Nú vill Þóra fá svona ÞóruAra

Þóra á svona Þórudag, Þórutré og Þórudagskrá. Svo virðist vera sem aðrar skoðanir en Þóruskoðanir séu dylgjur og dónaskapur.

Nú virðist Þóra líka vilja eignast Ara Trausta og að hann verði svona ÞóruAri.

Hvöttu Ara til að hætta við

Hver borgar ballið?

Kosningaherferðir sem kosta tugi milljóna miða oft að því að leiða
athygli kjósenda frá því sem skiptir máli með því að trufla þá með
lýðskrumi og fluteldasýningum.

Um 90 viðburðir á Þórudegi

Herdís er ekki til sölu

Herdís hefur gefið út yfirlýsingu um að hún þyggi ekki framlög frá fyrirtækjum.

Forsenda lýðræðisins er að það eru einstaklingarnir í samfélaginu sem fara með kosningaréttinn. Þegar fyrirtæki með fjárframlögum og í gegn um fjölmiðla fara að reyna að ráðstafa forsetaembættinu þá er það aðför að lýðræðinu.

Herdís hefur skrifað um skoðanafrelsi sem er réttur einstaklinga til þess að fá heilsteyptar upplýsingar sem efla þá við að taka ákvarðanir sem styðja þeirra eigin hagsmuni.

Kosningaherferðir sem kosta tugi milljóna miða oft að því að leiða athygli kjósenda frá því sem skiptir máli með því að trufla þá með lýðskrumi og fluteldasýningum. 

Þingmaður vill opið bókhald

Þóra vill keyra á glingri á Bessastaði

Tengsl milli fjármálavalds og ríkisvalds var eitt af umfjöllunarefnum í rannsóknarskýrslu Alþingis. Fjölmargir stjórnmálamenn létu almannahagsmuni lönd og leið en létu glepjast af fjármunum sem bárust frá fyrirtækjum í kosningasjóði þeirra.  Fyrirtækjum sem tókst að sölsa undir sig fjármálavaldi þjóðarinnar á örskömmum tíma. Ríkisstjórnin gaf sig á vald fjármálaöflunum og fór að keppast við að gera Ísland að gósenlandi auðhringa með því að bjóða ódýrt vinnuafl, ódýrar auðlindir og skattaívilnanir fyrir alþjóðafyrirtæki. Eftir meðferð íslenskra valdhafa hirða alþjóðleg fjármálafyrirtæki allt að 80% að virðisaukanum sem sóttur er í auðlindir Íslands.

Ég hef frá hruni fylgst með togstreitu myndast sem er afleiðing þess að eftir áratuga þöggun og þægð sprakk útrásarblaðran framan í almenning. Umræðan sem upphófst í kjölfarið var allt í senn, berskjölduð, kjánaleg, reið, heiðarleg, stjórnsöm, villandi og afhjúpandi.

Sumir frambjóðendur virðast ætla að höfða til glysgirni þjóðarinnar með auglýsingarherferðum sem kostaðar eru af aðilum sem ekki láta nafns síns getið. Boðið er upp á blöðrur, boli og húllum hæ.

Fjármagni er ausið í strætóauglýsingar, heilsíðuauglýsingar í dagblöðum, kosningaskrifstofur og uppákomur sem kostaðar eru af leyniaðilum eða eins og Þóra sagði: Okkur Svavari verða ekki gefnar upplýsingar um hverjir það eru sem gefa fé, einungis hver staða sjóðsins er hverju sinni – hvort til séu peningar fyrir flugmiðum og kaffi.“ Augljóst er að Þóru hefur tekist vel til að fjármagna kosningasjóðinn frá huldufólki sem hún er ekki til búin að nefna. Ég sá reyndar ástæðu til þess að varpa fram þeirri spurningu hvort að Þóru þætti þá í lagi að ferðast með einkaþotum auðvaldsins ef hún væri með bundið fyrir augun. Fyrrverandi þingkonu Samfylkingarinnar líkaði ekki þessi spurning og uppnefndi mig. Kallaði mig grófa og dónalega.

