Kvótakerfið mistök segir Nóbelsverðlaunahafinn Stiglitz

Stiglitz leggur áherslu á að ágóðinn af nýtingu auðlindanna skili sér til þjóðarinnar og efar að svo hafi verið. Fyrirkomulagið sem komið var á með kvótaframsali tekur ágóðann frá þjóðinn sem á að njóta hans og færir hann á hendur fárra.

Merkilegt að Mogginn skuli ekki slá þessu upp sem forsíðufrétt.

Gylfi Zoega spurði Stiglitz hvort ekki yrði annað hvort að segja upp EES samningnum eða ganga alla leiðina í ESB. Stiglitz svaraði því til að það væri þriðji valkostur.

 

Velja sér líka heimska samstarfsmenn

Skýringin á því hvers vegna skrýtið fólk fær oft frama í stjórnmálum. Sá sem fer á undan velur fólk sem ýkir hann sjálfan.

Stærðin sögð skipta máli

Á þetta mat bara við um Sefoss eða landið allt?

Það er ágætt ef mæður eru upplýstar um það hvað sé leyfilegt í kirkjum landsins

Siðferðisbrot en ekki agabrot

Þrælahald fjármálakerfisins

Hvernig verður svo ástandið þegar bankarnir eru komnir í eigu erlendra áhættufjárfersta?

Munu þeir þjóna öðrum sjónamiðum en skammtímagróðasjónamiðum.

Móðir hrökklast frá námi

Er þetta Icesaveþvingun?

Auðvitað dettur mér fyrst í hug þegar ég heyri þessa frétt að Gordon Brown hafi kippt í spotta í Alþjóðagjaldeyrissjóðnum. Svipuna á íslensk yfirvöld takk.

Annars var ég á fyrirlestri Stiglitz í dag og þótt leikmenn geri sér kannski ekki grein fyrir því svona almennt fer hann ekki hefðbundnar leiðir og þykir kannski hálfgerður upprausnarseggur meðal hagfræðinga markaðshyggjunnar.

Hann sagði um AGS að sjóðurinn ofmeti hagvöxt þegar metið er þol ríkisins þegar það yfirtekur skuldir einkaaðila. Hann benti á að reynsan þar sem AGS hefur átt aðkomu sýndi þetta.

Stiglitz vakti einnig athygli á mikilvægi þess að móta efnahagsstefnu þannig að hún stuðli að atvinnuþátttölu.

Stiglitz telur að lán frá AGS og jafnvel Norðurlöndunum séu óþörf. Lánalínur duga. Hann telur að áframhaldandi vera AGS hér sé ekki heppileg.

Ekki á dagskrá 14. september

Bónusar, arðgreiðslur, kúlulán, innherjaviðskipti og markaðsmisnotkun

Maður veltir því fyrir sér hvort Jónas Friðrik Jónsson hafi nokkurn tíma fattað hvað hann átti að vera að gera í vinnunni svona rétt eins og hans nánasti yfirmaður Björgvin G Sigurðsson.

Þeir sem áttu hlutabréf í Kaupþing áttu kröfu á að fyrirtækinu væri stjórnað með velferð þeirra í huga og að bankinn lánaði eingöngu út á örugg veð.

Þegar Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir færir kúlulánin sín af persónulegri kennitölu og yfir í hlutafélag er hún að koma undan eignum en stjórnendur Kaupþings eru að svíkja hluthafanna með því að færa lánið yfir á verri veð.

Stjórnendur bankanna höguðu sér glæpsamlega. Léku sér með fjármuni almennings og þeirra lánastofnanna sem lánuðu bankanum fjármuni. Lánstofnanir sem lánuðu bankanum fjármuni voru fagaðilar en það voru minni hluthafar ekki og í svipaðri stöðu og innlánseigendur hvað það varðar. Það er því merkilegt hvernig skilanefndirnar og ríkisstjórnin hamast við að bæta þessum lánadrottna skaðann með því að gefa þeim bankanna sem þeir láta íslenskan almenning fjármagna.

Á DV segir: Ingvar Vilhjálmsson, einn af aðalmönnum gamla Kaupþings, er að leggja lokahönd á tæplega 450 fermetra glæsivillu við Skildinganes 44. Þetta kemur fram í nýjasta tölublaði Séð og heyrt.... Ingvar fékk nærri því 1,7 milljarð að láni frá Kaupþing til að kaupa í bankanum árið 2006, og fékk gríðarháar upphæðir í arð. Í Séð og heyrt kemur fram að engu að síður hafi hann ekki borgað af láninu og stofnaði hann félag í kringum skuldirnar sem stefnir hraðbyri í þrot.

Maður hlýtur að spyrja sig hvaða sérúrræða Ingvar nýtur í skuldastöðu sinni svona t.d. í samanburði við þá sem áttu smáræðishlut í Kaupþingi sem hann bar svo mikla ábyrgð á.

Mörg dæmi um lögbrot