Friður vottur um ofbeldi eða samhljóm

Ásýnd friðar getur verið afleiðing af þöggun eða afleiðing af því að allir séu sammála.

Snærós er ung og virðist nú þegar hafa einsett sér að taka afstöðu með valdinu og setja sig upp á móti átökum sem óumflýjanlega fylgja lýðræði og tjáningarfrelsi.

Ég fékk póst frá Samfylkingunni í dag og birti hér svar mitt til flokksins:

Ég þakka upplýsandi póst.

 

Ég vil gera athugasemd við "eftirfarandi yfirlýsing samþykkt einróma" (á flokksstjórnarfundi Samfylkingar). Flokksstjórnarfundur haldinn 26. júní 2010 lýsir afdráttarlausum stuðningi við Jóhönnu Sigurðardóttur forsætisráðherra og ráðherra Samfylkingarinnar og óskar þeim velfarnaðar í erfiðu endurreisnarstarfi.

 

Í mínum huga ber einróma yfirlýsing af þessu tagi vott um múgsefjun og andlegt ofbeldi. Hver átti að standa upp og mótmæla þessari yfirlýsingu og þar með ráðast persónulega á persónu formannsin?

 

Störf Jóhönnu hafa verið mjög umdeild. Hin svokallaða skjaldborg um heimilin sem er veikburða og lek er eitt dæmi um þetta. Ekki hefur lýðræðinu farið fram í tíð núverandi formanns sem setur sig upp á móti þjóðaratkvæðagreiðslum og hefur ekki tekið á umdeildum málefnum eins og kvótakerfi, auðlindasölu og það að almenningur sé mergsoginn til þess að tryggja hagsmuni erlendra lánadrottna sem gengu með opin augu í viðskipti við fjárglæframenn í íslensku bönkunum.

 

Vissulega hefur þjóðin haft verri forsætisráðherra en það breytir því ekki að Jóhanna hefur ekki verið að standa sig. Kannski væri það til bóta hefur hún hætti að hugsa um eindurreisn og færi að huga að umsköpun. Það sem hrundi er ekki vert endurreisnar. Sem félagsmaður í Samfylkingunni lýsi ég því hér með yfir að Jóhanna þarf að bæta ráð sitt, átta sig á því að sú samfélagsgerð sem hefur verið við lýði á Íslandi er menningarfjandsamleg og læra að skilja hugtakið mannréttindi til þess að fá mitt atkvæði við þessa yfirlýsingu.

 

Jakobína Ingunn Ólafsdóttir

 

Stjórnsýslufræðingur

 

Fullorðið fólk talar saman