Kosningabarátta Þóru ber þess merki að mikil auglýsingahönnun er að baki henni en miklar mótsagnir í hugmyndafræði og frasar illa hugsaðir. Í auglýsingabæklingi Þóru er kynnt er til sögunnar kona sem ætlar að „virkja þjóðarvitund Íslendinga“ en ég velti því fyrir mér hvort að Íslendingar séu að mati Þóru með ónýta þjóðarvitund og spyr einnig hvernig hún ætlar að blása lífi í þessa hálfdauðu vitund.

Í flestum ríkjum er talið að þjóðarvitund sé afrakstur aldalangrar reynslu þjóðar þar sem mikil öfl hafa komið við sögu.

Það segir því nokkuð um mikilfengleika Þóru Arnórsdóttur að hún skuli með grettistaki ætla að virkja þessa sérstöku vitund sem virðist eiginlega að mati Þóru vera ónýt á Íslandi.

En eins og fyrr segir þá er ég nokkuð áhugasöm um svona stórvirki og fór að kynna mér hvernig Þóra ætlar að gera þetta.

Þóra fjallar síðan um samskipti við stjórnmálaflokka, ríkisstjórnir og útlendinga. Í þessu samhengi virðist Þóra gera ráð fyrir að þjóðarvitundin verði "virkjuð" í samskiptum forsetans við aðrar valdastofnanir.

Frambjóðendur opni bókhaldið

Herdís og mannréttindin

Meginstef í kosningabaráttu Herdísar er hugtakið mannréttindi.

Í pistli á visir.is í dag fjalla ég um hugtakið mannréttindi og hvernig það tengist daglegu lífi okkar.

Hugtakið mannréttindi hefur talsvert borið á góma í kosningabaráttunni um embætti forseta Íslands. Í dagsins amstri þá hugsum við ekki mikið um þetta hugtak og tengjum það ekki okkar daglega lífi. Óvirðing fyrir mannréttindum er þó böl í daglegu lífi margra. Þetta þekkja þeir sem hafa verið lagðir í einelti á vinnustöðum, frystir úti af atvinnumarkaði af ráðningarstofum eða búa við lífsskilyrði sem neyða þá til þess að fara í betliferðir eftir lífsnauðsynjum.

Flestir þekkja það að það er hundleiðinlegt að vera hræddur. Það er hundleiðinlegt að þora ekki að segja hug sinn og það er hundleiðinlegt að þurfa að gera öllum við borðið til geðs af ótta við að vera misskilinn vitlaust. Tilfinningin sem fylgir því að komast ekki leiðar sinnar, að geta ekki átt eðlileg samskipti við fólk, fá ekki aðgang að mikilvægum upplýsingum, að hafa ekki rödd í samfélaginu eða að geta ekki tekið þátt í atburðum er þrúgandi. Margir eru í samfélaginu dæmdir til þess að vera áhorfendur. Er meinuð þátttaka af þeim sem fara með geðþóttavald.

Við finnum gleði okkar í lífinu, í frelsinu, í örygginu, í árangri og þegar draumar okkar verða að veruleika. Hindranir sem eru innbyggðar í samfélagsgerð og afleiðingar misbeitingar á valdi skemma gleðina og frelsið.

Meginskilningur á hugtakinu „mannréttindi" tengist samskiptum einstaklinga við valdhafa og stofnanir ríkisins en á síðari árum hefur vald í auknum mæli verið fært frá ríkinu til stórfyrirtækja sem beita valdi til þess að tryggja stöðu sína eða einfaldlega af geðþótta. Mannréttindabrot og kúgun getur falist í menningu sem hunsar verðleika og skilgreinir suma einstaklinga óæðri öðrum. Oft speglar orðræðan slíkar hugmyndir eins og t.d. þegar einn þingmaðurinn notar í sömu setningunni orð eins og takmörkuð greind, munnræpa og asberger. En asberger er hegðunarmynstur sem hefur verið skýrt sem vægt einkenni af einhverfu en þar sem ég er ekki sérfræðingur ætla ég ekki að skýra það nánar en tel þó óviðeigandi að nota orðið í þessu samhengi þar sem það elur á fyrirlitningu en hrikaleg staða barna sem mæta mótbyr vegna slíkra einkenna hafa verið í umræðunni í vetur.

