Úr hópi álitsgjafa MMR

Það eru ekki 29,7% kjósenda sem fylgja sjálfstæðisflokknum heldur 29,/% álitsgjafa MMR. Kannski eru líka 32% af saumaklúppnum kátar stelpur sem fylgja sjálfstæðisflokknum. En skrítin fyrirbæri finnast víða.

Eftirfarandi grein var birt á Fréttablaðinu í dag:

 

Á Íslandi er virðing fyrir frumbyggjarétti í takt við það sem þekkist í þriðjaheimsríkjum. Víða á landsbyggðinni hefur atvinnufrelsi verið heft og mönnum meinað að sækja sér lífsbjörg á sjávarmiðin sem í gegn um aldirnar hefur haldið lífi á svæðum sem bjóða ekki upp á marga aðra afkomumöguleika.

Á forsíðu Fréttablaðsins segir að forseti Íslands og sjávarútvegsráðherra vilji víðtækari sátt um sjávarútveginn. Einnig er því haldið fram að hluti af þeirri sátt sé að auka skilning í samfélaginu á því hvernig sjávarútvegurinn virkar.

Á Íslandi eru ekki til nein samtök eigenda auðlindarinnar og enginn talsmaður þeirra. Ekkert fjármagn hefur verið veitt til þess að tryggja að upplýsingar til almennings séu eðlilegar með tilliti til ólíkra hagsmuna. Hagsmunaaðilar í sjávarútvegi hafa keypt fjölmiðla og veitt háa styrki til stjórnmálaflokka sem þeir telja sér velviljaðir. Sumir vilja kalla Sjálfstæðisflokkinn LÍÚ flokkinn.

Það er nokkuð merkilegt að talsmenn sjávarútvegsins tala um að auka þurfi skilning á málefni sjávarútvegsins á sama tíma og mjög villandi upplýsingar og vanþekking berst frá þessum aðilum um atriði sem varða sjávarútveg. Forheimskandi áróður gerir samfélagið hvorki upplýstara né eykur skilning.

Villandi hugmynd um sjálfbærni
Það er gjarnan sagt að íslenskur sjávarútvegur sé sjálfbær og að þessari sjálfbærni þurfi að viðhalda. Þetta er kolrangt því að íslenskur sjávarútvegur hagnast á falli krónunnar um 40% en það er almenningur sem tekur á sig samsvarandi byrðar. Trúlega er þetta hæsti styrkur sem nokkur útgerð í heiminum hefur fengið frá samfélaginu. Gjaldtaka í sjávarútvegi myndi að einhverju leiðrétta þessa ölmusu sem auðugir útgerðarmenn hafa verið að þiggja af almenningi.

Einokun og höft eru líka fórnarkostnaður sem aðrir en útgerðin þurfa að bera og er í andstöðu um hugmynd um sjálfbærni. Samfélagslegt óréttlæti hefur valdið úlfúð og ósátt með þjóðinni. Gjafabréf núverandi stjórnvalda er enn eitt dæmið um styrki til útgerðarinnar af þeim toga sem viðgengist hefur um áratugi.

Villandi útreikningar
Bjarni Jónsson, sem talar máli stórútgerðarinnar, segir: Við skulum reyndar bara taka dæmi af togaranum Páli Pálssyni, ÍS-102. Jaðarkostnaður hans við að bæta einu tonni við 70 tonna afla sinn er miklu lægri en kostnaður smábátsins við að fiska eitt tonn.

Hugtakið jaðarkostnaður er notað yfir útreikninga sem eru gerðir til að skoða hagkvæmni aukinnar framleiðslu. Breytilegur kostnaður er eingöngu notaður við þessa útreikninga en horft fram hjá kostnaði sem framleiðsluaukning hefur ekki áhrif á. Það er því aldrei hægt að nota jaðarkostnað til þess að bera saman hagkvæmni tveggja fyrirtækja eða framleiðslueininga og sér í lagi þegar fjárfestingastrúktúr þessara framleiðslueininga er mjög ólíkur.

