Loks góðar fréttir í kreppunni

Samheitalyf Viagra á markað

Icesave hagsmunir RÍKRA Íslendinga

Ég ætla að birta hér það sem Friðrik Hansen segir um átökin um Icesave.

Það hefur ekki farið á milli mála að annarlegar hvatir liggja að baki offorsi sumra Íslendinga um að greiða Icesave.

"Ekkert fé er til í bönkunum í dag til að greiða Íslenskum fjármagnseigendum það fé sem þeir eiga þar inni. Samþykki Alþingi hins vegar Icesave þá vita þeir að Íslenska þjóðin verður skattlögð út í eitt til að þeir endurheimti sitt fé.

Hafni Alþingi hinsvegar Icesave samningnum þá skapast hjá þessum aðilum mikil óvissa. Verði samið um Icesave upp á nýtt og ríkið ábyrgist bara þessar 20.887 evrur þá mun það sama væntanlega yfir Íslenskar og erlendar kennitölur ganga. Margir Íslenskir aðilar sem telja sig eiga mikið fé inni í bönkunum, þeir munu þá tapa miklu fé.

Þess vegna eru það svo margir hér heima sem vildu keyra Icesave nánast umræðulaust í gegnum þingið og að þingmenn fengju sem minnst af gögnum um málið. Þetta átti bara að samþykkja.

Icesave samningurinn gengur nefnilega ekki bara út að gera upp við Breta og Hollendinga. Hann gengur út á að Alþingi staðfesti loforð Geirs Haarde frá því í haust að allar innistæður hér heima væru að fullu tryggðar af ríkinu, óháð fjárhæð. Þar lofaði Geir upp í ermina á sér með ekkert umboð frá Alþingi og tóma banka á bak við sig.

Margir þeirra sem nú berjast sem harðast fyrir því að þjóðin samþykki Icesave eiga tugi ef ekki hundruð milljóna frysta inni í bönkunum. Hvernig var t.d. með ráðuneytisstjórann fyrrverandi í fjármálaráðuneytinu? Seldi hann ekki hlutabréf sín í Landsbankanum tveim dögum fyrir hrun fyrir 130 milljónir? Hvar ætli það fé sé geymt? Á bankabók? Ef Alþingi staðfestir ekki Icesave og þar með loforð Geirs þá getur ráðuneytisstjórinn átt von á því að tapa því öllu nema sem svarar 20.887 evrum sem gera um 3,5 milljón.

Eiga menn eins og Indriði H Þorláksson og Svavar Gestsson háar fjárhæðir frosnar inni í bönkunum? Hvað með "sérfræðingana" í Seðlabankanum sem eru einu aðilarnir á Íslandi sem fullyrða að þjóðin geti borgað Icesvase og gefa sér ótrúlegar forsendur eins og að það fáist 75% upp í eignir Landsbankans, eiga þeir háar fjárhæðir bundnar þarna inni?"

Stjórnvöld halda í vonina

Var hollenski seðlabankastjórinn innrásarvíkingur

Ein helsta ástæða fyrir æsing Breta og Hollendinga í Icesave-málinu er að pólitíkusar og embættismenn í þessum löndum eru að passa rassinn á sjálfum sér. Þeir voru nefnilga þátttakendur í þessum leik.

Hitnar undir stól hollenska seðlabankastjórans

Þeir sem tóku þátt í að hanna banahrunið fengu hæstu launin

..og margir þeirra eru enn á góðum launum meðan einstaklingar sem ekki áttu neinn þátt í sukkinu ganga atvinnulausir.

Persónulega finnst mér að menn sem setja banka á hausinn eigi að skila launum sínuml. Hafa ekki unnið fyrir þeim

270 bankamenn með yfir milljón

Útrásarvíkingar og kvótagreifar brosa

...og taka við ávöxtum gjörða sinna.

Hvað með eftirlaun til manna sem eru í fullu starfi. Biðlaun til manna sem hafa brotið af sér í starfi.

Er von á einhverju öðru en halla þegar menn henda fjármunum til hægri og vinstri til vina sinna.

Hvað hefur Friðrik Sophusson í árstekjur. Maðurinn sem setti Landsvirkjun á hausinn. Fær hann þingmennskueftrilaun ofan á forstjóralaunin? Hvað með Svavar Gestsson sem klúðraði Icesave-samningnum. Fær hann þingmennskueftirlaun ofan á sendiherralaunin.?

Hvað kostar aðildarumsókn um ESB?

Hvernig er skattheimtan frá stóriðjunni?