Við erum misjafnlega dugleg við að bregðast við tilfinningum okkar jafnvel þótt við vitum sjálf hvernig okkur líður. Þegar við högum okkur í andstöðu við vilja okkar og tilfinningar er skýringanna oft að leita í valdi sem við hræðumst. Þegar atvinnuleysi eykst magnast áhættan af því að vinnuveitendur fari að misbeita valdi sínu en einnig eykst hættan á því að fólk fari að óttast vinnuveitendur vegna þess að valkostum fækkar. Það hefur ekki í önnur hús að venda ef það missir vinnuna. Þetta getur leitt til þess að gagnrýnisraddir þagni og þægðin verði viðvarandi í litlausri flatneskju leiðinda.

Valdamisvægi getur birst í samskiptum launþega við vinnuveitendur, skuldara við lánadrottna, skjólstæðinga við ríkisstofnanir, nemanda við kennara eða skólastjóra, rétthafa við dómsstóla eða sjómanna við útgerðarmenn. Það er í slíkum samskiptum sem mannréttindabrot verða til. Sá sem er í valdastöðunni kúgar þann sem er háður valdinu til þess að vinna gegn eigin hagsmunum, eigin vilja eða eigin tilfinningum. Eða kúgar hann til að þegja og þvingar hann inn í hegðunarmynstur sem einstaklingnum líður ekki vel með. Mannréttindabrot birtist með margvíslegum hætti í samskiptum þeirra sem hafa valdið og þeirra sem standa einir gegn valdinu. Sterkasta afl einstaklinga er samstaða; að einstaklingar fylkist saman til þess að halda valdinu í skefjum.

Eitt stærsta valdatækið í samfélaginu eru fjölmiðlar. Umræðan í fjölmiðlum miðar oft að því að forheimska almenning og slæva dómgreind hans. Þeir sem stýra fjölmiðlum misbeita valdi sínu þegar þeir reyna að stjórna almenningsáliti í stað þess að afhjúpa tengsl eða fjalla á sanngjarnan, gagnrýnin og málefnalegan hátt um afleiðingar sem eiga rætur í fortíðinni eða um atburði líðandi stundar.

Þeir sem fara með völd í samfélaginu eru í sterkri stöðu til þess að hafa áhrif á sýn á mannréttindi í samfélaginu. Vegna þess að valdið spillir hefur Herdís mælt með því að forsetinn sitji í mesta lagi tvö kjörtímabil. Jafnvel þótt að Ólafi langi til þess að vera forseti um alla framtíð þá þurfum við að spyrja okkur hvort að hann eigi ekki skilið að komast í frí og endurhlaða batteríin. Starfsliðið á Bessastöðum hefur gott af því að fá nýjan yfirmann og þjóðin hefur gott af því að hlýða á nýja rödd frá Bessastöðum.

Áfellisdómur yfir Jóhönnu Sigurðar

Í ráðherratíð Jóhönnu hafa nánast einungis ungir karlar verið ráðnir í stöður ráðuneytum hennar og samhliða því jafnréttislög verið brotin á konum.

Það er lítið meira um það að segja annað en konur virðast jafnan selja jafnréttishugsjónir í valdabrölti sínu.

Jóhanna er alla vega vont sýniseintak um stjórnmálakonu sem styður við jafnrétti. 

Áfellisdómur yfir ráðuneytinu

Flugeldasýning Þóru

Í pistli sem birtur var fyrir nokkru á Smugunni er bent á að þekkingin að baki framboði Þóru virðist fyrst og fremst vera þekking sem nýtist við að setja upp flottar flugeldasýningar en að það sé átakanlegt hversu lítið fer fyrir þekkingu sem myndi nýtast í forsetaembættinu. Holur hljómur er í notkun hugtaka en helstu kosningaloforðin ganga út á að sitja kaffisamsæti með ríkisstjórnum.