Skrítið með afskriftirnar
Þær upplýsingar voru gefnar vegna fyrirspurnar á Alþingi að afskriftir í sjávarútvegi væru einungis rúmlega sex milljarðar en á sama tíma berast fréttir af útgerðarmönnum sem eru að fá afskriftir upp á tugi milljarða. Nefna má í þessu samhengi útgerðarmennina Magnús Kristinsson frá Vestmannaeyjum og Guðmund Kristjánsson sem kenndur er við Brim.

Vælið góðkunna
Útgerðarmenn treysta mjög á trúgirni hinnar þrælslunduðu þjóðar og það vaknar hjá mér sá grunur þegar talað er um að auka þurfi skilning samfélagsins á því hvernig sjávarútvegurinn virkar að LÍÚ sé að hugsa um að herða enn á hinum forheimskandi áróðri.Hinn vinsæli frasi er núna „vandi minni og meðalstórra fyrirtækja“ þótt lítil rök liggi fyrir hvað það varðar.

Staðreyndin er að framlegð sjávarútvegsins er um 70 til 80 milljarðar. Það er því nokkuð ljóst að afkoma allflestra sjávarútvegsfyrirtækja er í góðu lagi. Frasinn að einhver fyrirtæki séu í vanda er álíka gáfulegur og fara fram á ölmusustyrki fyrir alla bakara ef þrír bakarar eigi í fjárhagsvanda. Meðöl útgerðarinnar eru óvönduð.

Þjóðarviljinn
Forsetinn, Ólafur Ragnar Grímsson, heldur því fram að ekki hafi ríkt nægur þjóðarvilji fyrir því að vísa nýjum lögum sem afnema gjaldtöku í sjávarútvegi til þjóðarinnar. Könnun á DV sýnir að um 75% þjóðarinnar er andvígur niðurstöðu forsetans. Þetta vekur umhugsun um það hvort forsetinn telji vilja útgerðarinnar vera þjóðarvilja. Hvort forsetinn sé í dag klappstýra arðránsins.

Er kvótaleiga skattur?
Brynjar Níelsson, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, er einn þeirra sem hafa tekið að sér að tala máli útgerðarinnar. Hann segir m.a.: Sérstaka veiðigjaldið er auðvitað skattur enda hluti af tekjuöflun ríkissjóðs. Það er vel þekkt að ríkissjóður aflar sér tekna eftir fleiri leiðum en með innheimtu skatta, t.d. með hlutdeild skjólstæðinga í kostnaði eða vaxtatekjum og útleigu.

Útgerðarmenn hafa sjálfir leigt og selt öðrum aðgang að auðlindinni en þá hefur það verið kallað eitthvað annað en skattur, t.d. framsal, kvótaleiga eða sala aflaheimilda. Nú er þetta atferli ef maður skoðar það a priori það nákvæmlega sama hvort sem útgerðarmaðurinn er að rukka fyrir aðgang að auðlindinni eða hinn sanni eigandi, þjóðin (ríkið) er að rukka fyrir aðgang að auðlindinni.

Ef það telst vera skattur að rukka fyrir aðgang að auðlindinni þá ber útgerðarmönnum sem hafa rukkað aðra útgerðarmenn fyrir aðgang að auðlindinni (með leigu eða sölu heimilda) að skila þeim tekjum í ríkissjóð.

Tefla til ófriðar milli landsbyggðar og höfuðborgarsvæðis
Sérlega ógeðfelldar eru tilraunir útgerðamanna til að beina athyglinni frá skaðræði þeirra eigin hegðunar gagnvart landsbyggðinni með því að skapa úlfúð á landsbyggðinni gagnvart höfuðborgarsvæðinu.

Þetta er arfleifð aldagamalla hugmynda um eignarhald aðalsins á vinnuþýi sem sætti vistarböndum en óvinurinn var tækifæri sem þéttbýliskjarninn bauð upp á og það frelsi sem hann gat fært fátækum.

