segir hann: Vill dómsmálaráðherra axla ábyrgð á gerðum og verkum Joly þegar sá hefndarhugur sem hún og fylgismenn hennar hér á landi ala nú á er af þjóðinni runnin.

Margt er við þessa setingu að athuga.

Í fyrsta lagi þá held ég að aðrar tilfinningar sé fólki ofar en hefndarhugur. Fólki er misboðið, fólk er hrætt, fólk er í afneitun, fólk er reitt, fólk er dapurt, fólk er örvinglað, fólk er kvíðið fyrir framtíðinni, fólk er dofið og síðast en ekki síst vill fólk losna við gaspur útrásarliðsins og vinnuþýs þess. Glæpurinn sem framinn var á Íslandi er svo stór að fólk er ekki enn búið að átta sig á honum.

Í öðru lagi og þess vegna á fólk eftir að verða reiðara en það er í dag þegar það fer að átta sig betur á afleiðingum af athöfnum glæpamafíunnar.

Í þriðja lagi er orðið hefndarhugur óviðeigandi þegar hugur þjóðarinnar til glæpamanna er til umfjöllunar. Það er einföld krafa að glæpamönnum sé refsað. Á því byggir réttarríkið og ekki á að veita undantekningar þótt um skipulagða glæpastarfsemi sé að ræða og þótt að glæpamennirnir hafa rænt gjaldeyrisvaraforða þjóðarinnar.

Í fjórðalagi treysti ég því að dómsmálaráðherra starfi af heilindum og að hennar ákvarðarnir litist hvorki af hótunum "vinnuþýs afbrotamanna" né heldur af meintum hefndarhug þjóðarinnar.

Góð rök gegn samningnum:

"Alþjóðadómstóllinn í Haag var stofnaður einmitt til að lönd gætu farið með mál eins og IceSave fyrir hann. Í lýðræðisþjóðfélögum er talað um þrískiptingu valdsins þ.e. löggjafarvald, framkvæmdavald og dómsvald. Það er andlýðræðislegt að hafna því að leggja ágreiningsmál fyrir þar til bæra dómstóla. Það er óásættanlegt að lýðræðisþjóðir eins og Bretar og Hollendingar neyti að útkljá þetta mál fyrir dómstólum og vilji í staðinn beyta hnefaafli og þvingunum í ætt við handrukkun. Ef að lítið land eins og Ísland á almennt ekki kost á því að fara dómstólaleiðina, þá bíð ég ekki mikið í framtíð okkar.

Alþjóðadómstóllinn í Haag gæti dæmt á ýmsa vegu:

a) Ísland gæti unnið og borgað 16 milljarða sem eru í Trygginarsjóði Innistæðueigenda

b) Ísland gæti tapað, en þó yrði niðurstaðan betri en sá IceSave samningur sem Svavar Gestsson skrifaði undir. Ástæðan fyrir því er sú að tekið yrði tillit til neyðarréttar. Neyðarréttur er til í alþjóðalögum. Ef að öll innlán þjóðar tapast á einni nóttu, þá stöðvast hjól atvinnulífsins. Ekki er hægt að greiða laun né reikninga. Það fellur klárlega undir neyðarrétt að koma í veg fyrir slíkt ástand.

Þá er öruggt að Bretar yrðu dæmdir til að bera hluta af kostnaðinum m.a. vegna hryðjuverkalaganna, en þau hafa rýrt gildi eigna útibús Landsbankans í Bretlandi.

Þá er mikilvægt í þessu samhengi að átta sig á því að Alþjóðadómstóllinn í Haag getur ekki dæmt land til að greiða skaðabætur sem að þýða að viðkomandi land verður gjaldþrota og missir fullveldið. Í ljósi þess að IceSave eins og það lítur núna út felur í sér gríðarlega áhættu, sem öll er borin af Íslendingum s.s. áhættu með að eignir útibús Landsbankans megi ekki nota til að greiða IceSave og að öll upphæðin lendi á íslenska ríkinu eða að virði lánasafnsins reynist lítið því að um er að ræða lán fyrir skuldsettum yfirtökum á fyrirtækjum sem að eru í erfiðum reksti í þessu árferði. Það er spáð að næstu ár, líka næstu 7 ár verði erfið. Sala minnkar og kostnaður eykst. Það er ekki bjóðandi áhætta að íslenska ríkið eigi allt sitt undir því að slík fyrirtæki spjari sig."