Er ekkert hægt að laga í þessum ranni?

Hvernig væri að fara að reka ríkissjóð af einhverri skynsemi í stað þess að safna skuldum?

Ríkisstjórnin stendur sig mjög illa, er vanmáttug og hugmyndasnauð.

Sjálfstæðisflokkurinn er hinsvegar glæpaflokkur.

Hverjir samþykktu eftirlaunafrumvarpið? Enginn þeirra á heima á þingi.

Algjört hrun í afkomu ríkissjóðs

Villigötur og aðrar götur

Nú velta menn vöngum yfir því hvers vegna AGS hefur frestað lánveitingu til Íslands.

Menn velta líka fyrir sér afleiðingarnar af frestun lánsins og ekki vantar dómsdagsspár þeirra sem vilja að Íslendingar afsali griðum fullveldisins til Breta og Hollendinga. Sjálfsagt hinir sömu og samþykkja afsal sjálfstæðis með því að færa vald í hendur Alþjóðagjaldeyrissjóðsins.

Menn hafa kannski ekki velt nægilega vöngum yfir því hvers vegna við tökum lán frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum.

Megintilgangur lántökunnar er að styrkja gjaldeyrisvarasjóðinn. Gjaldeyrisvarasjóðurinn er í vörslu banka í Bandaríkjunum sem greiðir lága vexti af fjárhæðinni. Á hverjum degi mun ríkissjóður, íslenskir skattgreiðendur þurfa að greiða fleiri tugi milljóna í vaxtamun vegna erlendra lána og það í GJALDEYRI. Tilgangurinn, jú efla þarf traust fjármálakerfisins. Ha, fattar alþjóðafjármálakerfið ekki að þetta er bara lán eða treystir fjármálakerfið Íslandi mikið betur ef Ísland er mjög skuldugt.

Treystir alþjóðafjármálakerfið Íslandi t.d. betur ef Ísland skuldar 3.000 milljarða en ef Ísland skuldar t.d. 1.000 milljarða? Hvað ef Ísland skuldar t.d. 10.000 milljarða er því þá treyst enn betur?

Þetta gengur ekki upp í mínum huga og samræmist á engan hátt á skilningi mínum á hugtakinu traust. Það er vert að taka það fram að ég er mikill sérfræðingur í þessu hugtaki. Tók það fyrir í masterritgerðinni minni, þ.e. traust í viðskiptum. Hef líka verið að skoða þetta hugtak í doktorsritgerðinni minni.

Man eftir því að Geir Haarde og Ingibjörg Sólrún ferðuðust vítt og breytt um heiminn í fyrra og lugu að fólki til þess að efla traust þess á Íslenskum bönkum. Traust í skilningi nýfrjálshyggjunnar er nefnilega notað sem samheiti við að ljúga á skilvirkan hátt. Vel heppnuð blekking eflir traust. Þess vegna er lögð rík áhersla á að fjármálakerfið haldi að Íslendingar eigi mikinn gjaldeyrisvarasjóð.

En auðvitað fattar alþjóðafjármálakerfið alveg að nettó gjaldeyrisvaraforði er lítill eftir sem áður. En vegna griðalegrar skuldsetningar verða Íslendingar undir stöðugri ógn af lokun lánalína. Lánalína sem verða að haldast opnar vegna þess að jöfnuður af erlendum viðskiptum dugar skammt til þess að standa undir afborgunum og vöxtum vegna þessara lána.

Hvílíkt vald sem alþjóðafjármálakerfið fær yfir íslensku þjóðarbúi. Vegna þess að ríkisvaldið velur að ganga með betlistaf um heimsbyggðina í stað þess að takast á við vandann. Í minni orðabók heitir það aumingjaskapur. En það sem verra er, er aulahátturinn í strategískum samskiptum við aðrar þjóðir.

Það er því alsendis óvíst að það takist að kjafta upp krónuna eða traust á henni. Rétt eins og Geir Haarde og Ingibjörgu Sólrúnu tókst ekki að kjafta bankanna upp úr gjaldþrotinu. Og víst reyndu þau.

Lán Alþjóðagjaldeyrissjóðsins fer ekki til uppbyggingar atvinnulífs. Ekki til þess að styrkja varnir samfélagsins gegn þeim sem vilja notfæra sér ringulreiðina á Íslandi og hirða hér auðlindir án þess að láta neitt á móti.