Hinn sanni óvinur landsbyggðarinnar hefur verið útgerðin sem hefur tekið afkomumöguleika af heilu og hálfu byggðalögunum með kvótabraski. Svindl með söluverð til dótturfélaga hefur minnkað hlut sjómanna á landsbyggðinni og dregið úr tekjum hins opinbera af útgerðinni. Þetta bitnar á skólahaldi og uppbygginu í þorpum og bæjarfélögum á landsbyggðinni. Það er erfitt að sjá hvernig einhverjir latte-lepjandi borgarbúar bera ábyrgð á þessu athæfi.

Vont kerfi
Fiskveiðistjórnun á Íslandi hefur verið afleit. Kerfið brýtur á mannréttindum og samræmist ekki ákvæðum í stjórnarskrá né heldur ákvæðum stjórnsýslulaga um jafnræði. Kerfið hvetur til svindls og hefur verið mótað af mönnum sem hafa grætt sjálfir á kerfinu. Kerfið vinnur gegn verndunarsjónarmiðum og hvetur til brottkasts.

Það er undarlegt að Sjálfstæðisflokkurinn skuli vera aðalbandamaður útgerðarinnar í þessum efnum þar sem kerfið er andstætt frjálshyggjuhugmyndum og á meira skylt við hugmyndafræði kommúnismans um mikil ríkisafskipti og ókeypis aðgang að eignum ríkisins (þjóðarinnar en ríkið er þjóðin sagði ágætur fræðimaður).

Stefna Sjálfstæðisflokksins og LÍÚ virðist vera að festa í sessi þá hugmynd að íslenska landhelgin sé hlutafélag í eigu kvótahafa. Kvótalögin eru ekki bara afleit í sjálfu sér heldur einnig stórhættuleg þróun lýðræðissamfélags.

Sjálfstæðisflokkur með 29,7% fylgi

Þetta er kapítalisminn

 Endilega kynnið ykkur efni myndbandsins hér að neðan.

Skuldar þú mikið?

Áttu minna en ekkert?

Er ekkert eftir af laununum þegar þú ert búin að greiða fyrir nauðsynjar?

Ef þú vilt fá að vita hvers vegna líf þitt er svona shitty fjárhagslega þá skoðaðu þennan link:

Þetta er kapítalisminn

 

Hvet alla til að horfa á þessa grafísku uppsetningu

 

Er Bjarni Ben ellihrellir?

Bjarni Ben sendi gömlum og farlama loforð heim að dyrum um að hann myndi leiðrétta skerðingu á lífeyri sem síðasta ríkisstjórn þurfti að gera vegna þess að lífeyrissjóðirnir töpuðu allt að helmingi höfuðstólsins í áhættufjárfestingum.

Bjarni Ben var launaður stjórnarformaður N1 þegar að fyrirtækið tók fjóra milljarða að láni í lífeyrisjóðunum. 

Vitanlega voru milljarðarnir afskrifaðir og tapið trúlega fært á reikning undir yfirskriftinni skerðing lífeyris

Ekki bólar á efndum vegna kosningaloforða Bjarna fremur en endurgreiðslu til lífeyrisjóðanna á láninu góða. 

Það er ekkert lögmál að kjósendur megi ekki greiða atkvæði um tekjuöflun ríkissjóðs

Menn slengja þessu fram sem einhverju gefnu en það er bara alls ekki gefið.

Það eru sennilega auðmenn í landinu sem leggjast gegn því að þjóðin megi hafa skoðun á því hvar tekna er leitað enda eru þeir ekki nema um 5% þjóðarinnar og hafa notið allskyns ívilnanna sem öðrum er ekki boðið upp á. 

Hvernig skattbyrðarnar leggjast á þjóðina kemur þjóðinni við. Þegar sjálfstæðisflokkurinn er við völd verða skattar þungir á millitekjufólki sem er fjölmennasta stéttin í landinu. Auðmenn borga hlutfallslega lægri skatta en reynt er að kremja eins mikil út úr láglaunafólki og mögulegt er. 

Þegar að rannsóknir og kannanir eru skoðaðar þá kemur í ljós að almenningur vill ekki þessa misskiptingu. Almenningur vill ekki fátækt og almenningur vill ekki að mulið sé undir forréttindastétt. 