Framboði Þóru sem hún annað hvort hannar sjálf eða kaupir einhvern úr auglýsingabransa til þess að hanna skortir sérstöðu og sannfæringu. 

Þóra segist stolt af því að vera Íslendingur en ég á bágt með að trúa að aðrir frambjóðendur standi henni að baki í þeim efnum. Hún telur að forsetinn eigi að vera forseti allrar þjóðarinnar sem er auðvitað bara frasi enda gera lög ráð fyrir því forsetinn sé forseti allrar þjóðarinnar. Hún telur það einnig sér til kosta að vera kona, móðir og maki en þetta á við um marga frambjóðendur og skapar henni ekki sérstöðu. Þóru gengur illa að svara spurningunni hvers vegna mig frekar en hina. 

Heldur myndi ég vilja setja rakettu undir Herdísi og þeyta henni inn í forsetaembættið á hugsjónum hennar um mannréttindi og lýðræði.

Ég óttast að Íslandið sem Þóra vill sjá sé hundleiðinlegt. Það er hundleiðinlegt að þora ekki að segja hug sinn og það er hundleiðinlegt að þurfa að gera öllum við borðið til geðs af ótta við að vera misskilinn vitlaust. Þóra boðar leiðinlega Ísland þar sem allar stelpurnar eru þægar og góðar. Þegar gagnrýnisraddir þagna og þægðin verður viðvarandi í litlausri flatneskju leiðinda fer lýðræðið forgörðum í umræðu sem engan má trufla.

Þegar umræðan er gangrýnin og beitt hreyfir eitthvað við sálu okkar og við finnum fyrir innri breytingum sem hrífa okkur með straumum sem stefna í átt að auknum mannréttindum og lýðræði. 

 

„Við sameinumst um Þóru“

Breytti Ólafur einhverju?

Nafni minn Jakob Jónsson segir í ágætum pistli á visir.is:

En forsetaembættið virðist hafa breytt Ólafi Ragnari. Í kosningabaráttu hans hefur kveðið við tón, sem mér fellur illa. Hann talar um málskotsréttinn eins og eitthvert verkfæri forseta – sem málskotsrétturinn varla er. Hann talar um “utanríkisstefnu forsetaembættisins” í eins konar hálfkæringi til að andmæla fátæklegum málflutningi eins mótframbjóðandans. Þá segir Ólafur Ragnar hiklaust “við Dorrit” eins og Dorrit væri líka í framboði. Mælti einhver með henni í starf á Bessastöðum? Verður hennar nafn á kjörseðlinum? Mér þykir þetta undarleg Kennedysering á forsetaembættinu.

Ólafur Ragnar Grímsson tengist útrás og hruni órjúfanlegum böndum. Æskilegt er því að skipta um forseta. Fá á Bessastaði nýtt andlit og nýjan svip – svip, sem horfir til framtíðar og minnir okkur á að við verðum að læra okkar lexíu af útrásinni og hruninu. Það verður nefnilega að breyta forsetaembættinu – en þess er Ólafur Ragnar ekki megnugur. Hans tími er liðinn.

Ég sé fyrir mér Herdísi Þorgeirsdóttur á Bessastöðum. Ég tel að hún geti breytt embætti forseta til hins betra og þannig talað til nýrra tíma. Herdís getur talað um mannréttindi, þannig að við finnum, að þau heyra okkur til, í okkar eigin landi. Herdís getur á sannfærandi hátt fullyrt að enginn fjármálajöfur eigi tilkall til okkar auðlinda og geti fótumtroðið okkar rétt sem íslendingar í eigin landi. Herdís getur talað um lýðræði þannig að við finnum öll, að því fylgir ábyrgð, sem okkur sem þjóð ber að axla.