Stóriðjan á Íslandi er gott dæmi um bókhaldsbrellur alþjóðafjármálasamfélagsins. Erlendu móðurfyrirtækin lána dótturfélögum sínum, á Íslandi, hundruði milljarða. Við það hækka erlendar skuldir þjóðarbúsins. Hefur það áhrif á lánshæfismat? Hækkar það vaxtabyrði Landsvirkjunar? Hvers vegna skuldsetja alþjóðafyrirtæki dótturfélög sín hér á landi? Jú til þess að losna við að greiða skatt á Íslandi. Viljum við fleiri svona díla? Ekki ég.

Þess má geta að einstaklingar á Íslandi skulda erlendum aðilum ekki neitt. Erlendar skuldir einstaklinga eru 0. Skuldsetning stóriðjunar eru um 600 milljarðar að meðtaldri áhættufjármögnun.

Hvers vegna vill hinn græni forsætisráðherra byggja fleiri álver? Þegar erlendir aðilar byggja á Íslandi eykst eftirspurn eftir krónu. Krónan hækkar í verði.

Ég spyr er endalaust hægt að taka vitlausar ákvarðanir til þess að styrkja krónuna.

Í haust þegar bankarnir hrundu lá fyrir, að mínu mati, áætlun á borði Breta um það hvernig þeir ætluðu að beita öllum valdastofnunum hins vestræna heims til þess að græða sem mest á öngþveitinu.

Hegðun Breta, Hollendinga, Norðurlandanna, ESB og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins er strategísk. Fyrsta skrefið var að telja stjórnvöldum á Íslandi í trú um að aðeins ein leið væri út úr vandanum og síðan var sú leið stráð þyrnum.

Stjórnmálamenn sitja fastir í hugmyndafræði Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og eru þess vegna hluti af vandamáli þjóðarinnar. Þessi leið er einfaldlega of dýrkeypt.

Vonast eftir láni í lok ágúst

Aðildarumsókn að ESB farin að segja til sín

Auðvitað er krónan enn að hrynja.

Það er vegna þess að þessi ný-frjálshyggjuhugmyndafræði sem ríkisstjórnin, alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og seðlabankinn reka virka ekki.

Krónan verður ekki verðmætari vegna aðildarumsókn að ESB.

Krónan verður ekki verðmætari vegna aukinnar skuldsetningu þjóðarbúsins.

Raunverulegt styrking krónunnar getur aðeins komið í kjölfarið á raunverulegum efnahagsaðgerðum sem miðað að því að auka verðmætasköpun og tekjuöflun þjóðarbúsins.

Vegna þess að ríkisstjórnin virðast ekki hafa hundsvit á hugtakinu "þjóðhagslega hagkvæmt" er allt á leiðinni til fjandans

Fjármunum er sóað í tilgangslausar aðgerðir og málefni þjóðarinnar vanrækt.

Evran aldrei dýrari á árinu

Vill AGS gera lífeyrissjóðina upptæka?

Vek athygli á þessum Pistli:

Steingrímur J. Sigfússon hefur sagt að Icesave-málið sé ekki stærsta vandamálið sem Íslendingar standa frammi fyrir. En hann hefur ekki sagt hvaða annað vandamál er stærra.

Æði margt sem varðar einstaklingana beint situr fast hjá ríkisstjórninni merkt trúnaðarmál.

Heyrst hefur að eignir launamanna í lífeyrissjóðunum séu nú reiknaðar sem eignir ríkisins.

Heyrst hefur að þjóðnýta eigi lifeyrissjóðina til að borga skuldir ónafngreindra einstaklinga og ónafngreindra fyrirtækja í útlöndum.  Skuldir sem eru sagðar vera skuldir íslensku þjóðarinnar.

Heyrst hefur að ein af kröfum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins sé að eignir launamanna í lífeyrissjóðunum verði teknar, þ.e. stolið, og að AGS fái fjármunina til að ráðstafa þeim til alþjóðlegra stórfyrirtækja sem þeir innheimta fyrir.

Alti Gíslason hvatti Alþjóðagjaldeyrissjóðinn til að leggja öll spilin á borðið. Það var örugglega ekki að ástæðulausu.

Jón Bjarnason hefur auk annarra upplýst að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn geri sífellt nýjar kröfur á hendur þjóðinni.

Er ekki kominn tími til að Steingrímur og Jóhanna segi þjóðinni allan sannleikann, umbúðalaust og reki í smáatriðum opinberlega hvernig Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn færir sig sífellt upp á skaftið.

Ríkisstjórnin hefur ekki leyfi til að stefna lífeyri launamanna í hættu og ef hún er að dunda sér við eitthvað slíkt þá eiga eigendur lífeyrisins að fá að vita það tafarlaust!