Það er því ekki undarlegt að málpípur auðvaldsins tali eins og að almenningi komi ekki við hvernig skattar leggjast á þjóðina. 

Ákvörðun forsetans kom ekki á óvart

Útgerðarmenn hafa kallað þetta kvótaleigu eða framsal en ekki gjöld

Um það leikur enginn vafi að veiðigjöldin eru borgun fyrir afnot en slíkt er oft kallað leiga en ég held að það hafi aldrei verið kallað skattur.

Ef það er kallað skattur þá hlýtur útgerðin að hafa verið að innheimta skatt þegar hún rukkar leigu af kvóta eða selur aflaheimildir. Þá má spyrja: hvers vegna var þessum sköttum ekki skilað í ríkissjóð?

Það hlýtur að vera næsta skref hjá skattinum að ganga eftir því að öll gjöld sem útgerðin hefur innheimt fyrir kvóta (leigu eða sölu) verði skilað í ríkissjóð.

Sníður stjórninni þröngan stakk

Forsetinn tekur stöðu með auðvaldinu

Forsetinn hefur nú glatað trausti mínu og sjálfsagt margra annarra með framgöngu sinni í þessu máli.

Fyrir hrun ferðaðist hann um með útrásarvíkingum og veitti þeim fálkaorður og hélt heimskulegar ræður um íslensku snilldina.

Margir héldu kannski að hann hefði lært eitthvað á þeirri forsögu enda fékk hann viðurnefni "klappstýra útrásarinnar". 

Vissulega hefur hann í dag áunnið sér endurupptöku á slíkri nafnbót en hann ásamt sjálfstæðisflokknum ganga nú gegn vilja 70% þjóðarinnar til þess að mylja undir fámennan hóp auðkýfinga.

Ísak sýnir nokkurn heigulshátt þegar hann segir að nú sé ekki hægt að gera neitt meira. Víst getum við gert meira og þessi málflutningur er alls ekki boðskapur þjóðarinnar. Þjóðin hefur sýnt að hún hefur dug til að reka menn frá völdum. Hún hefur gert það og hún getur gert það aftur. 

 Forsetinn segir að það þurfi víðtækar umræður og afar breiður þjóðarvilji þyrfti að vera á bak við slíka nýskipan. Þjóðaratkvæðagreiðslur eru ekki nýskipan heldur er komin reynsla á þær. Það hafa verið víðtækar umræður og það er afar breiður þjóðarvilji um að þetta mál fari í þjóðaratkvæði. Skoðanakannanir sýna að 70% eru á því máli og það verður ekki kallað annað en breiður þjóðarvilji.

Þessi forheimskandi ummæli forsetans eru honum til skammar. 

Spilling ríkisstjórnarinnar sem tekur þrjátíu milljónir fyrir að gefa fámennum hóp milljarða af þjóðareigninni og skapar með stefnu sinni óréttlæti er henni til skammar.

Næsta skref í þessu máli er að virkja fólk. Það verður varla erfitt þegar kosningasvikin fara að hrannast upp og þrengt verður að almenningi í næstu fjárlögum. 

 

Segir forsetann skorta hugrekki

Valdið til þjóðarinnar

Það virðist vera gildandi trú í forystu flokkanna að þeir fari með skilyrðislaust vald ef þeir komast í stjórnarráðið. Stjórnarskráin, stjórnsýslulög og jafnréttislög virðast vera verðlaus og jafnan hunsuð. Þetta leiðir auðvitað af sér forneskjulega og óvandaða stjórnsýslu.

Málskotsréttur forsetans snýst ekki um hans vald heldur vald þjóðarinnar. Flokkarnir æsa sig yfir þessu og tela að vald þeirra eigi að vera takmarkalaust á þinginu. 

Forsetinn hefur gefið út ákveðin viðmið um forsendur fyrir synjun laga. Hæst ber fyrirbærið "gjá á milli þings og þjóðar".  Vissulega er þessi forsenda fyrir hendi nú til að synja lögum um lækkun á veiðigjaldi. Á örfáum dögum söfnuðust 35.000 undirskriftir og skoðanakannanir sýna að 70% þjóðarinnar er á móti frumvarpinu/lögunum. 

