Þegar Árni Þór hvæsti á mig

Ég vil þakka þeim sem studdu mig í forvali VG en það mun hafa verið drjúgur fjöldi

Þeir sem studdu mig er fólk sem þekkir mig vel

Vinir, vandamenn og fólk sem ég hef staðið við hliðin á í byltingunni

Fólk sem ég treysti eins og það treysti mér

 

Ég gekk til liðs við VG fyrir prófkör flokksins fyrir síðustu Alþingiskosningar og studdi Lilju Mósesdóttur sem ég trúði á að gæti komið inn með þekkingu og stuðning í starfi sínu sem alþingismaður. Hún hefur ekki valdið mér vonbrigðum en það hafa ýmsir aðrir framármenn vinstri grænna gert.

Ég var stödd á fundi VG í fyrra þar sem Icesave var rætt. Ég fór í pontu og benti á alvarlegar afleiðingar þess að skera heilbrigðiskerfið harkalega niður vegna ríkisábyrgðar á einkaskuldum. Ég benti á að ef þessari stefnu yrði haldið til streitu myndi það kosta mannslíf og spurði jafnframt hvort að stjórnmálamenn sem styðja Icesave gætu horfst í augu við þá staðreynd.

Björn Valur sem er mikill taglhnýtingur foringjans gekk þá í pontu og brigslaði mig um að ásaka sig fyrir að vilja að drepa fólk. Svarið var að mínu mati á lágu plani og fremur ósmekklegt. En rannsóknir hafa sýnt að þar sem harður niðurskurður hefur farið fram í velferðarkerfi hefur dánartíðni aukist og það var ég að benda á.

Þegar ég gekk að sæti mín hvæsti Árni Þór á mig: skammastu þín, sagði hann.

Stjórnmálamenn vilja ekki að við fjöllum um alvarlegar afleiðingar stefnu ríkisstórnarinnar fyrir fölskyldur og börn og jafnvel mannslíf. Þeir vilja að umræðan snúist um þjóðhagsspár, landsframleiðslu og vergar tölur.

Það er þægilegra að horfa bara á tölurnar en hunsa veruleikann sem skapast að baki þeim.

Þegar konur eins og ég stíga fram á sjónarsviðið sem tala um óþægilegann raunveruleikann fer maskínan í gang. Það þarf að þagga niður í þessari konu því veruleikinn sem verið er að skapa í landinu er ekki vel fallin til umræðu fyrir þá sem hafa valið að standa með fjármálakerfinu og hunsa velferð barna og þeirra sem hafa ekki styrk til þess að berjast gegn ofureflinu.

Ég var að lesa grein í the Guardian sem fjallar um fórnarlömbin á Íslandi: BÖRNIN.

Lítið hefur farið fyrir fréttaflutningi hér á landi um bága stöðu fjölda barna vegna þeirra hamfara sem sjálfstæðismenn, framsóknarmenn auk samfylkingar kölluðu yfir þjóðina og karlar eins og Björn Valur og Árni Þór telja að ekki sé viðeigandi umræðuefni.

Foringinn sendi vin sinn til margra ára, stúdentinn, á vit samninga en stúdentinn mætti síðan á kajan með slæm örlög barna Íslands í farteskinu. Foringinn kallaði þennan afrakstur fararinnar glæsilegan samning.

En þótt Árni Þór og Björn Valur vilja ekki gera örlög íslenskra barna eða lífsskilyrði að umræðuefni er Guardian á öðru máli og telur litla skömm af því að ræða hlutskipti þeirra sem jafnan hafa ekki háa rödd í samfélaginu.

Guardian vekur athygli á auknum fjölda barnaverndarmála, áhyggjur af geðheilsu barna á Íslandi og vanrækslu og vísar í sérfræðinga máli sínu til stuðnings. Við erum í upphafi kreppu. 25% af fyrirætlunum um niðurskurð hafa verið framkvæmdar. Framundan er stríð gegn þeim öflum sem gera vilja glæpi fortíðarinnar að vandamálum barna okkar.

Iceland's children paying for slump kallar the Guardian greinina.

Sóley sigraði í Reykjavík

Hvað þýðir bankahrunið fyrir venjulega Íslendinginn?

Það þarf nú kannski að svara því fyrst hvað er venjulegur Íslendingur. Eru stjórnmálamenn venjulegir Íslendingar? Til dæmis stjórnmálmaður sem hefur verið í forsjá flokks síns og skattgreiðenda frá því að hann lauk skólagöngu. Hvað með Íslendinginn sem fékk 20 milljónir í mánaðarlaun?

Hinn venjulegi Íslendingur fékk á bilinu 150 til 600 þúsund í mánaðarlaun. Hann keypti hús eða íbúð á uppsprengdu verði og skuldsetti sig upp í rjáfur. Stjórnmálamenn sem fengu góða styrki frá byggingaverktökum tóku ákvarðanir sem leiddu til gerviverðs á húsnæðismarkaði. Ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknar handfærði upp fasteignamat til þess að auka veðhæfni húsnæðis. Sama ríkisstjórn færði veðmörk upp í 90%. Þá var fyrirkomulagi á úthlutun lóða hagað þannig að því fylgdi lóðabrask. Í kjölfar þessara ákvarðanna hækkuðu fasteignagjöld og vaxtabætur þurrkuðust út hjá mörgum fjölskyldum.