Pistill Jakobs í heild sinni hér

Ólafur Ragnar heldur forystunni

Hvers vegna er Herdís sterkasti frambjóðandinn?

Ég tel að Herdís sé hæfasti frambjóðandinn ekki vegna þess að hún er kona sem á börn heldur vegna þess að hún er einstaklingur sem hefur þekkingu og þroska til þess að stuðla að auknu lýðræði og mannréttindum.

Framundan eru kosningar til embættis forseta. Helmingur frambjóðenda eru konur. Í kvenfrelsisbaráttu á Íslandi hefur verið lögð rík áhersla á að koma konum til valda á æðstu þjóðfélagsstigum. Persónulega finnst mér þessi áhersla vera byggð á misskilningi. Almenningur á Íslandi hefur ekki sett sig á móti valdabrölti kvenna og treystir gjarnan konum í embætti.

Það eru hugsjónir frambjóðanda og færni til þess að fylgja þeim eftir en ekki kyn sem skiptir höfuðmáli. Það eru íslenskir valdhafar umfram aðra sem halda konum niðri og búa þeim óréttlátt samfélag. Þrátt fyrir að hlutdeild kvenna í ráðherraembættum og á þingi sé viðunandi þá er ekki að sjá kvenkyns valdhafar beiti sér fyrir réttlátara samfélagi fyrir konur í samtímanum, þar sem launamunur kynjanna er að aukast og ríkisstjórnin stefnir á verkefni sem færa auknar tekjur til karla en fækka kvennastörfum.

Samfélag sem byggir á gildum sem meta verðleika umfram klíkutengsl er samfélag er réttlátt fyrir alla. Á fyrirhrunstímanum var litið á vanþroska og kæruleysi sem kost við mannaráðningar.  Starfsmenn sem hægt var að móta að þörfum eigendanna og spurðu ekki áleitinna spurninga gáfu viðskiptavinum vondar ráðleggingar og reyndu að tæla þá til þess að taka vondar ákvarðanir.

Á Íslandi hefur virðingarleysi fyrir mannréttindum verið stefnumótandi í löggjöf og ákvörðunum stofnanaræðisins. Íslenskir fjölmiðlar og háskólasamfélag hafa ekki vakið athygli á þessu ástandi með vandaðri umræðu heldur hefur umræðan einkennst af pólitískum rétttrúnaði þar sem menn fylkja sér í lið og upphefja forheimskunarsönginn.

Kosturinn við Herdísi er að hún skilur merkingu hugtaka eins og t.d. mannréttindi, lýðræði og tjáningafrelsi enda hefur hún tekið þátt í móta umræðuna um áhrif þessara þátta í mannlegu samfélagi á alþjóðavettvangi. Herdís skilur að barátta fyrir því að efla áhrif þessara þátta og skapa betra samfélag mun ætíð kalla á ófrið í vissum kimum samfélagsins þar sem forréttindin eru hyllt af þeim sem fá aðgang að þeim.

Þægðin er hættuleg réttlætinu. Þægðin er frænka þöggunar sem er öflugt kúgunartæki forréttindahafanna. Þóra ætlar að fara um landið og boða jákvæðni, gleði og endalok útrásartímabilsins. Þetta hljómar fallega en afleiðingarnar af útrásartímabilinu munu vara í kynslóðir hvað svo sem öllum boðskap líður. Það má svo sem boða jákvæðni og gleði en sönn gleði á sér uppsprettu í frelsi og góðum aðbúnaði en ekki í boðskap.

Til þess að öðlast innri frið sem er forsenda gleðinnar þurfum við að læra að standa með okkur sjálfum og meðtaka boðskap sem elur ekki á ruglandi ósamræmi. Íhaldsemi og framsækni eru t.d. andstæður og einstaklingur sem hyggst verja hvortveggja sendir ruglandi skilaboð.

