Björgólfsarmur Samfylkingarinnar styrkir skjaldlborgina um sinn mann

Samfylkingin hefur farið mjúkum höndum um Landsbankann frá hruni. Össur Skarphéðinsson og Katrín Júlíusdóttir vildu að Björgólfur Thor fengi skattaívilnanir fyrir gagnaver. 

Stöð tvö greindi frá því að það væri búið að rekja ferli fjármagns í Landsbankanum en því er haldið leyndu fyrir þeim sem samfylkingin vill að styrki Björgólfsfeðga.

Ákvæði sem kveður á um að Ríkisstjórnin skuli þegar í stað grípa til allra nauðsynlegra ráðstafana sem þarf til að endurheimta það fé sem safnaðist inn á Icesave-reikningana var fellt út í nýju lögunum.

Já það fer varla á milli mála hvar tryggð samfylkingarinnar liggur. Ekki hjá þjóðinni. 

Áhættan af dómsmáli meiri

Réttarríkið á Íslandi endanlega hrunið

Spekingar hafa stigið fram og lýst því yfir að Dómur hæstaréttar standist ekki. Vissulega ber ég blendnar tilfinningar til hæstarétts eftir meðferð sjálfstæðisflokksins á honum. Það breytir því ekki að þegar menn eru farnir að segja að dómarnir séu svo lélegir að ekki þurfi að hlýta þeim þá er réttarríkið endanlega hrunið.

Ef hæstiréttur er lélegur þá þarf að breyta honum en ekki að vaða um eins og hæstaréttardómar skipti engu máli. Spurningin er geta nú bara allir hunsað hæstaréttardóma vegna þess að það sitja hálfvitar í hæstarétti.

Ég er hins vegar að nokkru leyti sammála hæstarétti. Ég tel að við séum komin út á hálann ís þegar farið er að setja atkvæðaseðlanna í ómerkta pappakassa og engir fulltrúar frambjóðenda taka þátt í eftirliti.

 Er það framtíðin sem við viljum sjá. Litlar kröfur um öryggi við kosningar.

Rök spekingins sem kom í Silfur Egils og tjáði sig um rökin í hæstaréttardómi um kosningar til stjórnlagaþings  halda ekki vatni.

Hann valdi úr sumt en leit fram hjá öðru í röksemdarfærslum sínum. Hálfgerð forsmán hjá prófessor við Háskóla Íslands. 

Ekki kosið til stjórnlagaþings

Arðgreislan þrefaldur hagnaður fyrirtækisins

Hvernig er arðgreiðaslan fjármögnuð?

Er ferið að ganga á eigið fé (sem dregur úr verðmætum fyrirtækisins)?

Er verið að auka skuldir fyrirtækisins en það eykur áhættuna í rekstrinum 

Iceland Foods greiðir út arð

Villandi orðræða um Icsave

Einn þáttur á Icesave ferlinu hefur lítið verið dregin fram í dagsljósið. 

 Bretar töpuðu í raun engu á Icesave. Jú vissulega safnaðist fé á innlánsreikninga í Bretlandi en margt bendir til þess að fjármunirnir hafi runnið til baka út í breskt efnahagskerfi í gegn um útlán til vildarvina. 

Þegar Gordon Brown ákvað að bæta þegnum hennar hátignar tapið þá runnu þær bætur alfarið aftur inn i breskt efnahagskerfi.

Krafa Breta felur ekki í sér að Íslendingar séu að endurgreiða neitt eins og Bloomberg orðar það. Fjármunir úr innlánastreymi Icesave bárust aldrei inn í íslenskt efnahagskerfi. Það er því verið að neyða Íslendinga til þess að greiða vexti af fjármunum sem eru í vinnu í bresku efnahagskerfi.

Ferli fjárstreymis í Landsbankanum hefur nú þegar verið rannsakað en því er haldið leyndu fyrir þjóðinni. Innlán og útlán hafa verið kortlögð af Deloitte í London.