Ríkissjóður græddi, borgarsjóður græddi, byggingarverktakar og lóðarbraskarar græddu en síðast en ekki síst græddu bankarnir sem voru komnir í eigu vildarvina Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks.

En fyrst að svo margir græddu þá hljóta einhverjir að hafa tapað. Það liggur nefnilega í eðli málsins að þegar að einn græðir þá tapar annar. Jú þeir sem töpuðu voru þeir sem keyptu sér húsnæði á tímabilinu 2003 til 2008. Sérstaklega þeir sem voru að kaupa í fyrsta skipti, þ.e.a.s. unga fólkið.

Þetta ferli hófst ekki óvart. Stjórnmálamenn voru á mála hjá bönkum og bröskurum. Í stað þess að taka ákvarðanir sem voru góðar fyrir „venjulega Íslendinga" tóku þeir ákvarðanir sem voru góðar fyrir óvenjulega Íslendinga, þ.e.a.s. fyrir fólk sem hafði milljónir í mánaðartekjur og fyrir stjórnmálamenn sem þáðu greiða af óvenjulegu Íslendingunum.

Auk þess sem venjulegum Íslendingum er ætlað að greiða gerviverð fyrir húsnæði sitt er þeim ætlað að fjármagna bankanna. Fjármagna banka sem nú þegar eru búnir að hafa af þeim gríðarlegt fjármagn vegna vaxta og verðbóta af lánum. Lánum sem fjármagna gerviverð sem nú er að hjaðna niður í byggingarkostnað án þess þó að skuldir vegna húnæðis hjaðni.

Óvenjulegum Íslendingum er ekki ætlað að bera skaðann. Þýðir þetta að venjulegur Íslendingur er sá sem tapar en óvenjulegur Íslendingur er sá sem græðir?

	Óvissu um framtíð Haga eytt
Ábyrgðarmaður færslu Tenging við þessa frétt hefur verið rofin vegna kvartana.

Forval á laugardag

Stjórnmálin eru okkar eign en ekki eign pólitíkusa.

 Borgin er okkur nálæg sem búum í Reykjavík. Við notum strætó, börning okkar og barnabörn ganga í grunnskólann eða verja deginum í leikskóla. Við notum vatn, orku og hita sem fyrirtæki borgarinnar skaffa. Göturnar, gangstéttarnar, lýsingin í skammdeginu, allt er þetta í boði borgarinnar sem við skattgreiðendur fjármögnum. 

Sumir þurfa meiri stuðning en aðrir og gæta þarf að því að deila til þeirra sem eru í raunverulegri þörf í félagslega kerfinu. Vinna þarf að því að skapa tækifæri fyrir aðra. Það skiptir gríðalegu máli að deila á skilvirkann og sanngjarnan máta þegar kreppir að. Það er ekki hlutverk borgarbúa að kosta lúxusferðir til fjarlægra landa fyrir borgarfulltrúa. 

Það skiptir máli að þeir sem fara með völdin í borginni fari vel með þessa sameign okkar.

Ég er stjórnsýslufræðingur með mikla þekkingu á málefnum borgarinnar. Ég tel það baráttumál í niðurskurði og kreppu að við verjum grunnstoðir fyrir niðurskurði. Fjármunum verður að verja með fyrirhyggju. Ég hef opnað stuðningsmannasíðu á facebook sem finna má hér

Ljótt að hugsa um þetta mál af einfeldni

Fyrirliggjandi samningur setur ALLA áhættuna af Icesave samtals 750 milljarða á axlir Íslendinga.

Það varð bankahrun árið 2008 og það geru endurtekið sig. Hvar standa Íslendingar ef eignir Landsbankans gufa upp í einhverri lægð.

Málið er grafalvarlegt og það er verulega ljótt að líta fram hjá tilteknum hliðum þess. 

Með því að samþykkja ríkisábyrgð er í raun verið að samþykkja allt að 1.000 milljarða skuldbindingu. 

Nýtt mat liggur ekki fyrir

Málin þokast

Það er alltaf gott fyrir sálartetrið þegar að aðilar fara að haga sér ein og þeir búi yfir siðuðu hugarfari.

Áróðurstríðið hefur staðið yfir í eitt og hálft ár og Íslendingar virðast vera að ná árangri. 

Ekki verður það þakkað hálaunuðum sendiherrum sem ekki hafa lyft sér frá flatskjánum til þess að koma þjóðinni til varnar. 

Norðmenn breyta um Icesave-stefnu

Það er ýmislegt ómerkilegt þessa daganna

Það ljótasta sem ég heyri er þegar menn segja "við erum öll sek". Það eru oftast pólitíkusar sem þyggja bitlinga til hægri og vinstri, stunda sjálftöku og hygla að vinum sínum.

