Brást eftirlit Breta?

Í mars 2008 var innstæðutryggingasjóður Breta 108 milljónir punda en innstæður í bönkum þar í landi voru 1.150 milljarðar punda.

Þetta vekur óneitanlega þá spurningu hvort að tilskipun ESB þýði eitt á Íslandi og annað í Bretlandi.

Ég rakst á þessa merkilegu klausu hér: Icesave is regulated by the UK Financial Services Authority so you have the same financial protection that you would have if you opened an account with a UK bank.

Þetta styður þann grun minn að það eru Bretar sem bera ábyrgð á eftirliti með lausafjárstöðu Icesave í Bretlandi.

Ekki að furða að Bretar treysti sér ekki í málaferli.

Fréttin sem þessi pistill er tengdur við sýnir að sama sukkið viðgengst í bönkunum en það á bara að láta skattgreiðeindur borga.

Með 1,4 milljónir á mánuði

Athugasemdir

[Lúðvík Júlíusson, 4.4.2011 kl. 10:15]

Það er starfsmaður Money.co.uk sem heldur þessu fram en það er rangt eins og upplýsingar af heimasíðu breska fjármálaeftirlitsins útskýra:

Þetta er á heimasíðu breska fjármálaeftirlitsins:

An investment services firm established in another EEA state will be a member of that state's compensation scheme, which will protect customers of that investment services firm in that EEA country, and those dealing with branches of that investment services firm in other EEA countries.

In the event of a failure of one of these firms, there would be a two step process as the home state scheme would have lead responsibility for claims, and would pay the first part of any compensation. 

Þar segir að bankareikningar útibúa erlendra banka séu á ábyrgð heimaríkisins.  Síðan segir að heimaríkið sé ábyrgt fyrir lágmarksinnistæðutryggingarupphæðinni en síðan taki gistiríkið við ef þess þarf.

Þar sem Icesave er útibú Landsbankans á Íslandi þá er það FME á Íslandi sem ber höfuð ábyrgð á eftirliti með Landsbankanum og þar af leiðandi Icesave.

FME sagði, allt þar til bankarnir hrundu, að allt væri í besta lagi og að ekkert væri að marka skuldatryggingaálagið.  Á sama tíma sagði breska FME að innistæðueigendur þyrftu að skoða skuldatryggingaálag viðskiptabankanna sinna.  Davíð Oddson, þegar hann var Seðlabankastjóri, lýsti því yfir að ekkert mál væri að greiða lágmarksinnistæðutrygginguna og alla upphæðina ef íslenska ríkið hefði lyst á því.

Eins og Darling sagði, þá voru ekki réttar upplýsingar að koma frá íslenskum stjórnvöldum og eftirlit því afar erfitt á Bretlandi undir lokin.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 4.4.2011 kl. 10:26]

Ég myndi ætla að fjármálaeftirlit í hverju landi séu ábyrgir fyrir eftirliti í sínu landi annað er bara fáránlegt. Þýða rök þín að t.d. samkeppniseftirlitið í Bretlandi sé skilt að hafa eftirlit með verslun á Íslandi sem eru í eigu breskra aðila o.s.frv.

Bresk yfirvöld eru ábyrg gagnvart breskum neytendum. Þannig er það bara.

Annars er megininntak þessarar greinar að innstæðutryggingarsjóður í bretlandi stendur ekki undir nafni. Spurningin er þessi: Þýðir ESB tilskipunin eitt í Bretlandi og annað á Íslandi?

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 4.4.2011 kl. 10:28]

Ég sé ekki að breskir neytendur geti gert tilkall um þjónustu frá íslenska ríkinu fyrr en breskir neytendur eru farnir að greiða skatta á Íslandi. Þannig er það bara.

[Lúðvík Júlíusson, 4.4.2011 kl. 11:28]

Þar sem Landsbankinn er með höfuðstöðvar á Íslandi þá er FME ábyrgt fyrir eftirliti með bankanum enda er fjármögnun hans og starfsemi alþjóðleg og skuldbindingar einnig.

Ég er ekki að rökstyðja neitt, bara að benda á þessa staðreynd.

Það er ekki hægt að blanda saman rekstri smávöruverslana og banka.  Ef bankakerfið fer á hliðina þá fer hrynur allt hagkerfið með þeim.

Innistæðutryggingasjóðir eiga að tryggja innistæðueigendur að öllu jöfnu.  En jafnvel Reimar Pétursson og Jóhannes Björn hjá vald.org benda á að ríkisstjórnir hafi ekkert val við kerfishrun og verði að bjarga innistæðueigendum.

Það má ekki blanda saman því sem við "vildum að hefði verið og viljum að muni vera" og því hvernig starfsemin og eftirlitið í raun voru.

Ég held að ég sé alveg sammála þér um hvernig kerfið á að vera í framtíðinni, en það breytir því ekki að kerfið var gallað, menn(banka-, embættis- og stjórnmálamenn) vissu um gallanna, þeir notfærðu sér gallana og á endanum eru skattgreiðendur ábyrgir eins og alltaf.

[Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, 4.4.2011 kl. 15:26]

Það sem ég er að benda á er að kerfið er alveg jafn gallað í Bretlandi og á Íslandi.

það er einnig þannig að skattgreiðendur geta almennt ætlast til þess að fá þjónustu frá þeim ríkissjóði sem þeir greiða í. 

Það er einföld staðreynd að Bretar hafa ekki burði til þess að standa undir sínu bankakerfi ef það fer á hausinn og þeir hafa alfarið hafnað því að ábyrgjast innistæður útlendinga.

Vissulega var kerfið og er enn gallað. Það er þó ekki einkamál íslenskra skattgreiðenda og alls ekki þeirra taka á sig tapið af ónýtu kerfi. Þetta er evrópskt vandamál en ekki sérislenskt.