Í lögunum sem nú er verið að kjósa um er búið að taka út ákvæði sem kveður á um að allt verði gert til þess að endurheimta þá fjármuni sem hreinsaðir voru út úr Landsbankanum.

 Vigdís Hauksdóttir vekur athygli á því í Þingsal að 200 milljarðar hafi runnið í vasa Jóns Ásgeirs úr Landsbankanum (verslunarkeðjan Iceland)

Óljós lagagrundvöllur krafna

Áróður hagsmunaaðila

Sjálfsagt er það vont fyrir suma ef íslenskir skattgreiðendur hafna því að skatttekjur ríkissjóðs verði notaðar til þess að gera Breta og Hollendinga skaðlausa vegna viðskipta einkaaðila sem þeir áttu að hafa eftirlit með í stað þess að skatttekjurnar fari í að byggja upp menntun og heilsugæslu í landinu. 

Menn hafa áhyggjur af því að ríkissjóður geti ekki safnað meiri skuldum. Persónulega finnst mér ríkissjóður skulda alveg nóg. Aðrir hafa áhyggjur að Landsvirkjun geti ekki farið í virjunarframkvæmdir sem margoft hefur verið sýnt fram á að skila litlu til þjóðarbúsins.

Hagsmunaaðilar koma nú fram með áróður og rangfærslur til þess að hræða fólk til þess að kjósa gegn eigin hagsmunum.  

Óviðunandi ábyrgðarleysi forsetans

Steingrímur endanlega gengin í Sjálfstæðisflokkinn

 Steingrímur J. mars '03: "Treystum við ekki þjóðinni? Ekki getur það verið vandinn að nokkrum manni í þessum sal, þingræðissinna, detti í hug að þjóðin sé ekki fullfær um að meta þetta mál sjálf og kjósa um það samhliða því að hún kýs sér þingmenn Stundum heyrist að vísu einstaka hjáróma rödd um að sum mál séu svo flókin að þau henti ekki í þjóðaratkvæði. Það er einhver allra ömurlegasti málflutningur sem ég heyri"

 Í tveggja ára valdatíð "vinstri fokkanna" hefur í raun ekkert breyst síðan Sjáfstæðisflokkurinn var við völd. Mannréttindum fórnað til þess að viðhalda forréttindum fámenns hóps í landinu.

Engar umbætur hafa verið gerðar í stjórnsýslu, dómskerfið eða innviðum stjórnmálanna.

Flokksræðið er enn ríkjandi og nú krefst Steingrímur þess að það verði festi í sessi. 

Sjálfstæðisflokkurinn hefur ávallt sóst eftir því að koma á einræði á Íslandi. Það kemur ekkert á óvart.

Flokkurinn er eign fjármálaaflanna í landinu og hefur verið það í áratugi og unnið skefjalaust að hagsmunum þeirra á kostnað þjóðarinnar.

Steingrímur virðist hafa gleymt sér í hroka sínum og er sestur við borð með Davíð Oddsyni og Engeyjarklíkunni.  Björgólfsarmur Samfylkingarinnar situr við sama borð.

Það á að þrengja að lýðræðinu enn frekar með því að setja fólki í landinu skorður. Setja forsetanum skorður.

Hefði forsetinn ekki haft heimild til þess að vísa Icesave til þjóðarinnar á síðasta ári væri efnahagslegar forsendur til búsetu í landinu þrotnar. Þetta veit Steingrímur.

Steingrímur segðu af þér.

Þú ert búin að svíkja allt sem stefna þíns flokks stendur fyrir.  

 

Vill breyta 26. greininni

Hræðslan að yfirbuga Samfylkinguna

Svartnættisspár Samfylkingarinnar virðast hafa hreiðrað um sig í sálatetri þingmanna hennar. Fólk virðist trúa því að nái vilji Jóhönnu ekki fram að ganga muni það þýða heimsendir fyrir þjóðina. Hræðsla er orðin megin karaktereinkenni í umræðunni sem boðar dauða og djöful við næsta horn greiði þjóðin ekki skuldir Björgólfs Thors. 