Það er einfaldlega þannig að yfir 90% þjóðarinnar hafði enginn áhrif á það hvernig mál þróuðust. Fjórflokkurinn er fyrir löngu búinn að eyðileggja kosningakerfið og ekki samþykkir almenningur endalaus svik kosningaloforða.

Ekki er það almenningi að kenna að nánast ALLIR fjölmiðlar eru í vasanum á fjármálaöflunum (undanskil DV og útvarp Sögu) og varla verður almenningi kennt um það að stjórnmálamenn eru í vasanum á fjármálaöflunum.

 

Sakaði þingmenn um mannaveiðar

Er þetta tromp fjármálaráðherrans?

Ég horfi upp á það hvernig ríkisstjórnin og vanhæf stjórnsýsla rænir almenning endalaust. Kosningaloforð eru svikin til hægri og vinstri. Allar smugur eru notaðar til skattheimtu og óreiðufólk í fjármálum fær afskrifað.

Ég þekki til þess að einn útrásarvíkingurinn keypti sér hús á hundarð milljónir. Reif það  og byggði 600 fermetra kastala. Færði kastalann á nýja kennitölu fyrir hrun. 

Framundan er að bera út þúsundir sem ekki ráða við stökkbreytt lán.

En ég er að velta fyrir mér hvort fólk geri sér grein fyrir hvernig stjórnsýslan og stjórnmálamenn eru sífellt með alla þræði úti til þess að hafa fé af almenningi. Allur fjórflokkurinn ástundar þetta og beitir allskonar kúnstum.

Dæmi er t.d. hækkun fasteignamats sem leiðir til hærri fasteingnagjalda sem eru óháð tekjum. Annað dæmi er útreikningur á íbúðalánssjóðslánum sem hafa þann undarlega einginleika að hækka eftir því sem fólk borgar meira. 

Lífeyrssjóðirnir hafa nýtt sér þetta til þess að raka inn peningu sem þeir fóru að leika sér með í æfintýrafjárfestingum sem þeir síðan töpuðu í hruninu.

Nýjasti leikurinn er að koma fjármunum lífeyrissjóðanna í hendur verktökum með þvi að láta þá fjármagna steypuframkvæmdir. 

Hvenær rís almenningur upp?

Vísar ásökunum um lygar á bug

Þórólfur óttast mikinn fólksflótta frá Íslandi

Í október 2008 óttaðist Þórólfur landsflótta vegna efnahagshrunsins. En hvað kom fyrir Þórólf sem nú virðist ganga það helst til að styggja Íslendingum á flótta vegna skuldaánauðar?

Ég næ engan veginn að skilja Íslendinga sem niðurlægja sig með því að fara á erlenda grundu og tala máli Breta og Hollendinga.

Umfjöllun um Þórólf í ABCnyheter:

I Dagens Næringsliv skrev økonomoprofessor Thorolfur Matthiasson at gjelden etter det islandske bankeventyret vil først bli uhåndterlig dersom islandske politikere stemmer nei til den avtalen som er forhandlet frem med Storbritannia og Nederland.

Grein í Dagsavisen frá október 2008. 

På Islands Universitet er økonomiprofessor Thorolfur Matthiasson bekymret for framtida.

– Vi har bare sett begynnelsen av denne krisen. Arbeidsløsheten vil stige drastisk, og høyt utdannede unge mennesker kommer til å rømme Island på jakt etter jobb, spår Matthiasson.

En delegasjon fra Det internasjonale pengefondet (IMF) har vært på Island de siste dagene for å ta en detaljert gjennomgang av finansene til den islandske stat og de tre største bankene som har falt, men Island har så langt sagt nei til lån fra IMF.

Søndag tok imidlertid landets industriminister Oessur Skarphedinsson til orde for IMF-hjelp til sagaøya.

– Island trenger hjelp fra Det internasjonale pengefondet (IMF) for å komme seg ut av finanskrisen, sier Skarphedinsson til den islandske avisen Morganbladid.

Thorolfur Matthiasson ser ikke bort fra at deler av IMFs oppskrift vil bli kutt i offentlige utgifter.

– Det pleier å være en del av IMFs politikk. Det er ingen tvil om at alle her vil merke nedgangen, også det offentlige, sier Matthiasson.

 

Gegn hagsmunum Íslands

Steingrímur vísar enn í leyndarmál

Ekki gerur fjármálaráðherran fært rök fyrir sínu máli heldur vísar hann til skýrslu sem frestað er í hvert skipti sem stendur til að birta hana og gefur þar með færi á áframhaldandi dylgjum í stað raka.

Ekkert í þessari skýrslu mun sannfæra mig um að börnin mín hafi kallað Icesave yfir þjóðina.

Sú staðreynd liggur einfaldlega fyrir að enginn embættismaður og enginn stjórnmálamaður hafði umboð til þess að skuldbinda þjóðina. 

Dómstólaleiðin varhugaverð

Er ekki einfaldast að flytja börnin bara beint á túlipanaakranna í Hollandi?

...

Bjartsýnir eftir fund í Haag