Helga Garðarsdóttir

Valið stendur um að tyggja roð sem frjáls þjóð eða tyggja roð sem þjóð í nauðung

NÁIÐ VERÐUR FYLGST MEÐ því hvernig átökin,

á milli þess að lúta "stefnu" alþjóða-fjármála-samfélagsins 

og hins rísa upp í vörn um sjálfstæði þjóðarinnar, þróast á Íslandi

segir blaðamaður New York Times

New York Times skilur nefnilega að þetta tvennt fer ekki saman.

Valið stendur um tvo kosti: Hlýða Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, fylgja stefnu hans og fórna sjálfstæðinu.

Hinn kostur er: Að vísa Alþjóðagjaldeyrissjóðnum á brott og halda sjálfstæði þjóðarinnar.

New York Times orðar þetta svona:

this island nation is locked in a fierce debate over how to pay off its creditors without ceding too much of its vaunted independence.

The balance Iceland strikes between bowing to the policy demands of the global financial community and satisfying the desires of its increasingly resentful population of 300,000 will be closely watched...

New York Times vitnar í orð Simon Johnson sem segir ”When you impose austerity, it becomes very painful and comes at a cost,”

...eða þegar meinlætalifnaði er þvingað (upp á fólk), þá kostar það sársauka og þá kostar það fórnir...

...og herra Johnson (sem er fyrrum starfsmaður Alþjóðagjaldeyrissjóðsins) heldur því fram að Íslendingar (sennilega á meðan þeir voru að horfa á flatskjána sem Jón Ásgeir telur að séu rót vandans) hafi sett fjármálakerfi heimsins úr skorðum og þurfi að taka meðulin sín. Hann minnist ekkert á erlenda vogunarsjóði og áhættufjárfesta sem léku sér að íslensku efnahagskerfi og íslensku krónunni. Minnist ekkert á að þeir þurfi að taka meðulin sín.

Þessi meinlætalifnaður sem hann talar um er ekki ætlaður fjárglæframönnum, stjórnmálamönnum og embættismönnum sem voru gerendur og höfðu áhrifavald.

Nei þessi meinlætalifnaður er ætlaður íslenskri alþýðu sem tók engan þátt í leiknum og hafði engin áhrif á þennan leik.

Steingrímur segir einn af veruleikafirringarfrösum sínum við New York Times "við eigum í samvinnu við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn en við eigum síðasta orðið" en þá stígur landshöfðinginn Rozwadowski fram og segir Nei ríkisstjórn Íslands verður að lúta vilja okkar og vera búin að slátra velferðarkerfinu fyrir 2013.

Baráttan stendur í raun um það hvort íslenskir stjórnmálamenn lúti því að íslenskum almenningi, íslenskri þjóð og íslenskri menningu og sjálfstæði sé fórnað til þess að fjármálakerfið geti sannað vald sitt.

Það er vert að benda á eitt að lokum:

Hollendingar myndu alls ekki undir nokkrum kringumstæðum veita tryggingarsjóðum bankainnistæðna, banka í Hollandi, ríkisábyrgð. Það er í algjörri andstöðu við tilskipun ESB að gera það. Ekkert land í Evrópu veitir tryggingarsjóðum ríkisábyrgð. Það er í algjörri andstöðu við hlutverk ríkissins að veita slíka ábyrgð.

Annað: samkvæmt stjórnarskránni má ekki greiða Icesave með skatttekjum (vegna þess að lagaheimild var ekki fyrir útgjöldunum þegar atvik áttu sér stað). Hvernig ætlar ríkisstjórnin að afla tekna fyrir Icesave?

Lánasamningur á borð við Icesave er algjör vanvirða við Ríkið Ísland. Þetta er ekki milliríkjasamningur. Þetta er ekki eðlilegt samkomulag um að lágmarka skaða sem flestra.

Að gangast við þessum samningi er algjör hneisa fyrir þessa þjóð. Nái þessi ósvinna í gegn þá ætla ég að flytja úr landi og segja af mér íslenskum ríkisborgararétti því þá mun ég skammast mín fyrir að vera Íslendingur.

Skammast mín fyrir að vera af sama þjóðerni og veruleikafirrtir einstaklingar sem gefa í burtu sjálfstæði þjóðarinnar án baráttu.

Gefast upp fyrir fjármálakerfinu og valdafíkn þess

Rozwadowski er með svipuna á stjórnmálamönnum og þeir rétta að honum beran bossan. Lítil reisn í því.