Eðlileg niðurstaða með tilliti til hagsmuna þjóðarinnar ætti því að vera að lögunum sé vísað í þjóðaratkvæðagreiðslu. 

Það hefur sýnt sig að ef þjóðin hefur góðar upplýsingar þá tekur hún góðar ákvarðanir.

Forsetinn boðar til blaðamannafundar

Aumingja litla krónan

Krónan er í sjálfu sér bara mælikvarði en því miður mjög ótraust sem slík. Ekki þætti smiðnum það þægilegt ef að tommustokkurinn hans skryppi sífellt saman og eitthvað yrði húsið skrítið sem byggt væri eftir leiðbeiningum slíks mælikvarða.

Það er ekki skrítið þótt margir kjósendur þori ekki að hugsa sjálfstætt þegar að allir tommustokkar í samfélaginu virðast skreppa sundur og saman. Svart er hvítt og hvítt er svart á þessari eyju hugtakabrenglunar. 

Sjálfstæðismenn hafa verið duglegastir við að notfæra sér að kjósendur fara í kvíðakast ef það er farið fram á það við þá að þeir hugsi sjálfstætt. 

Það hefur fallið gagnrýnislaust í frjóan jarðveg kjósanda sem aðhyllast frelsi og sjálfstæði að þessi flokkur vinni þessum þáttum brautargengi í samfélaginu þótt veruleikinn sýni allt annað. Sjálfstæðisflokkurinn hefur gengið lengst allra flokka í að setja höft, stuðla að einokun og verðsamráði og selt útlendingum ítök í stjórnun efnahagslífsins. 

Gjaldeyrishöftin eru verk sjálfstæðisflokksins, ítök alþjóðagjaldeyrissjóðsins eru verk sjálfstæðisflokksins, einokunin um sjávarmiðin eru verk sjálfstæðiflokksins og sjálfstæðisflokkurinn á heiðurinn af hugtakinu kjölfestufjárfestar sem er fyrirbæri sem keyrði þjóðarbúið í þrot. 

Samfylkingin ætlaði að ganga fram með svipaðar blekkingar þegar Jóhanna Sigurðardóttir sleppti hugtakinu norræn velferðarstjórn út í loftið. En kjósendur í þeim ranni létu ekki blekkjast og gagnrýndu harðlega þessa misnotkun á hugtakinu og sömu útreið fékk skjaldborgarumræðan. Kjósendur vinstriflokkanna virðast í meira mæli byggja á sjálfstæðri hugsun enda hafa vinstri flokkarnir gengið skemmra í forheimskunni en þeir flokkar sem nú eru við völd.

Fyrir mörgum er sjálfstæðisflokkurinn trúarbrögð og nátengdur kirkjunni. Davíð Oddson er tekinn í heilagra manna tölu og orð hans lög. Frjálshyggjuhugtakinu hefur verið misþyrmt í flokknum sem í raun aðhyllist kommúnisma. Þeir vilja mikil ríkisafskipti til þess að vernda ákveðin fyrirtæki gegn nýliðum. Nýsköpun hefur löngum verið eitur í beinum sjálfstæðisflokksins. 

Löggjafinn og stjórnarráðið er notað til þess að tryggja refsileysi glæpa sem lúta að neytendum eins og t.d. verðsamráð og vörusvik. 

 

Vill að Ísland taki upp bitcoin

Vill þessi útlendingur ekki greiða veiðigjald?

Í dag á hann tæplega helmingshlut í útgerðarfélaginu Stormur Seafood, en auk þess hefur hann fjárfest í fjölda fasteigna ásamt Steindóri Sigurgeirssyni, meðeiganda sínum í Stormi. Meðal þeirra er hús Íslensku óperunnar og Kaffi Reykjavík.

Sjálfstæðisflokkurinn elskar að gefa útlendingum gæðin sem annars gætu nýst fólkinu í landinu.

Hann hefur fært eigendum stóriðju orku fyrir slikk. Útlendingar þurfa ekki að borga nema brot af því sem íslenskir athafnamenn og fjölskyldurnar í landinu þurfa að greiða fyrir orkuna. 