Ég treysti Herdísi best til þess að vinna að framförum í mannréttinda- og lýðræðismálum á Íslandi. Þetta traust á rætur í þeirri sannfæringu minni að Herdís skilji þá hugmyndafræði sem beitir þessum hugtökum. Herdís skilur það afl sem felst í því að einstaklingar fái hlutdeild í traustum upplýsingum og heiðarlegri umræðu. Það er ekki umræðan sjálf sem þarf að vera glöð heldur þarf umræðan að styrkja þær stoðir sem eru forsendur gleðinnar.

Hugrekkið til þess að horfast í augu við eigin vilja og beita honum í frjálsu samfélagi er einn hornsteinum lýðræðisins. Það þarf persónuþroska og þekkingu til þess að takast á við lýðræðisframfarir af styrk. Mannréttindi fela í sér varnir fyrir einstaklinga gegn valdinu sem oft verður blint og hrokafullt og aftengir sig hinu mannlega.

Til þess að takast á af ábyrgð við hlutverk forseta þarf bæði persónuþroska og djúpan skilning á eðli valdsins og réttindum almennings. Það þarf hug til breytinga en einnig hvatningu til almennings sem þarf að takast á við þann skaða sem tímabil útrásarinnar skildi eftir sig í þjóðarbúinu. Við þurfum forseta sem treystir almenningi til þess að finna sína eigin gleði í samfélagi sem ber virðingu fyrir rétti einstaklinga og er tilbúin í baráttuna um að efla samtakamátt almennings gegn fámennri klíku arðránsstéttar.

Ég finn mína gleði í frjálsum vilja og heiðarlegri umræðu. Ég ætla ekki að kjósa Herdísi vegna þess að hún er kona heldur vegna þess að ég tel að hún beri af öðrum frambjóðendum og hafi þekkingu og persónuþroska til þess að efla mannréttindi og lýðræði umfram aðra sem bjóða sig fram til verksins.

Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, stjórnsýslufræðingur

3.325 búnir að kjósa

Fallin í svarthol nýfrjálshyggjunnar

Reykjanesbær er birtingamynd stjórnkænsku forystu Sjálfstæðisflokksins. Leit er að meira atvinnuleysi, viðlíka skuldum eða óábyrgri hegðun í bankarekstri. Í Reykjanesbæ héldu stjórnmálakvöðlar að hylja mætti óreiðu og fjármálabrask með bókhaldskúnstum. Almenningur á Suðurnesjum hefur orðið fyrir þyngri höggum af hálfu nýfrjálshyggjunnar en flest byggðarlög á Íslandi.

Frá fornu fari hafa Suðurnesjamenn sótt sjóinn fast en það gera þeir ekki enn. Skáldin hafa ort um menningu Suðurnesja og mannlífið sem er íbúum kært. Í nýfrjálshyggjutilraunum Sjálfstæðisflokks og Framsóknar var frumbyggjarétturinn tekinn af íbúum svæðisins. Réttur manna til þess að sækja lífsbjörgina á sjávarmiðin hefur verið settur inn í ramma einokunar og falin auðræðinu.

Suðurnesjamenn eru harðir af sér og dugnaðarfólk sem hefur af miklum krafti fjármagnað uppbyggingu hitaveitu Suðurnesja en það var gert til þess að efla lífsgæði almennings og bæta híbýli heimamanna. Valdhafarnir seldu erlendum gullgrafara þetta stolt Suðurnesjamanna fyrir kúlulán og hrunkrónur. 

Með samvinnu og dugnaði byggðu Suðurnesjamenn upp stofnanir í byggðarlögum sem þjónuðu almenningi og smurðu hjól atvinnulífsins. Sparisjóður, sjúkrahús, hitaveita og útgerð. Eftir bankahrunið kom í ljós að búið var að grafa undan stoðum allra þessara stofnana. Breitt var yfir ástandið með bókhaldsbrellum og menn sátu í stjórnum og mökuðu krókinn fyrir sjálfa sig og sína nánustu. En veruleikinn blasir við; það hriktir í gangvirki atvinnulífsins og velferð hrakar.