Brýnt að leysa Icesave-deilu

New York Times telur að Íslendingar eigi að venja sig á meinlætalifnað

NÁIÐ VERÐUR FYLGST MEÐ því hvernig átökin,

á milli þess að lúta "stefnu" alþjóða-fjármála-samfélagsins 

og hins rísa upp í vörn um sjálfstæði þjóðarinnar, þróast á Íslandi

segir blaðamaður New York Times

New York Times skilur nefnilega að þetta tvennt fer ekki saman.

Valið stendur um tvo kosti: Hlýða Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, fylgja stefnu hans og fórna sjálfstæðinu.

Hinn kostur er: Að vísa Alþjóðagjaldeyrissjóðnum á brott og halda sjálfstæði þjóðarinnar.

New York Times orðar þetta svona:

this island nation is locked in a fierce debate over how to pay off its creditors without ceding too much of its vaunted independence.

The balance Iceland strikes between bowing to the policy demands of the global financial community and satisfying the desires of its increasingly resentful population of 300,000 will be closely watched...

New York Times vitnar í orð Simon Johnson sem segir ”When you impose austerity, it becomes very painful and comes at a cost,”

...eða þegar meinlætalifnaði er þvingað (upp á fólk), þá kostar það sársauka og þá kostar það fórnir...

...og herra Johnson (sem er fyrrum starfsmaður Alþjóðagjaldeyrissjóðsins) heldur því fram að Íslendingar (sennilega á meðan þeir voru að horfa á flatskjána sem Jón Ásgeir telur að séu rót vandans) hafi sett fjármálakerfi heimsins úr skorðum og þurfi að taka meðulin sín. Hann minnist ekkert á erlenda vogunarsjóði og áhættufjárfesta sem léku sér að íslensku efnahagskerfi og íslensku krónunni. Minnist ekkert á að þeir þurfi að taka meðulin sín.

Þessi meinlætalifnaður sem hann talar um er ekki ætlaður fjárglæframönnum, stjórnmálamönnum og embættismönnum sem voru gerendur og höfðu áhrifavald.

Nei þessi meinlætalifnaður er ætlaður íslenskri alþýðu sem tók engan þátt í leiknum og hafði engin áhrif á þennan leik.

Steingrímur segir einn af veruleikafirringarfrösum sínum við New York Times "við eigum í samvinnu við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn en við eigum síðasta orðið" en þá stígur landshöfðinginn Rozwadowski fram og segir Nei ríkisstjórn Íslands verður að lúta vilja okkar og vera búin að slátra velferðarkerfinu fyrir 2013.

Baráttan stendur í raun um það hvort íslenskir stjórnmálamenn lúti því að íslenskum almenningi, íslenskri þjóð og íslenskri menningu og sjálfstæði sé fórnað til þess að fjármálakerfið geti sannað vald sitt.

Það er vert að benda á eitt að lokum:

Hollendingar myndu alls ekki undir nokkrum kringumstæðum veita tryggingarsjóðum bankainnistæðna, banka í Hollandi, ríkisábyrgð. Það er í algjörri andstöðu við tilskipun ESB að gera það. Ekkert land í Evrópu veitir tryggingarsjóðum ríkisábyrgð. Það er í algjörri andstöðu við hlutverk ríkissins að veita slíka ábyrgð.

Annað: samkvæmt stjórnarskránni má ekki greiða Icesave með skatttekjum (vegna þess að lagaheimild var ekki fyrir útgjöldunum þegar atvik áttu sér stað). Hvernig ætlar ríkisstjórnin að afla tekna fyrir Icesave?

Lánasamningur á borð við Icesave er algjör vanvirða við Ríkið Ísland. Þetta er ekki milliríkjasamningur. Þetta er ekki eðlilegt samkomulag um að lágmarka skaða sem flestra.

Að gangast við þessum samningi er algjör hneisa fyrir þessa þjóð. Nái þessi ósvinna í gegn þá ætla ég að flytja úr landi og segja af mér íslenskum ríkisborgararétti því þá mun ég skammast mín fyrir að vera Íslendingur.

Skammast mín fyrir að vera af sama þjóðerni og veruleikafirrtir einstaklingar sem gefa í burtu sjálfstæði þjóðarinnar án baráttu.

Gefast upp fyrir fjármálakerfinu og valdafíkn þess

Rozwadowski er með svipuna á stjórnmálamönnum og þeir rétta að honum beran bossan. Lítil reisn í því.