Ekki munar íslenskum athafnamönnum og íslenskum fjölskyldum að borga skatt til þess að standa undir mannvirkjagerð fyrir þessa útlendinga. 

Þeir sem fara með völdin á Íslandi hafa innleitt lög sem heimila mútur og vilja kalla þessar mútur styrki. Þetta er auðvitað gósenland fyrir útlenska auðmenn sem langar að græða á íslenskum auðlindum sem sjálfstæðismenn berjast gegn að tryggt verði eignarhald á í stjórnarskrá.

Ósjálfstæðisflokkurinn virðist vilja gera þjóðina að leiguliðum í eigin landi. 

Segir öruggt að fjárfesta á Íslandi

Stóriðjan borgar ekki skatta á Íslandi

Sjálfstæðisflokkurinn lætur sig miklu varða velferð erlendra auðmanna. Hann vill ekki að útlendingar sem vilja græða á Íslandi skili tekjum til ríkisins eða taki þátt í uppbyggingu innviða í samfélaginu jafnvel þótt fyrirtækin hafi aðgang að þessum innviðum. það kemur því í hlut íslenskra skattgreiðanda að kosta samneyslu þessara útlendinga. En íslenskri alþýðu hefur lengi verið ætlað að kosta lífstíl hinna ríku. Og kjósendur sjálfstæðisflokksins virðast elska að nýta hluta ársins til þess að greiða skattinn fyrir hina ríku og greiða kostnað sem hlýst af einokun fyrirtækja sem sjálfstæðismenn hafa tryggt að komist upp með verðsamráð og einokun. 

Hugmyndafræðilega kennir "sjálfstæðisflokkurinn" sig við frelsi og sjálfstæði en í reynd hefur þessi flokkur selt Ísland erlendu valdi og skapað ófrelsi og höft.

Flokkur sem aðhyllist frelsi tekur þá afstöðu í sjávarútvegsstefnu að frjáls samkeppni ríki um fiskinn í sjónum. Að allir megi veiða þar til veitt er upp í einhvern tiltekinn heildarkvóta. Stefna sjálfstæðisflokks og LÍÚ er hinsvegar stefna kommúnismans sem krefst mikilla ríkisafskipta, þ.e. að ríkið ákveði hverjir fái að veiða en auk þess er krafan um ókeypis aðgang að eigum ríkisins en ríkið er jú þjóðin og þjóðareignin því eign ríkisins.

Frjálshyggjan boðar að eigandanum sé frjálst að taka leigu fyrir afnot af eignum. Veiðigjaldið er því í anda frjálshyggjunnar en kommúnistarnir í "sjálfstæðisflokknum" eru á móti því að fara fram í anda frjálshyggjunnar. Þeir halda því fram að veiðigjaldið (kvótaleigan) sé skattar. Þetta þýðir þá væntanlega að sægreifarnir hafi verið að innheimta skatta af kvótalausum.

Þarna eru "sjálfstæðismenn" komnir með nýjan vinkil á kommúnismann þar sem LÍÚ (sægreifarnir) eru orðnir framlenging á ríkinu og innheimta skatta fyrir afnot af auðlindinni.

Nafnið á "sjálfstæðisflokki" er náttúrulega í mótsögn við stefnu flokksins sem hefur verið að selja og veðsetja landið til erlendra aðila og fært völdin til erlendra aðila. Þeir hafa veðsett fiskinn í sjónum hjá erlendum fjármálastofnunum og bundið þannig hendur íslenskra stjórnvalda sem virðast ráða minna en þessir erlendu aðilar um málefni sjávarútvegsins. Þeir kölluðu á AGS til landsins og seldu AGS stefnuna í efnahagsmálum. Þeir hafa veitt erlendum auðhringjum einokunarstöðu um kaup á orku og gert samninga við þessi fyrirtæki sem draga úr valdi Íslendinga. Hinir einu og sönnu landsölumenn er að finna í "sjálfstæðisflokki".

Skattadagurinn í dag