Ég hef verið að fylgjast með fjörugri umræðu á bloggi Friðriks Hansen og bendi á góðan pistil Ómars Geirssonar sem fjallar um dómstólaleiðina með vitsmunalegri nálgun.

Jafnvel þeir sem ganga harðast fram um að þröngva kúgunartilburðum nýlendurþjóðanna og gera Íslendinga að skattgreiðendum í Hollandi og Bretlandi viðurkenna ósanngirni þessa samnings.

Þeir láta eigi að síður stjórnast af hræðslu og ekki síður vantrú á réttlætinu. Þeir hafna því að takast á við þennan vanda á faglegan hátt. Þeir reyna að höfða til trúgirni almennings til þess að fá hann til þess að samþykkja ánauðina sem verið er að bjóða upp á.

Icesave samningurinn er afturför af ótrúlegri stærðargráðu í siðferði og réttlæti. Íslensk stjórnvöld forsmána þjóðina í tilburðum sínum til þess að gera þjóðina að þátttakendum í þessari siðlausu flækju sem Hollendingar og Bretar hafa stillt upp. 

Sterkustu rök okkar fyrir því að velja dómstólaleiðina eru ekki þau að í henni felist minni áhætta en Icesavesamningnum. Sterkustu rök okkar eru þau að við höfnum þeirri hjátrú og rökleysu sem felst í því að íslensk stjórnvöld hafi heimild til þess að gera börn okkar skuldug vegna ævintýra Björgólfs Tors.

Icesamningurinn er liður í því að styrkja þá heimsýn að skattgreiðendur séu búpeningur peningaaflanna. Ég vil sjá hvort að EFTA dómstóllinn samþykki þá túlkun og þá þróun í samtímanum. 

Einföld eða tvöföld kosning?

Íslendingar þreyttir á ruglinu

Meginástæða þess að ég set nei við Icesave er að ég vona að með því að setja málið fyrir erlendan dómstól náist fram vitsmunaleg umfjöllun um málið. Að raunverulegir þræðir þess verði dregnir fram og ábyrgðarskylda aðila gerð skýr.

Ég vil einnig að athyglin fari að beinast að réttlæti en ekki eingöngu hagsmunum fyrirtækja.

Umræðan um Icesave hefur markast af heimskuhjali. Gildishlaðin orð eru notuð og fullyrðingar settar frá án þess að dregnar séu fram forsendur eða haldbær rök.

Ég hreinlega þrái að sjá vitsmunalega umræðu í fjölmiðlum.

Umræðan í fjölmiðlum eins og hún hefur farið fram hunsar eðlilegar og lögmætar kröfur um að þeir sem taka ákvarðanir axli sína ábyrgð.  Hún einblínir á tiltekna þætti málsins en hunsar aðra.

Ef þetta er rökheimur ESB þá segi ég nei við ESB. 

EFTA-dómstólinn líklegastur

Stjórnmálamenn skilja ekki umboð sitt

Forsetinn þiggur umboð sitt beint frá kjósendum. Ekki frá þinginu og ekki frá ráðherrum. Það er því eðlilegt að forsetinn hlýði á raddir kjósenda þegar hann tekur ákvarðanir sem varða hagsmuni þeirra og lýðræði. 

það er dæmigert fyrir skilningsleysi ríkisstjórnarinnar að átta sig ekki á því að hótanir forsætisráðherrans eigi að vega minna enn stjórnarskrárbundnar skyldur forsetans. 

Það má til sanns vegar færa að íslenskir kjósendur bera ábyrgð á því að dómgreind hefur verið gerð nánast útlæg um menningarkima stjórnmálanna. 

Stjórnarskráin sem var samþykkt á sínum tíma af nánast allri þjóðinni hefur verið fótum troðin og hunsuð í gegnum tíðina án þess að kjósendur andmæltu því með atkvæði sínu í kosningum.