Grundvöllur ófriðarins

Það var ákvörðun Sjálfstæðisflokksins að tryggja innstæður allra í kjölfar hrunsins. Innistæður einstaklinga sem áttu minna sparifé en þrjár til fjórar milljónir voru tryggðar óháð neyðarlögum. Neyðarlögin voru loforð til forystu Sjálfstæðisflokksins til auðmanna um að almennir skattgreiðendur myndu borga og  bæta þeim tap þeirra. Ungar, skuldugar barnafjölskyldur fengu engin loforð frá ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar.

Á kostnað skattgreiðenda voru innstæður uppá mörg hundruð milljarða sem að yfir nítíu prósentum eru í eigu 5% þjóðarinnar tryggðar að fullu. Þetta hefur ekki eingöngu í för með sér óheyrilegan kostnað fyrir þjóðina heldur er þetta einnig forsenda Icesavedeilunnar. Sjálfstæðisflokkurinn með Bjarna Ben við stýrið þjarmar nú að Steingrími J Sigfússyni fyrir að fylgja eftir stefnu sem Sjálfstæðisflokkurinn setti samhliða því og hann setti þjóðarbúið á hliðina og tæmdi gjaldeyrisvaraforða landsmanna.

Steingrímur J Sigfússon á litlar þakkir skildar fyrir það hvernig hann hefur notað þau völd sem þjóðin færði honum í kosningum 2009. Steingrímur hefur ekki haft burði eða framtíðarsýn til þess að fylgja eftir vilja þjóðarinnar og skipa sér í fylkingu þeirra sem vilja gagngerar breytingar á spilltum stjórnmálum. Sem hafna því að fórna velferð barna sinna til þess að fjármagna tap auðmanna. Hann hefur hrakið hugsjónafólk, fólk sem hefur hugrekki til þess að standa með fólkinu í landinu úr flokknum. Fyrir þetta kann ég honum litlar þakkir.

Auðræðisvaldið

Bjarni Benediktson hefur aldrei svikið mig. Hann er forystumaður flokks sem fer ekki leynt með að hann er handbendi auðræðisins. Þess vegna hef ég aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn og mun aldrei gera það. Í valdatíð Sjálfstæðisflokks var grafið undan skoðanafrelsi, náttúruauðlindir voru færðar á hendur fárra, atvinnurekendum voru tryggð völd í lífeyrissjóðum, virki flokkræðis voru styrkt, mútusamfélagið blómstraði og ævintýrinu lauk með því að svarthol myndaðist sem sýgur til sín velferð og lífsgæði landsmanna.

Bitlingavaldið

Steingrímur J Sigfússon er í forystu fyrir flokk sem hefur gefið loforð um að standa með almenningi, með mannréttindum og með náttúrinni. Þess vegna hefur Steingrímur J Sigfússon svikið mig. Hann ásamt Jóhönnu Sigurðardóttur hafa svikið landsmenn með því að fylgja áfram stefnu Sjálfstæðisflokksins. Með því að tryggja fámennum hóp forréttindi og einokun á sjávarauðlindinni til tuttugu ára og líta fram hjá vanda þeirra sem hafa þurft að kaupa sig inn í greinina. Með því að láta skattgreiðendur kosta tap auðmanna við bankahrunið. Með því að setja ekki lög sem koma í veg fyrir að auðmenn séu að leika sér með sparifé launamanna í lífeyrissjóðum. Með því að brjóta ekki niður virki flokkræðis. Með því að tryggja ekki landsmönnum skoðanafrelsi. Fjölskyldurnar í landinu mata svartholið sem Sjálfstæðismenn opnuðu og núverandi ríkisstjórn stendur vörð um.

Samstaða þjóðar

Þess vegna ætla ég að kjósa SAMSTÖÐU, flokks lýðræðis og velferðar í næstu Alþingiskosningum.

Jakobína Ingunn Ólafsdóttir, Stjórnsýslufræðingur

Höfundur er félagi í SAMSTÖÐU, flokki lýðræðis og velferðar

Fundað um SpKef í fyrramálið