Er Finnur Sveinbjörnsson hræddur við bréfasnifsi?

Hann ætti þá að reyna hvernig það er að fá bréfasnifsi frá bönkunum og sýslumanni með raunverulegum hótunum um að vera borin út af heimili sínu. Með öllu tilheyrandi, maka, börnum, hundi og ketti.

Hann ætti að velta því fyrri sér hvernig er að fá bréfasnifsi sem tilkynna að hann sé ekki lengur velkomin í vinnuna og fái ekki launatékkan lengur eftir þrjá mánuði.

Nei Finnur þekkir lítið til raunverulegra hótanna sem saklaust fólk verður fyrir af hálfu banka, fyrirtækja og ríkisvaldsins.

Finnur "grow up"

Sjá fréttir um Finn Sveinbjörnson, þessa frétt og þessa frétt hér og hér

Bankastjóra Kaupþings hótað

Geta stjórnmálamenn ekki lært

Umhverfissóðaskapur, græðgi og mútuþægni hefur haft grafalvarlegar afleiðingar fyrir íslensku þjóðina. Þeir sem líða fyrst og fremst vegna þess að óæðri hvatir hafa náð yfirtökum hjá tiltölulega fámennum hóp einstaklinga í stjórnmálum, embættismannakerfi og viðskiptum eru ekki þeir hinir sömu og báru ábyrgð á hruninu.

Þegar allt hrundi í haust hugsaði ég með mér, já nú verða breytinar, menn hljóta að læra af þessu. Jú að hluta til hafði ég rétt fyrir mér. Almenningur hefur lært eða að minnsta kosti stór hluti hans að treysta ekki yfirvöldum, að treysta ekki embættismönnum og að fyrirlíta hina svokölluðu útrásarvíkinga.

En hverjir hafa þá ekki lært. Jú stjórnmálamenn, a.m.k. margir þeirra virðast hafa lítið lært. Þeir virðast enn hafa trú á því að forsendur fjármálakerfisins, forsendur alþjóðafyrirtækja og forsendur stóriðjunnar eigi rétt á sér.

Það virðist fara fram hjá stjórnmálamönnum að sú stefna sem unnið hefur verið eftir síðustu 20 árin er gjaldþrota stefna sem leiðir til mismununar og ójöfnuðar en jafnframt fátæktar stórs hluta almennings.

Stjórnmálamenn virðast vera haldnir þeirri algjöru ranghugmynd að útrásarhyskið hafi verið viðskiptasnillingar og því séu þeir ómissandi í viðskiptalífinu. Viðskipti útrásarhyskisins byggði alls ekki á snilld heldur misnotkun þeirra á fjármunum almennings, á einokunaraðstæðum á íslandi og aðgengi að spilltum stjórnmála- og embættismönnum.

Sé duglegu, venjulegu fólki gefin kostur á því er það fullburðugt til þess að byggja upp atvinnulíf á Íslandi en stjórnmálamenn virðast vera algjörlega lamaðir þegar það kemur að þeim bráðnauðsynlega hluta endurreisnarinnar sem felst í því að byggja upp atvinnulíf í byggðarlögum landsins.

Ég rakst á skemmtilegt blogg á New York Times þar sem fjallað er um umhverfismál og stóryðju á Íslandi.

þessi ameríski bloggari segir m.a. að Ísland hafi einstakt tækifæri í ljósi nýlegra efnahagslegra atburða. Það er að hafna skyndihagsmunum af umhverfis og auðlinda óvinveittri stóriðju og nota auðlindir landsins til þess að gera landið betra fyrir komandi kynslóðir.

Núverandi stjórnvöld hafa því miður valið að taka upp stefnu sem er óvinveitt komandi kynslóðum á Íslandi. Hrikaleg skuldasöfnun, sala auðlinda og uppbygging stóriðju auk þess arðráns sem fram fer í boði hennar lýsir miklu ábyrgðarleysi gagnvart komandi kynslóðum.

Iceland has an unprecedented opportunity, one that recent economic events in that country makes even more attractive: reject the immediate economic benefit of an environmentally and resource unfriendly industry and use those resources to make the country a better place for subsequent generations.
As someone who has visited Iceland twice, and has visited geysers, waterfalls and thermally heated pools and has experienced the warmth and friendliness of the Icelandic people, I hope they choose the latter.

16 milljarðar inn í Sjóvá

Skortir kjark og framtíðarsýn

Eva Joly varð við beiðni þjóðarinnar um að takast á við spillinguna sem er af stærðargráðum sem varpar Enron hneykslinu í skuggann. Hana skortir ekki kjark. Í nýlegu viðtali við erlendan fjölmiðil hvetur hún Íslendinga til þess að berjast, viðhalda menningu sinni og þrauka á Íslandi.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hefur gefist upp. Innan ríkisstjórnarinnar ríkir ekki skilningur á gildi íslenskrar menningar og gildi okkar stórbrotna lands í alheimssamfélaginu. Ráðþrota leitar ríkistjórnin að skammtímalausnum sem mun fleyta henni í gegn um eitt kjörtímabil og selja valkosti þjóðarinnar í hendur ESB.

Fréttirnar sem berast eru fréttir af skuldasöfnun, afarskilyrðum og sölu auðlindanna til erlendra aðila. Fréttir af erlendum aðilum sem reisa hér verksmiðjur og eru undanþegnir kvöðum sem gilda um íslensk fyrirtæki. Þetta kalla yfirvöld ívilnanir og undanþágu frá gjaldeyrishöftum.

Erlend fyrirtæki vilja samninga sem hlífa þeim við að skila fjármagni í þjóðarbúið. Þau vilja taka arðinn úr landi og Ríkisstjórnin telur að einhver hagur sé að því að hér rísi alþjóðafyrirtæki sem valda mikilli sjónmengun, skila fáum störfum og starfa við skilyrði sem boðið er upp á í þriðja heims ríkjum.

Tækifærin fyrir almenning á Íslandi eru mörg ef stjórnvöld hafa vilja og skilning á því að hér þarf að skapa skilyrði í byggðarlögum landsins á forsendum þjóðarinnar og með íslenska menningu áð leiðarljósi.

Ég bendi hér á tvær greinar sem ég mæli með hér og hér

Hvers vegna fá Hollendingar að selja vatnið okkar?

Ég rakst á þessa færslu sem ég ætla að vekja athygli á hér:

Íslenskt vatn, meir að segja jöklavatn, mun streyma til Miðausturlanda á næstunni. Þar mun það svala þorsta og þörf bandarískra hersveita fyrir drykkjarvatn næstu árin. Það verður einnig aðgengilegt almenningi í verslunum. Um er að ræða 180 milljónir flöskur af vatni næstu þrjú árin, eða fimm milljónir flöskur á mánuði.

Það er hollenskt fyrirtæki, Dalphin, með aðsetur í bænum Winterswijk í austurhluta Hollands, sem stendur fyrir vatnsflutningi frá Íslandi til Miðausturlanda. Hlaut það samning þar að lútandi frá bandarískum aðilum, ef marka má frétt hollensku fréttastofunnar Algemenn Nederlands Persbureau.

Vatnið verður einnig til sölu í búðum fyrir almenning sem veigrað hefur sér við því að kaupa drykkjarvatn frá ríkjum sem eru með hersveitir í Afganistan og Írak. Það mun því nýtast útflytjendum íslenska vatnsins að Íslendingar halda ekki úti her.

Hjá Dalphin-fyrirtækinu er 25.000 lítrum vatns tappað á flöskur á klukkustund. Íslenska vatnið verður flutt sjóleiðina til Miðausturlanda frá Rotterdam.