Þetta má þó að hluta skrifa á hrikalegar aðferðir flokkanna sem hafa lagt undir sig fjölmiðla, fræðasamfélag og dómskerfið. Lýðræðinu á Íslandi hefur verið slátrað með kerfisbundnum aðferðum.

 

Átti ekki að koma á óvart

Krefjumst skýringa af íslenskum stjórnvöldum

Rétt er liðin vika frá því að Mubarak er hrakinn frá völdum þar til eigur hans eru gerðar upptækar.

Stjórnvöld á Íslandi, bæði hrunstjórnin og kreppustjórnin og ekki síst Björgólfsarmur Samfylkingar, hafa hinsvegar slegið skjaldborg um glæpamenn sem tæmdu þjóðarbúið af erlendum gjaldeyri.

Stjórnvöld á Íslandi, þar með taldir ráðherrar Samfylkingar (sérstaklega Björgólfsarmurinn), vissi nákvæmlega í hvað stefndi á vormánuðum 2008. Eftir að Fitch matsfyrirtækið hafði spáð íslensku efnahagskerfi harðri lendingu var drifið í það að opna útibú Icesave í Hollandi. 

Icesave deiluna má rekja beint til þess að ríkisstjórn ráðherra sem sitja í ríkisstjórn í dag gripu ekki inn í ferlið þegar staðan var ljós.

Í skýrslu frá maí 2008 á heimasíðu Landsbankans segir að: Við flutning úr landi væru bankarnir enn nokkuð berskjaldaðir fyrir íslensku efnahagslífi.Íslenska ríkið hefur ríkari hvata til að styðja við bankana á erfiðum tímum en búast mætti við af erlendum stjórnvöldum.

Það er nú búið að kortleggja ferli fjármuna í Landsbankanum með aðstoð Deloitte í London. Þeim upplýsingum er nú haldið leyndum fyrir þeim sem ætlað er að taka ábyrgðina á því sem þar fór fram. 

Því er haldið fram að ekki sé unnt að eyrnamerkja peninga. Þetta er alrangt. Sumarið 2008 söfnuðust upp allar innistæður í Hollandi og stór hluti í Bretlandi. Við verðum að spyrja okkur í hvað voru fjármunir í Landsbankanum notaðir árið 2008.

Nefnd í viðskiptaráðuneytinu (ráðuneyti Samfylkingar) var falið að innleiða takamarkaða ábyrgð á Icesave og átti sú innleiðing að vera í höfn haustið 2007. Tilskipunin sem átti að innleiða var þó aldrei innleidd vegna þess að stjórnendur Landsbankans voru á móti því. 

Þegar litið er til baka virðist skýringin vera sú að ætlunin hafi verið að láta Íslenska skattgreiðendur blæða inn í Landsbankann. Það samrýmist ráðgjöf Fitch matsfyrirtækisins sem benti á að íslenska ríkisstjórnin væri líklegri til að beygja sig undir það en erlendar ríkisstjórnir (sbr ofan).

Icesave er alfarið á ábyrgð stjórnmálamanna hrunstjórnarinnar og kjölfestufjárfestanna sem stefndu á að láta íslenska skattgreiðendur taka á sig skaðann af ævintýramennsku þeirra á alþjóðavettvangi. Þetta er enn stefna þessara stjórnmálamanna sem nú hafa fengið Steingrím Joð til liðs við sig. Bjarni Ben hefur frá upphafi tilheyrt þessari klíku. 

Ástæðan fyrir því að svo illa fór í þjóðarbúinu er sú að hagur þjóðarbúsins var aldrei á borði stjórnvalda. Ríkisstjórnin ráðfærði sig við stjórnendur Landsbankans og viðskiptaráð og fór eftir þeirra fyrirmælum.

Þegar við göngum til kosninga um Icesave þá skulum við ekki hlusta á ráðleggingar sem eigar rætur sínar hjá stjórnendum Landsbankans og viðskiptaráði. Hugsum um almenning í landinu.

Hugsum um réttlætið.  

Þrýst á Íslendinga að greiða