þessi rök færir aðili sem kallar sig skattmann í kommentakerfi.

Önnur góð rök í málinu eru:

"Íslenskum stjórnvöldum ber að standa með íslensku þjóðinni, íslenskum almenningi og verja hagsmuni þjóðarinnar hvar sem er og hvenær sem á þarf að halda. Skyldur ríkisstjórnar Íslands er við Íslendinga en ekki regluverk Evrópusambandsins."

Sjálfstæðismenn til bjargar

Bankastjórar í sífelldu klúðri

Merkilegt hvernig lán til bankastjóra klúðrast í sífellu en margir muna Birnu. Er það ekki tölfræðilega með ólíkindum að tugir prósenta þeirra lendi í klúðri með lánin sín?

Í fréttinni segir að Sigurjón hafi tekið lán úr eigin lífeyrissjóði. Ég spyr hvað er mikið í þeim Lífeyrissjóði og hvernig varð hann til.

Ég er nefnilega að hugsa um að stofna lífeyrissjóð utan um sparifé mitt og get þá frestað skattlagningu af hluta tekna minna en eftir sem áður notað þessar tekjur strax með því að láta minn "einka" lífeyrissjóð lána mér vaxtalaust til 20 ára.

Þegar Sigurjón ofurlaunamaður undanskilur tekjur sínar skatti með þessum hætti er hann að láta okkur hin um að kosta innviði samfélagsins sem hann síðan notar eins og aðrir.

Svona afætur vil ég ekki hafa í samfélaginu.

Sigurjón lánaði sjálfum sér fé

Mætum á Austurvöll og mótmælum nauðasamningi ESB

Stjórnmálaelítan á Íslandi þráir að vera í náðinni hjá stjórnmálaelítum í Evrópu. Þeim langar að fá að vera með í klúbbi fína fólksins í Evrópu og hugsar með skelfingu til þess að verða útskúfað frá nægtarborðum þeirra sem arðræna alþýðu landa.

Með Icesave samningnum vilja þau friðþægja "fína fólkið" sem er í raun hinir verstu ruddar sem leyfa það að gamalmenni farist úr vosbúð yfir vetrartímann í þeirra eigin heimalöndum.

Með Icesave samningnum vill stjórnmálaelítan tryggja sér klúbbaðild en margar kynslóðir afkomenda okkar eiga að borga klúbbaðild þeirra með því að lifa í sárri fátækt og örbyrgð. Tækifæri þeirra til menntunar og velmegunar verða ekki þau sömu og við höfum fengið að kynnast vegna vanhæfni og græðgi einstaklinga sem sitja við völd í skjóli valdamúra sem þeir hafa reist um embætti sín.

Liggjum ekki dofin heima hjá og okkur og leyfum þessu að gerast

Förum á Austurvöll og verjum afkomendur okkar.

Mótmæli vegna Icesave

Erfitt að losna við embættismenn sem tengdir eru oligarkaveldinu

Undanfarin ár hefur þróast á Íslandi stjórnarfar sem líkja má við oligarkíu Rússanna. Vald glæpamafíunnar var orðið algjört. Stjórnmálamenn spilltu dómsvaldinu og embættismannakerfinu með því að raða þangað aðilum tengdum sjálfum sér og glæpamafíunni. Með þessum hætti þróaðist stjórnafar á Íslandi í glæpamafíu sem lék sér að auðlindum og velferð þjóðarinnar.

Spillingin var svo ríkuleg að "viðskiptamenn" og "kjölfestufjárfestar" voru farnir að móta löggjöf landsins vegna vinfengis við stjórnmálamenn. Þeir stærðu sig að því að ná í gegn nánast öllum óskum um lagabreytingar. Stjórmálamenn þáðu tugi milljóna af "viðskiptamönnum" og "kjölfestufjárfestum". Fjölmiðlar á Íslandi eru í eigu olígarkanna.

Ríkissaksóknari og lögregla hefur varið kröftum sínum í að eltast við smábófa en létu stórglæpamennina óáreitta við sína iðju.

Dómskerfið tekur hart á glæpónum sem stela sjampói í Hagkaup eða ætla má að hafi einbeittan brotavilja. Farið er hins vegar mjúkum höndum um mál stórglæpamannanna þá sjaldan sem þeim er ekki vísað frá.

Valtýr vill ráða Evu Joly